ევროკავშირი საქართველოს ყველაზე მსხვილი დონორია – 2014–2020 წლებში დახმარებამ, 938,4 მილიონი ევრო შეადგინა. გაიგეთ რომელი სექტორების განვითარებას უწყობს ხელს ევროკავშირი? საქართველოში ევროკავშირის მიერ მხარდაჭერილ, 160–ზე მეტ პროექტზე მუშაობენ, როგორც საზოგადოებრივი და საერთაშორისო ორგანიზაციები, ასევე, კერძო კომპანიები და საქართველოს მთავრობა. ფინანსური მხარდაჭერა სხვადასხვა ფორმით ხდება, იგი მოიცავს გრანტებს, ტენდერებს, შერეულ ფორმებს, სესხებს, გარანტიებს და ასე შემდეგ.  ევროკავშირის ფინანსური მხარდაჭერა მზარდია – 2015 წელს 150 მილიონი ევრო იყო გამოყოფილი, 2020 წელს მხარდაჭერამ – 225 მილიონ ევროს მიაღწია.  2014–2020 წლებში, ევროკავშირი საქართველოს, საერთო ჯამში, 938,4 მილიონი ევროთი დაეხმარა.  მარტო სოფლის მეურნეობის განვითარებისთვის 253 მილიონი ევროს ფინანსური დახმარება მიიღო საქართველომ (2014–2020). ქვეყნის თითქმის ყველა რეგიონში, სოფლის მეურნეობის სექტორში ახალი კოოპერატივების შექმნა და მათი შესაბამისი ტექნიკით აღჭურვა ევროკავშირის დახმარებით განხორციელდა.  ეს არ არის ერთადერთი სექტორი, რომელიც ევროპული დაფინანსებით გაუმჯობესდა. ევროკავშირისგან, დახმარების სახით შემოსული თანხა, სექტორებს შორის, ასევე გადანაწილდა: წყარო: www.eeas.europa.eu/delegations/georgia

მოუსმინე ნინო დარასელის ინტერვიუს ანტიდასავლური პროპაგანდისა და ეთიკური ჟურნალისტიკის შესახებ.

მაკო, მალო, მონიკა და სალომე აფხაზეთიდან დევნილები არიან. ერთმანეთს დევნილებისთვის ხელსაქმის შემსწავლელ კურსებზე შეხვდნენ. მალო პოლიმერიას ასწავლიდა, მაკო, მონიკა და სალომე კი მოსწავლეები იყვნენ. წარმატებული მონაწილეები მალე მასწავლებლები გახდნენ. მათ ერთობლივ საქმიანობასაც ჩაუყარეს საფუძველი – 2019 წელს დააფუძნეს არასამთავრობო ორგანიზაცია ხელები მშვიდობისთვის. ცოტა მოგვიანებით, ამავე სახელწოდების სოციალური საწარმოც შექმნეს. მიზანი – სხვა ქალბატონებისათვის გაეზიარებინათ ცოდნა, რათა მათაც ჰქონოდათ შესაძლებლობა დამოუკიდებლად წამოეწყოთ სამეწარმეო საქმიანობა.  თავდაპირველად მოხალისეობრივად დაიწყეს, შემდეგ, ევროკავშირისა და გაეროს განვითარების პროგრამის, EU4Dialogue პროექტის მხარდაჭერით, წამოიწყეს პროექტი ,,ხელსაქმე სოციალური ცვლილებებისთვის“, რომლის ფარგლებში ახალგაზრდა ქალებმა შეისწავლეს: ჭრა–კერვა, ქარგვა, ქსოვა და მაკრამე.  ხელსაქმის შესწავლა პოპულარული აღმოჩნდა და მოთხოვნა დღითი დღე იზრდება, განსაკუთრებით დიასახლისთა წრეში.  მონაწილეთა შერჩევამდე, მაკომ და მალომ ზუგდიდის, წალენჯიხისა და ხობის მუნიციპალიტეტების სოფლები შემოიარეს, რათა ცენტრიდან დაშორებული სოფლის მკვიდრი ქალებისთვის, მათ ვისაც, ინტერნეტთან შეზღუდული წვდომა აქვთ, მიეწოდებინათ ინფორმაცია. მსურველი გაცილებით მეტი ქალბატონი აღმოჩნდა, ვიდრე ელოდებოდნენ.   „ჩემი შვილის თაობას არა, მაგრამ ჩვენი თაობის დევნილებს, ხშირად გვიჭირდა ინტეგრირება და დღემდე ასე ვართ, ამიტომ გადავწყვიტეთ, რომ პროექტში დევნილებთან ერთად მონაწილეობა მიეღოთ ადგილობრივ ქალბატონებსაც“, ამბობს მაკო.  ხელსაქმის შემსწავლელთა შორის იყვნენ მრავალშვილიანი და მარტოხელა დედები, ადრეულ ასაკში დაოჯახებული ქალები, შშმ ბავშვების მშობლები. მცირეწლოვანი ბავშვების მშობლებს პრობლემა რომ არ შექმნოდათ სასწავლო, თუ სამუშაო პროცესში, ორგანიზაციაში ბავშვებისთვის სათამაშო ადგილიც კი მოაწყვეს, რათა ბავშვებთან ერთად მოსულიყვნენ დედები. ამ ეტაპისთვის სულ 42 ქალბატონმა შეისწავლა ხელსაქმე.  ორგანიზატორები მხოლოდ ხელსაქმის შესწავლით არ შემოიფარგლნენ, დამატებით სხვადასხვა მიმართულებით ჩაუტარდათ მონაწილეებს ტრენინგები, როგორიცაა სოციალური მედია მარკეტინგი,საგრანტო ფონდების მოძიება და გრანტების წერა. შედეგმაც არ დააყოვნა – 8 მონაწილემ უკვე მოიპოვა გრანტი და დამოუკიდებლად წამოიწყო საკუთარი საქმე. 4 მათგანი ორგანიზაციის სოციალურ საწარმოში დასაქმდა, ასევე, 2 წარმატებული ქალი ზუგდიდში მომუშავე დიზაინერ – სოფია ხარჩილავასთან , რომელიც აღნიშნულ პროექტში ქსოვის ტექნიკის მენტორი იყო.

მოუსმინე ნანა აბულაძეს გენდერული სტერეოტიპების შესახებ. ეს ქვეყანა შენია ・This country is yours · პოდკასტი - ნანა აბულაძე

ქვეყნის ეროვნული გმირის ორდენი არის უმაღლესი სახელმწიფო ჯილდო, რომელსაც პრეზიდენტი ანიჭებს პირს – საქართველოს წინაშე განსაკუთრებული, გამორჩეული გმირული საქციელისთვის. ორდენი, 2004 წელს დაწესდა და, დღემდე 24 ადამიანს აქვს მიღებული. საქართველოს ეროვნული გმირები – სხვადასხვა ეპოქაში ცხოვრობდნენ და მოღვაწეობდნენ, რომელთა ცხოვრება რუსეთის აგრესიას შეეწირა, ან რუსეთის აგრესიულმა პოლიტიკამ, მათ ცხოვრებაზე, მძიმე კვალი დატოვა. მარო მაყაშვილი – რუსეთის ოკუპაციის წინააღმდეგ, საქართველოს დამოუკიდებლობისათვის ბრძოლაში გამოჩენილი გმირობისა და ქვეყნის წინაშე ღვაწლისათვის, 2015 წელს მიენიჭა ეროვნული გმირის წოდება. წითელი ჯვრის მოწყალების და, 19 წლის მარო, 1921 წლის 19 თებერვალს, საბჭოთა რუსეთის ჯარებთან ბრძოლაში, თბილისის მისადგომებთან დაიღუპა.  ქაქუცა ჩოლოყაშვილი – 1921 წელს იბრძოდა რუსეთის ოკუპაციის წინააღმდეგ, 1921–24 წლებში ხელმძღვანელობდა პარტიზანულ მოძრაობას საბჭოთა რუსეთის წინააღმდეგ. საქართველოს დამოუკიდებლობისათვის ბრძოლაში შეტანილი წვლილისათვის, ქაქუჩა ჩოლოყავშვილს, 2013 წელს მიენიჭა ეროვნული გმირის წოდება.  გიორგი მაზნიაშვილი – ქართველი მხედართმთავარი, გენერალი აქტიურად იბრძოდა რუსეთის ოკუპაციის წინააღმდეგ. ოკუპაციის შემდგომ დააპატიმრეს და გადაასახლეს. 1937 წელს კვლავ დააპატიმრეს და დახვრიტეს. 2013 წელს, მაზნიაშვილს მიენიჭა საქართველოს ეროვნული გმირის წოდება.  მიხაკო წერეთელი – 1918–1919 წლებში ხელმძღვანელობდა საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის დიპლომატიურ მისიებს გერმანიასა და სკანდინავიის ქვეყნებში. საქართველოს ოკუპაციის შემდგომ ემიგრაციაში მოუწია წასვლა. იგი იყო ქართული პოლიტიკური ემიგრაციის ერთ–ერთი გამორჩეული მოღვაწე, პუბლიცისტი, ფილოლოგი. ეროვნული გმირის წოდება 2013 წელს მიენიჭა. გიორგი კვინიტაძე – გენერალი, 1921 წლის რუსეთ–საქართველოს ომში ხელმძღვანელობდა პირველი რესპუბლიკის ჯარს. რუსეთისთვის წინააღმდეგობის გაწევის შემდგომ, იძულებული გახდა ემიგრაციაში წასულიყო. დევნილი გენერალი პარიზში გარდაიცვალა. ეროვნული გმირის წოდება მიენიჭა 2013 წელს. დიმიტრი ამილახვარი – საფრანგეთში უცხოური ლეგიონის პოლკოვნიკი, რომელიც საერთაშორისო ასპარეზზე საქარველოს ღირსეულად წარმოაჩენდა. საქართველოს მიმართ დადებითი დამოკიდებულების შექმნაში შეტანილი წვლილისათვის, 2021 წელს, მიენიჭა ეროვნული გმირის წოდება.  მიხა ხელაშვილი – ანტისაბჭოთა პარტიზანული მოძრაობის მონაწილე 1920–იან წლებში. შეფიცულთა რაზმის წევრი. საქართველოს დამოუკიდებლობისათვის ბრძოლაში განსაკუთრებული თავგანწირვისათვის, 2022 წელს მიენიჭა ეროვნული გმირის წოდება.  ამბროსი ხელაია – საქართველოს კათოლიკოს–პატრიარქი 1921–1927 წლებში. რუსეთის მიერ საქართველოს დაპყრობის შემდგომ, აქტიურად მონაწილეობდა ეროვნულ–განმათავისუფლებელ მოძრაობაში. 1922 წელს საკათალიკოსო საბჭოს 9 წევრთან ერთად დააპატიმრეს. 1927 წელს ჩამოაცილეს ეკლესიის მართვას, იმავე წელს ამბროსი ხელაია გარდაიცვალა. ქვეყნის წინაშე აღმატებული ღვაწლისათვის, 2013 წელს მიენიჭა ეროვნული გმირის წოდება.  გრიგოლ ფერაძე – თეოლოგი, არქიმანდრიტი, ისტორიის მეცნიერებთა დოქტორი. 1921 წელს საბჭოთა ოკუპაციის შემდგომ, სასწავლებლად ევროპაში მყოფმა, სამშობლოში დაბრუნება ვეღარ შეძლო. გამორჩეული ჰუმანისტი, მეორე მსოფლიო ომის დროს დევნილ ებრაელებს იფარებდა, რის გამოც ოსვენციმის საკონცენტრაციო ბანაკში გარდაიცვალა. ჰუმანიზმისა და განსაკუთრებული ღვაწლისათვის ეროვნული გმირის წოდება, 2013 წელს მიენიჭა.  ექვთიმე თაყაიშვილი – რუსეთის მიერ საქართველოს ოკუპაციის შემდეგ ქვეყნის დატოვება მოუწია. წლების მანძილზე პატრონობდა საქართველოს ეროვნულ განძს. იგი საქართველოში ჩამოიტანა, თუმცა საბჭოთა რეჟიმმა მალე დაიწყო ექვთიმეს შევიწროვება, რასაც ვერ გაუძლო და უკიდურეს გაჭირვებაში გარდაიცვალა. ქვეყნის წინაშე ფასდაუდებელი ღვაწლისათვის, 2013 წელს, მიენიჭა ეროვნული გმირის წოდება.  მერაბ კოსტავა – ეროვნულ–განმათავისუფლებელი მოძრაობის ერთ–ერთი ლიდერი, დისიდენტი და უფლებადამცველი. იგი წლების განმავლობაში იბრძოდა საქართველოს დამოუკიდებლობისათვის. საკუთარი შეხედულებებისა და ფასეულობებისთვის რამდენჯერმე დააპატიმრა და გადაასახლა საბჭოთა რეჟიმმა. ქვეყნის წინაშე ღვაწლისათვის, 2013 წელს, ეროვნული გმირის წოდება მიენიჭა.  ზვიად გამსახურდია – ეროვნულ–განმათავისუფლებელი მოძრაობის ერთ–ერთი გამორჩეული ლიდერი, დისიდენტი, საბჭოთა რუსეთისგან, თავისუფალი საქართველოს პირველი პრეზიდენტი. საქართველოს წინაშე აღმატებული ღვაწლისათვის, 2013 წელს, მიენიჭა ეროვნული გმირის წოდება. ზურაბ ჭავჭავაძე – ეროვნული მოძრაობის ერთ–ერთი ლიდერი, რომელსაც საქართველოს დამოუკიდებლობისა და თავისუფლებისათვის ბრძოლაში განსაკუთრებული ღვაწლისათვის, 2018 წელს, მიენიჭა ეროვნული გმირის წოდება.  ჟიური შარტავა – 2004 წელს დაწესებული ეროვნული გმირის წოდების პირველი მფლობელი, რომელიც სამშობლოს დაცვისა და ერთიანობისათვის ბრძოლაში გამოჩენილი ღვაწლისთვის მიენიჭა. აფხაზეთის ომის დროს, ხელმძღვანელობდა აფხაზეთის ავტონომიური რესპუბლიკის მინისტრთა საბჭოს. სოხუმის დაცემის დღეს, თანამებრძოლებთან ერთად, ტყვედ აიყვანეს და დახვრიტეს.  მამია ალასანია – 1993 წელს სოხუმის დაცემის დღეს, პოლკოვნიკი ალასანია თანამებრძოლებთან ერთად ტყვედ აიყვანეს. სამშობლოს დაცვისა და ერთიანობისათვის ბრძოლაში გამოჩენილი მამაცობისთვის, 2017 წელს, მიენიჭა ეროვნული გმირის წოდება.  გურამ გაბესკირია – სოხუმის მერი, 1993 წელს, თანამოაზრეებთან ერთად ტყვედ აიყვანეს. სამშობლოს დაცვისა და ერთიანობისათვის ბრძოლაში გამოჩენილი მამაცობისათვის, 2017 წელს, მიენიჭა ეროვნული გმირის წოდება.  ზურაბ იარაჯული – საქართველოს შეიარაღებული ძალების სამხედრო საჰაერო მფრინავი, 1993 წელს დაიღუპა აფხაზეთში. სამშობლოს დაცვისა და ერთიანობისათვის ბრძოლაში გამოჩენილი მამაცობის, თავდადებისა და გმირობისთვის, 2013 წელს, მიენიჭა გმირის წოდება.  ავთანდილ იოსელიანი – 1992 წლის 26 ოქტომბერს, ოჩამჩირეში ხელყუმბარა სხეულით დაფარა, და საკუთარი სიცოცხლის ფასად, გარშემო მყოფები სიკვდილს გადაარჩინა. სამშობლოს დაცვისა და ერთიანობისათვის ბრძოლაში გამოჩენილი მამაცობისათვის, 2019 წელს, მიენიჭა ეროვნული გმირის წოდება.  გენო ადამია – 1993 წლის 28 სექტემბერს, სოხუმის დაცემიდან მეორე დღეს, მდინარე კელასურის ხიდთან, პოზიციების დაცვისას დაიღუპა. სამშობლოს დაცვისა და ერთიანობისათვის ბრძოლაში გამორჩეული გმირობისა და თავგანწირვისათვის,2020 წელს, მიენიჭა ეროვნული გმირის წოდება.  ზაზა დამენია – 2004 წლის აგვისტოში, ცხინვალის მისადგომებთან საბრძოლო მოქმედებისას, სანგარში ჩავარდნილ ხელყუმბარას გადაეფარა და საკუთარი სოცოცხლის ფასად, გადაარჩინა თანამებრძოლები. სამშობლოს დაცვისა და ერთიანობისათვის ბრძოლაში განსაკუთრებული მამაცობისათვის, 2004 წელს, მიენიჭა ეროვნული გმირის წოდება.  გიორგი ანწუხელიძე – 2008 წლის რუსეთ–საქართველოს ომის დროს ტყვედ ჩავარდნილი, წამების შედეგად გარდაიცვალა. სამშობლოს დაცვისა და ერთიანობისათვის ბრძოლაში გამოჩენილი მამაცობის, თავდადებისა და გმირობისათვის, 2013 წელს, მიენიჭა ეროვნული გმირის წოდება.  ალექსანდრე ონიანი –2008 წელს რუსეთ–საქართველოს ომში, სოფელ შინდისის მისადგომებთან გმირულად დაიღუპა. სამშობლოს დაცვისა და ერთიანობისათვის ბრძოლაში გამოჩენი მამაცობისთვის, 2021 წელს, მიენიჭა ეროვნული გმირის წოდება.  საქართველოს თავისუფლებისა და სუვერენიტეტის დაცვის მხარდაჭერისათვის ეროვნული გმირის წოდება მიენიჭათ, 2010 წელს ამერიკელ სენატორს ჯონ მაკკეინს და პოლონეთის პრეზიდენტს ლეხ კაჩინსკის.  #გახსოვდესისტორია, რადგან #ესქვეყანაშენია

რუსეთის წითელი არმიის მიერ საქართველოს ოკუპაციიდან რამდენიმე დღეში, 1921 წლის 28 თებერვალს, მაჩაბლის 13 ნომერში მდებარე დავით სარაჯიშვილის, შემდგომ კი აკაკი ხოშტარიას სახლი, საბჭოთა რევოლუციურმა კომიტეტმა მწერალთა და ხელოვანთა გაერთიანებას გადასცა. ასე დაიწყო სახლის საბჭოთა, ტრაგიკული ისტორია, რომელიც მწერლების, მთარგმნელების, დრამატურგების საბჭოთა რეპრესიებს უკავშირდება. 1921–1956 წლებში, საბჭოთა რეჟიმის მსხვერპლი 200–მდე რეპრესირებული მწერლის უმძიმეს ისტორიას, საარქივო ჩანაწერს, ნივთებს, ხელნაწერებს, ფოტო, აუდიო თუ ვიდეო მასალას აერთიანებს რეპრესირებული მწერლების მუზეუმი, რომელიც მაჩაბლის 13 ნომერში განთავსდა. მხოლოდ 1936–1937 წლების საბჭოთა ტერორს, 90 მწერალი ემსხვერპლა.  საბჭოთა ტერორის მუდმივმოქმედი ექსპოზიციის გარდა, მუზეუმი, პერიოდულად, კონკრეტული მწერლის ისტორიას თუ მოვლენის უცნობ დეტალებს გააცოცხლებს. ამჟამად პაოლო იაშვილს ეთმობა გამოფენა.  1937 წლის ზაფხულში მაჩაბლის 13-ში ყოველ კვირას იმართებოდა მწერალთა კავშირის სხდომები, სადაც მწერლებს ერთმანეთისთვის გამოჰქონდათ განაჩენი და „ამხელდნენ ხალხის მტრებს“. ერთ–ერთი სამიზნე პაოლო იაშვილი იყო  1937 წლის 22 ივლისს დაკითხვებითა და გაურკვევლობით გაწამებულმა პოეტმა სანადირო თოფით მოიკლა თავი მწერალთა სასახლის მეორე სართულზე. ამ ტრაგედიიდან, კარგა ხანს, აკრძალული იყო მისი სახელის ხსენება... მუზეუმი, არა მარტო ტოტალიტარული სახელმწიფოსა და მწერლების ტრაგიკული დაპირისპირების ამბებს აცნობს დამთვალიერებლებს, არამედ ამ ეპოქის ამსახველი საგანმანათლებლო და კვლევითი საქმიანობის ერთ–ერთი ცენტრია, რომელიც ნებისმიერ დამთვალიერებელს საშუალებას აძლევს იხილოს, შეისწავლოს 200 რეპრესირებული მწერლის ცხოვრების, აქამდე უცნობი ამბები.  რეპრესირებული მწერლების მუზეუმის ექსპოზიციისთვის გამოყენებულია საბჭოთა წარსულის კვლევის ლაბორატორიის, ლიტერატურის მუზეუმის, ეროვნული ბიბლიოთეკის, ეროვნული არქივის, შსს აკადემიის საარქივო მასალები. მუზეუმი მხარდამჭერები არიან იუნესკოს წიგნის მსოფლიო დედაქალაქის პროგრამა, აშშ–ის საელჩო საქართველოში და აშშ–ის სახელმწიფო დეპარტამენტი (CARDIF-ის ფონდი).  #გახსოვდესისტორია, რადგან #ესქვეყანაშენია

რას წერდა ტიციან ტაბიძე 1916 წელს –  „ევროპა შემოაღებს კარებს და ამ დროს ჩვენ უნდა დავხვდეთ შეჭურვილი ეროვნული შემეცნებით”.

„აქტიურ მოქალაქეს შეუძლია შეცვალოს მის სოფელში არსებული გარემო უკეთესობისკენ და მეტი კეთილდღეობა მოუტანოს“, – ასე ფიქრობენ „ადგილობრივი თვითმმართველობის სკოლის“ მონაწილე ახალგაზრდები. აღნიშნული სკოლა – სოლიდარობის თემის პროექტია, რომელიც თვითმმართველობის როლსა და მის საქმიანობაში მოქალაქეთა მონაწილეობის, თვითორგანიზების თეორიულ ნაწილს და ასევე, პრაქტიკულ ნაბიჯებსაც ითვალისწინებს. სკოლის მონაწილეებს უკვე მზად აქვთ ინციატივები. „სოლიდარობის თემის“ ხელშეწყობით, მათ და ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოებს შორის კომუნიკაციის პირველი ეტაპი უკვე შედგა. ადვოკატირების კამპანიის შემდგომ, თუ ადგილობრივი თვითმმართველობა ახალგაზრდების ინიციატივებს გაიზიარებს – მაღალმთიანი აჭარის სხვადასხვა სოფელში გარე განათება დამონტაჟდება, ზოგიერთ მათგანში – ახალგაზრდული სივრცე შეიქმნება, მოგვარდება მდინარეების დაბინძურების საკითხი და განთავსდება სანაგვე ურნები, და ასე შემდეგ.  ორგანიზაცია „სოლიდარობის თემი“ ორიოდე წლის წინათ შეიქმნა. როგორც დამფუძნებლები ამბობენ, ეს არის საერთო წუხილებით გაერთიანებული, მოტივირებული ახალგაზრდების ერთობა. უმაღლესი განათლების მიღების შემდეგ, ბევრი თანატოლისგან განსხვავებით, ისინი, მშობლიურ გარემოს დაუბრუნდნენ, რათა ადამიანის უფლებების, თანასწორობის, კულტურული თუ რელიგიური მრავალფეროვნების სივრცე შეექმნათ და ადგილობრივი თემის წინაშე არსებული პრობლემების მოძიებასა და გადაწყვეტაზე ემუშავათ.  მუშაობის დაწყება პანდემიის დროს მოუწიათ და შესაბამისად, აჭარის მაღალმთიან სოფლებში მცხოვრები მოწყვლადი ჯგუფების ადვოკატირებით დაიწყეს. ერთ–ერთი ასეთი პროექტი ქალთა რეპროდუქციულ ჯანმრთელობას ეხება. მაღალმთიან სოფლებში ასეთი პროგრამები ლამის ფუფუნებაა.  „სოლიდარობის თემის“ ორგანიზებით, შუახევის და ხულოს 6 სოფელში მცხოვრებ ქალებს საშუალება ჰქონდათ მიეღოთ ინფორმაცია რეპროდუქციული ჯანმრთელობის შესახებ და უფასო ექოსკოპიური მომსახურებით თუ სკრინინგის სერვისით ესარგებლათ. ფონდ „ტასოს“ მხარდაჭერილი პროექტი დასრულდა, თუმცა მსგავსი პროექტის განხორციელებას, ნიდერლანდების საელჩოს მხარდაჭერით, „სოლიდარობის თემის“ წევრები, სულ მალე დაიწყებენ.  აჭარის რეგიონში და აჭარიდან ეკომიგრანტებით დასახლებულ მუნიციპალიტეტში აქტიურად მუშაობს და გააგრძელებს მუშაობას „სოლიდარობის თემი“, რათა საზოგადოების წინაშე არსებული პრობლემები ხილული გახადოს და ხელი შეუწყოს მათ მოგვარებას.

იცით რომ, უცხოური დახმარების შესახებ საინფორმაციო–ანალიტიკური პორტალი არსებობს? www.eaims.ge – ვებ–გვერდი, რომელიც საქართველოს მთავრობამ შექმნა. მასზე არსებული წარწერის მიხედვით, იგი 2020 წელს არის განთავსებული ვირტუალურ სივრცეში. მისი მიზანია საქართველოსთვის განკუთვნილი საგარეო დახმარების ნაკადების გამჭვირვალობის, ანგარიშვალდებულების გაუჯობესება.  ვებ–გვერდზე ნებისმიერ პირს შეუძლია მოიძიოს ინფორმაცია დონორების, პროექტების შესახებ, ვინ რამდენი გრანტი, სესხი, ჰუმანიტარული თუ ექსპერტული დახმარება მიიღო.  უცხოური დახმარების ყველაზე დიდი მიმღები, რა თქმა უნდა, საქართველოს მთავრობა და მისი სხვადასხვა უწყებაა. უცხოურ დახმარებას სხვა სექტორებიც იღებენ – არასამთავრობო ორგანიზაციები, საგანმანათლებლო დაწესებულებები და ა.შ. ყველა სექტორის უცხოური დახმარების ჯამური მონაცემებია ასახული ვებ–გვერდზე განთავსებულ მთავრობის ანგარიშებში. ბოლო ანგარიში 2020 წლით თარიღდება. 2020 წლის ჩათვლით უცხოურმა დახმარებამ 27.9 მილიარდი ლარი შეადგინა. რაც შეეხება 2020 წლის უცხოური დახმარების ოდენობას – იგი წინა წელთან შედარებით გაზრდილია და 4.8 მილიარდი ლარი შეადგინა. უცხოური დახმარების ყველაზე გავრცელებული მიმართულებაა: სესხი;  გრანტი და გარანტია;  ექსპერტული დახმარება.  სხათა შორის, „გრანტი“ სამ ნაწილად არის გაყოფილი მთავრობის ანგარიშში (2020) გრანტი;  გრანტი, როგორც საბიუჯეტო დახმარება;  გრანტი, როგორც საინვესტიციო პროექტი. რაც იმაზე მიუთითებს, რომ გრანტს არასამთავრობო სექტორის გარდა – მთავრობის სხვადასხვა უწყებებიც იღებენ, მათ შორის როგორც საბიუჯეტო დახმარებას. მთავრობის, ამავე ანგარიშის მიხედვით, უცხოური დახმარების გამცემი, 10 უმსხვილესი დონორია:  ევროკავშირის ინსტიტუტები;  აზიის განვითარების ბანკი;  გერმანია;  ევროპის რეკონსტრუქციისა და განვითარების ბანკი;  მსოფლიო ბანკი;  სავალუტო ფონდი;  საფრანგეთი;  აშშ;  აზიის ინფრასტრუქტურის საინვესტიციო ბანკი. ანგარიშში, ასევე, წარმოდგენილია უცხოური დახმარების ნაკადები სექტორებს შორის.  ეკონომიკა – მთლიანი დახმარების 53,56%;  დემოკრატიული მმართველობა – მთლიანი დახმარების 8.93%;  კანონის უზენაესობა და მართლმსაჯულება – მთლიანი დახმარების 1.20%;  ეროვნული რესურსების მდგრადი გამოყენება – მთლიანი დახმარების 20.79%;  სოციალური კეთილდეობა – მთლიანი დახმარების 7.30%;  ადამიანური კაპიტალის განვითარება – მთლიანი დახმარების 2.17%. წყარო: www.eaims.ge

"ევროპის სოციალურ, ეკონომიკურ, პოლიტიკურ, კულტურულ ცხოვრებას თუ შევხედავთ, ეს არის მკაცრად ტრადიციული ცხოვრება, რომელიც ხელს არ უშლის ნოვაციას, სიახლეს, განვითარებას, ცოდნის დაგროვებას." მოუსმინე რატი ამაღლობელს

მარტის ღამეები ნათელი მაგალითია იმისა, თუ რამხელა ძალა აქვს ერთობას, ახალგაზრდების სამოქალაქო აქტივიზმსა და საზოგადოების აქტიურ მონაწილეობას.  #გაიზიარეპასუხისმგებლობა, რადგან #ესქვეყანაშენია გიზიარებთ ამ დღეებისადმი შექმნილ ვიზუალებს.

პირველი კანონპროექტი („უცხოური გავლენის გამჭვირვალობის შესახებ“). კანონპროექტის პირველი ვარიანტი საქართველოს პარლამენტმა პირველი მოსმენით უკვე მიიღო, შესაბამისად კანონპროექტის ინიციატორების მიერ, მისი გამოთხოვა ვერ მოხდება.  ამ შემთხვევაში, პირველ კანონპროექტზე უარის თქმის ერთადერთი მექანიზმი არსებობს – პარლამენტში კანონპროექტის მეორე მოსმენით განხილვა, კენჭისყრით მისი უარყოფა ანუ ჩაგდება. პლენარულ სხდომაზე კანონპროექტის ჩაგდების მიუხედავად, კანონპროექტის ინიციატორებს 1 თვის განმავლობაში აქვთ შესაძლებლობა კვლავ მოითხოვონ კანონპროექტის კენჭისყრა. აქედან გამომდინარე, პირველი კანონპროექტი საქართველოს პარლამენტის მიერ საბოლოოდ უარყოფილად ჩაითვლება ამ ვადის გასვლის შემდეგ, ან თუ განმეორებით ვერ დააგროვებს ხმათა საჭირო რაოდენობას. შესაბამისად, ამ კანონპროექტის პარლამენტის მიერ საბოლოოდ უარყოფისთვის აუცილებელია, რომ პლენარულ სხდომაზე მეორე მოსმენით განხილვისას პარლამენტმა ჩააგდოს კანონპროექტი (ვერ დააგროვოს ხმების საჭირო რაოდენობა) და ერთი თვის ვადაში ინიციატორებმა აღარ მოითხოვონ ამ კანონპროექტთან დაკავშირებით მეორე მოსმენით განმეორებითი კენჭისყრა.  (საქართველოს პარლამენტის რეგლამენტის 112-ე მუხლის მე-16 და მე-17 პუნქტები). მეორე კანონპროექტი („უცხოელი აგენტების რეგისტრაციის შესახებ“) კანონპროექტის მეორე ვარიანტი პარლამენტის პლენარულ სხდომაზე არ განხილულა, შესაბამისად, კანონპროექტის შემდგომი განხილვაზე უარის თქმის ყველაზე მარტივი მექანიზმია ინიციატორების მიერ მისი გამოთხოვა. ამისათვის აუცილებელია, რომ კანონპროექტის ყველა ინიციატორმა ერთობლივი წერილობითი მოთხოვნის საფუძველზე გამოითხოვოს კანონპროექტი.  (საქართველოს პარლამენტის რეგლამენტის 101-ე მუხლის მე-3 და მე-4 პუნქტები). წყარო: სამოქალაქო საზოგადოების ინსტიტუტი