15.03.2021 წლის მდგომარეობით

1. წარმოადგენენ თუ არა არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირები საქველმოქმედო ორგანიზაციებს?

მიუხედავად იმისა, რომ არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირების საქმიანობა არსებითად საქველმოქმედო საქმიანობას წარმოადგენს, ისინი ავტომატურად არ ითვლებიან საქველმოქმედო ორგანიზაციებად. იმისათვის, რომ ისინი ჩაითვალონ საქველმოქმედო ორგანიზაციებად, აუცილებელია, რომ მათ კანონმდებლობით დადგენილი წესით მიიღონ ასეთი სტატუსი.

2. ვის შეიძლება მიენიჭოს საქველმოქმედო ორგანიზაციის სტატუსი და რომელი სახელმწიფო ორგანო ახორციელებს სტატუსის მინიჭებას?

საქველმოქმედო ორგანიზაციის სტატუსი შეიძლება მიენიჭოს ორგანიზაციას, რომელიც:

• შექმნილია საქველმოქმედო საქმიანობის განსახორციელებლად;
• რეგისტრირებულია საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით;
• აქვს საქველმოქმედო საქმიანობის არანაკლებ 1 წლის გამოცდილება;
• აკმაყოფილებს საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 32–ე მუხლით დადგენილ სხვა მოთხოვნებს. 

საქველმოქმედო ორგანიზაციის სტატუსის მინიჭებას, გაუქმებასა და ჩამორთმევას შესაბამისი საგადასახადო ორგანოს წარდგინებით ახორციელებს შემოსავლების სამსახურის უფროსი საქართველოს ფინანსთა მინისტრთან შეთანხმებით.

3. რა ვადით ხდება საქველმოქმედო ორგანიზაციის სტატუსის მინიჭება?

საქველმოქმედო ორგანიზაციის სტატუსის მინიჭება ხდება უვადოდ და სტატუსი ძალაში შედის მინიჭებისთანავე.

4. რა სახის საქმიანობა ჩაითვლება საქველმოქმედო საქმიანობად? 

საქართველოს საგადასახადო კოდექსი პირდაპირ განსაზღვრავს იმ საქმიანობების ჩამონათვალს, რომლებიც ითვლება საქველმოქმედო საქმიანობად, კერძოდ საქველმოქმედო საქმიანობად ითვლება: 

1. დახმარების უშუალოდ ან მესამე პირთა მეშვეობით ნებაყოფლობით და უანგაროდ გაწევა იმ პირებისათვის, რომლებიც დახმარებას საჭიროებენ, მათ შორის: •იმ ფიზიკური პირებისათვის, რომლებიც სოციალურ დაცვას, სამედიცინო დახმარებას საჭიროებენ, აგრეთვე ხელმოკლე ფიზიკური პირებისათვის, მათ შორის:

• შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირებისათვის, მოხუცებულებისათვის, ობოლი ბავშვებისათვის, მარჩენალდაკარგულებისათვის, საერთაშორისო დაცვის მქონე პირებისათვის და იძულებით გადაადგილებული პირებისათვის – ავადმყოფებისათვის, მრავალშვილიანი ოჯახებისა და მათი წევრებისათვის, ომების, შეიარაღებული კონფლიქტების, ავარიების, სტიქიური უბედურებების, კატასტროფების, ეპიდემიების ან/და ეპიზოოტიების შედეგად დაზარალებულებისათვის;
• ბავშვთათვის, ხანდაზმულთათვის და შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირთათვის მომსახურების მიმწოდებელი ორგანიზაციებისათვის, მათ შორის, სააღმზრდელო დაწესებულებებისათვის, სკოლა-ინტერნატებისათვის, ინტერნატებისათვის, ადრეული და სკოლამდელი აღზრდისა და განათლების დაწესებულებებისათვის და სხვა საბავშვო დაწესებულებებისათვის, ხანდაზმულთა მომსახურებისათვის უფასო სასადილოებისათვის, სამედიცინო დაწესებულებებისათვის, სარეაბილიტაციო ცენტრებისათვის;
• საქველმოქმედო ორგანიზაციებისათვის;
• რელიგიური ორგანიზაციებისათვის;
• განსაკუთრებული ნიჭით დაჯილდოებული ფიზიკური პირებისათვის – მათი ტალანტის განვითარების მიზნით;
• პენიტენციური დაწესებულებებისათვის – ამ დაწესებულებებში მოთავსებულ პირთა მოვლის ან სამედიცინო მომსახურების პირობების გაუმჯობესების მიზნით;
• იმ პირებისათვის, რომლებიც ახორციელებენ საქართველოს საგადასახადო კოდექსის მე-10 მუხლის პირველი ნაწილის „ბ“ ქვეპუნქტით გათვალისწინებულ საქმიანობას (საზოგადოებრივად სასარგებლო საქმიანობა განსაზღვრულ სფეროებში). 

2. ორგანიზაციების მიერ საზოგადოებისათვის სასარგებლო საქმიანობის განხორციელება შემდეგ სფეროებში: ადამიანის უფლებების დაცვა; გარემოს დაცვა; დემოკრატიისა და სამოქალაქო საზოგადოების განვითარება; კულტურა; განათლება; მეცნიერება; ფიზიკური აღზრდა და სამოყვარულო სპორტი; ხელოვნება; ჯანმრთელობის დაცვა; სოციალური დაცვა. საქართველოს საგადასახადო კოდექსი განსაზღვრავს, საგადასახადო კოდექსის მიზნებისთვის რა არ ჩაითვლება ქველმოქმედებად. ქველმოქმედებას არ მიეკუთვნება ზემოაღნიშნული საქმიანობა:

• განხორციელებული სახელმწიფო ხელისუფლების და მუნიციპალიტეტის ორგანოთა მიერ;
• განხორციელებული საწარმოს, პოლიტიკური პარტიის ან არჩევნებში მონაწილე სხვა საარჩევნო სუბიექტის მხარდასაჭერად;
• განხორციელებული ფიზიკური პირის მიერ საკუთარი ნათესავებისათვის ან იურიდიული პირის მიერ თავისი მმართველობის ორგანოთა ხელმძღვანელებისათვის და მათი ნათესავებისათვის;
• თუ ის „რეკლამის შესახებ" საქართველოს კანონით სპონსორობად ითვლება.
  
  5. რა დოკუმენტების წარდგენა უნდა მოხდეს საქველმოქმედო ორგანიზაციის სტატუსის მისაღებად?

საქველმოქმედო ორგანიზაციის სტატუსის მინიჭებისთვის შემოსავლების სამსახურს წარედგინება წერილობითი განცხადება და განსაზღვრული დოკუმენტები. წერილობით განცხადება უნდა შეიცავდეს შემდეგ ინფორმაციას:

• ორგანიზაციის სახელწოდება;
• ორგანიზაციულ-სამართლებრივი ფორმა; •ორგანიზაციის ძირითადი მიზნები;
• ორგანიზაციის ბოლო წლის საქმიანობის ძირითადი მიმართულებები;
• ორგანიზაციის ხელმძღვანელი ორგანოს და ფილიალების მისამართები.

წერილობით განცხადებას უნდა დაერთოს:

• ორგანიზაციის წესდების ასლი;
• სახელმწიფო ან/და საგადასახადო რეგისტრაციის მოწმობის ასლი;
• ბოლო წლის საქმიანობის ანგარიში, რომელიც უნდა შეიცავდეს საქმიანობის (პროექტების, მომსახურების) აღწერას;
• დამოუკიდებელი აუდიტორის მიერ დადასტურებული ბოლო წლის ფინანსური დოკუმენტები (ბალანსი და მოგება-ზარალის ანგარიში).

6.რა ვადაში მიიღება გადაწყვეტილება საქველმოქმედო ორგანიზაციის სტატუსის მინიჭებაზე? 

განცხადების თაობაზე შემოსავლების სამსახურის უფროსი 1 თვის ვადაში იღებს მოტივირებულ გადაწყვეტილებას. თუ ამ ვადაში გადაწყვეტილება არ იქნება მიღებული, სტატუსი მინიჭებულად ჩაითვლება.

7.რა შემთხვევაში შეიძლება გაუუქმდეს ორგანიზაციას საქველმოქმედო სტატუსი?

ორგანიზაციას საქველმოქმედო ორგანიზაციის სტატუსი უუქმდება:

• თავად ამ ორგანიზაციის ინიციატივით;
• საქველმოქმედო ორგანიზაციის სტატუსის ჩამორთმევის შემთხვევაში.

8. შესაძლებელია თუ არა საქველმოქმედო ორგანიზაციის სტატუსის აღდგენა?

ორგანიზაციას, რომელსაც ჩამოერთვა საქველმოქმედო ორგანიზაციის სტატუსი, უფლება აქვს მისი აღდგენის თაობაზე განცხადება შეიტანოს სტატუსის ჩამორთმევის მიზეზის აღმოფხვრიდან არა უადრეს 1 წლისა.

15.03.2021 წლის მდგომარეობით

1.რა განსხვავებაა კავშირსა და ფონდს შორის?

საქართველოს სამოქალაქო კოდექსში შესული ცვილებების თანახმად, არასამეწარმეო იურიდიული პირების კავშირებად და ფონდებად დაყოფა არ ხდება, კანონი იცნობს მხოლოდ არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის ერთიან ცნებას. ამასთან აღსანიშნავია, რომ არასამეწარმეო იურიდიული პირი შეიძლება იყოს, როგორც წევრობაზე დაფუძნებული, აგრეთვე არ იყოს დამოკიდებული წევრობაზე.

2. რომელი არასამეწარმეო სუბიექტების რეგისტრაცია ხდება?

საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად, საქართველოში არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირების რეესტრში რეგისტრაციას ექვემდებარება, საქართველოში დაფუძნებული არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირები, აგრეთვე უცხო ქვეყნის არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის ფილიალი (წარმომადგენლობა) საქართველოში.

3. რომელი ორგანო ახორცილებს არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის რეგისტრაციას?

„არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის, უცხო ქვეყნის არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის ფილიალის (წარმომადგენლობის) რეგისტრაცია ხორციელდება მეწარმეთა და არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირების რეესტრში.

არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირების რეესტრს აწარმოებს საქართველოს იუსტიციის სამინისტროს მმართველობის სფეროში მოქმედი საჯარო სამართლის იურიდიული პირი – საჯარო რეესტრის ეროვნული სააგენტო.

4. აუცილებელია თუ არა, რომ არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიულ პირს ჰქონდეს წესდება?

საქართველოს სამოქალაქო კოდექსის 35–ე მუხლის თანახმად, არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის ორგანიზაციული სტრუქტურა უნდა მოწესრიგდეს მისი წესდებით (დამფუძნებელთა/წევრთა შეთანხმებით), რომელიც საჭიროებს სათანადო წესით დამოწმებას. გადა ამისა, თუ დამფუძნებლები სხვა რამეს არ დაადგენენ, წესდება შეიძლება წარმოადგენდეს იმ სადამფუძნებლო დოკუმენტს - დამფუძნებელთა/წევრთა შეთანხმებას, რომელიც წარედგინება საჯარო რეესტრის ეროვნულ სააგენტოს იურიდიული პირის რეგისტრაციისათვის.

5. რამდენი პირია საჭირო არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის დაფუძნებისთვის?

არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირი შეიძლება დააფუძნოს ერთმა პირმაც, ეს შეიძლება იყოს როგორც ფიზიკური, ასევე იურიდიული პირი.

6. რა ვადაშია ვალდებული მარეგისტრირებელი ორგანო, რომ რეგისტრაციაში გაატაროს არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირი?

არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის რეგისტრაციისთვის მომსახურების ვადები და საფასური განისაზღვრება საქართველოს მთავრობის დადგენილებით. საქართველოს მთავრობის დადგენილებით განისაზღვრება საჯარო რეესტრის ეროვნული სააგენტოს მიერ გაწეული მომსახურების ვადები, მომსახურების საფასურის განაკვეთები, მომსახურების საფასურის გადახდის და გადახდისაგან გათავისუფლების წესები და პირობები.

არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის რეგისტრაციას, რეგისტრირებულ მონაცემებში ცვლილებებისა და მათი შეწყვეტის რეგისტრაციას საჯარო რეესტრის ეროვნული სააგენტო ჩვეულებრივ, ახორციელებს 1 სამუშაო დღის ვადაში. თუმცა, დაინტერესებულ პირებს საშუალება აქვთ ისარგებლონ დაჩქარებული მომსახურებით. ამ შემთხვევაში შესაძლებელია, რომ არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის რეგისტრაცია, ცვლილებების რეგისტრაცია ან მისი შეწყვეტის რეგისტრაცია მოხდეს განცხადების შეტანის დღესვე. დაჩქარებული მომსახურებით სარგებლობისას გადაიხდევინება მომსახურების დამატებითი საფასური.

7. რა დოკუმენტებია საჭირო არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის რეგისტრაციისთვის?

არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის რეგისტრაციის მოთხოვნის შემთხვევაში დაინტერესებული პირი მარეგისტრირებელ ორგანოს წარუდგენს დამფუძნებელთა/წევრთა შეთანხმებას და განცხადებას, რომელიც უნდა შეიცავდეს„მეწარმეთა შესახებ" საქართველოს კანონით მეწარმე იურიდიული პირის რეგისტრაციისათვის დადგენილ სავალდებულო მონაცემებს.

რეგისტრაციის შესახებ განცხადებას აგრეთვე უნდა დაერთოს:

• მომსახურების საფასურის გადახდის დამადასტურებელი დოკუმენტი;.
• ცნობა არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის ადგილსამყოფლის (იურიდიული მისამართის) შესახებ – ადგილსამყოფლის მესაკუთრის სანოტარო წესით დადასტურებული თანხმობა ან ადგილსამყოფლით სარგებლობის თაობაზე დადგენილი წესით გაფორმებული შესაბამისი ხელშეკრულება.

არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის რეგისტრაციის სხვა წესები განისაზღვრება "მეწარმეთა შესახებ", "პროფესიული კავშირების შესახებ" და "შემოქმედ მუშაკთა და შემოქმედებითი კავშირების შესახებ" საქართველოს კანონებით.

8. რა მონაცემებს უნდა შეიცავდეს არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის დამფუძნებელთა/წევრთა შეთანხმება?

არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის დამფუძნებელთა/წევრთა შეთანხმება (შესაძლებელია წესდება) უნდა შეიცავდეს შემდეგ მონაცემებს:

• არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის სახელწოდება;
• მონაცემები არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის ადგილსამყოფლის (იურიდიული მისამართის) შესახებ;
• არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის საქმიანობის მიზანი;
• მონაცემები არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის დამფუძნებლის (დამფუძნებლების) შესახებ (ფიზიკური პირის შემთხვევაში – სახელი, გვარი, დაბადების თარიღი (რიცხვი, თვე, წელი), საცხოვრებელი ადგილის მისამართი და პირადი ნომერი, ხოლო იურიდიული პირის შემთხვევაში – სრული სახელწოდება, სამართლებრივი ფორმა, რეგისტრაციის რეკვიზიტები, წარმომადგენლობაზე უფლებამოსილი პირი (პირები)); თითოეული დამფუძნებლის შესახებ მონაცემები შეიტანება ცალ-ცალკე;
• მონაცემები არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის ხელმძღვანელი ორგანოს (ორგანოების) შესახებ;
• არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის ხელმძღვანელი ორგანოს (ხელმძღვანელი პირის) შექმნის (არჩევის) წესი და უფლებამოსილების ვადა;
• მონაცემები არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის ხელმძღვანელი პირის შესახებ (სახელი, გვარი, დაბადების თარიღი (რიცხვი, თვე, წელი), საცხოვრებელი ადგილის მისამართი, პირადი ნომერი) – ეს შეიძლება განისაზღვროს ცალკე აქტითაც;
• არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის ხელმძღვანელი ორგანოს (ხელმძღვანელი პირის) მიერ გადაწყვეტილების მიღების წესი და პროცედურა;
• არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის წარმომადგენლობაზე უფლებამოსილი პირი (პირები), მისი (მათი) არჩევის წესი და უფლებამოსილების ვადა;
• მონაცემები წარმომადგენლობაზე უფლებამოსილი პირის (პირების) შესახებ (სახელი, გვარი, დაბადების თარიღი (რიცხვი, თვე, წელი), დაბადების ადგილი, საცხოვრებელი ადგილის მისამართი, პირადი ნომერი) – ეს შეიძლება განისაზღვროს ცალკე აქტითაც;
• არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის წევრად მიღების, წევრობიდან გასვლისა და გარიცხვის წესი, თუ იგი წევრობაზე დაფუძნებული არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირია;
• რეორგანიზაციისა და ლიკვიდაციის შესახებ გადაწყვეტილების მიმღების წესი და პროცედურა.
• რეორგანიზაციის ან ლიკვიდაციის შესახებ გადაწყვეტილების მიმღები ორგანოს (პირის) დასახელება, გადაწყვეტილების მიღების წესი და პროცედურა.

9.რა შემთხვევაშია აუცილებელი არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის ცვლილებების რეგისტრაცია?

არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის მიერ განხორციელებული ცვლილებები, რომლებიც იწვევს მათ სარეგისტრაციო დოკუმენტაციაში ცვლილებებს, საჭიროებს რეგისტრაციას. რეგისტრირებული მონაცემების ცვლილების საფუძველია უფლებამოსილი პირის/ორგანოს სათანადო წესით მიღებული და დამოწმებული გადაწყვეტილება ან უფლებამოსილი პირების მიერ საქართველოს კანონმდებლობით განსაზღვრული წესით შედგენილი გარიგება.

10. საჭიროებს თუ არა რეგისტრაციას საქართველოში რეგისტრირებული არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის ფილიალი?

2010 წლის 1 იანვრიდან საქართველოში რეგისტრირებული არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის ფილიალი რეგისტრაციას არ საჭიროებს.

11. რამდენს შეადგენს მომსახურების საფასური არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის პირველადი რეგისტრაციის ან\და ცვლილებების რეგისტრაცისთვის?

საქართველოს მთავრობის დადგენილების თანახმად, არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის რეგისტრაციის, რეგისტრირებულ მონაცემებში ცვლილებებისა და მათი შეწყვეტის რეგისტრაციისთვის, საჯარო რეესტრის მომსახურების საფასური შეადგენს 100 ლარს, თუ ეს პროცედურა ხორციელდება 1 სამუშაო დღის ვადაში. იმ შემთხვევაში, როდესაც აღნიშნული პროცედურა ხორციელდება განცხადების შეტანის დღეს (დაჩქარებული მომსახურება), საჯარო რეესტრის მომსახურების საფასური შეადგენს 200 ლარს.

15.03.2021 წლის მდგომარეობით

1. შეუძლია თუ არა დამფუძნებლებმა მიიღონ გადაწყვეტილება არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის ლიკვიდაციის შესახებ?

არასამეწარმეო იურიდიული პირის სადამფუძნებლო დოკუმენტაციით უნდა განისაზღვროს ის ორგანო ან პირი რომელიც უფლებამოსილია მიიღოს გადაწყვეტილება არასამეწარმეო იურიდიული პირის ლიკვიდაციის შესახებ. შესაბამისად თუ სადამფუძნებლო დოკუმენტაციით ეს უფლებამოსილება მინიჭებული ქვს დამფუძნებლებს, ასეთ შემთხვევაში მათ ეს შეუძლიათ მიიღონ ასეთი გადაწყვეტილება.

2. შესაძლებელია თუ არა არასამეწარმეო იურიდიული პირის რეორგანიზაცია სამეწარმეო იურიდიულ პირად?

არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის სამართლებრივი ფორმის შეცვლა დაუშვებელია, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც სამართლებრივი ფორმის შეცვლით იგი საჯარო სამართლის იურიდიულ პირად გარდაიქმნება.

3, ვინ შეიძლება იყვნენ არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის ლიკვიდატორები როდესაც ლიკვიდაცია ხდება თავად იურიდიული პირის გადაწყვეტილებით?

თუ არასამეწარმეო იურიდიული პირის ლიკვიდაცია ხდება თვად იურიდიული პირის გადაწყვეტილებით, არასამეწარმეო იურიდიული პირის ლიკვიდატორებად, ინიშნებიან სადამფუძნბელო დოკუმენტაციით განსაზღვრული პირები ან სადამფუძნებლო დოკუმენტაციით განსაზღვრული ორგანოს/პირის მიერ განსაზღვრული პირი/პირები.

4. დასაშვებია თუ არა არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის ლიკვიდაციისას მისი ქონების გასხვისება?

არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის ლიკვიდაციისას ქონების გასხვისება შესაძლებელია, თუ:

• გასხვისება ხელს უწყობს მის მიერ დასახული მიზნების მიღწევას;
• გასხვისება ემსახურება საქველმოქმედო მიზნებს;
• ქონება გადაეცემა სხვა არასამეწარმეო (არაკომერციულ) იურიდიულ პირს.

 
5. ვის გადეცემა არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის ლიკვიდაციის შემდეგ დარჩენილი ქონება?

არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის ლიკვიდაციის შედეგად დარჩენილი ქონების მიღებაზე უფლებამოსილ პირს რეგისტრაციისას განსაზღვრავენ არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის დამფუძნებლები/წევრები. თუ არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის დამფუძნებლებმა/წევრებმა არ განსაზღვრეს მისი ლიკვიდაციის შედეგად დარჩენილი ქონების მიღებაზე უფლებამოსილი პირი, სასამართლო არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის ლიკვიდაციის შედეგად დარჩენილ ქონებას გადასცემს ერთ ან რამდენიმე არასამეწარმეო (არაკომერციულ) იურიდიულ პირს, რომლებსაც აქვთ იგივე ან მსგავსი მიზნები, როგორებიც ლიკვიდირებულ არასამეწარმეო (არაკომერციულ) იურიდიულ პირს. თუ ასეთი იურიდიული პირი (პირები) არ არსებობს ან ასეთი იურიდიული პირის (პირების) გამოვლენა შეუძლებელია, შეიძლება მიღებულ იქნეს გადაწყვეტილება ამ ქონების სახელმწიფოსათვის გადაცემის შესახებ. სასამართლომ აღნიშნული ქონება შეიძლება გაანაწილოს ლიკვიდაციის პროცესის დაწყების რეგისტრაციიდან 6 თვის შემდეგ.

6. დასაშვებია თუ არა არასამეწარმეო იურიდიული პირის ლიკვიდაციის შედეგად დარჩენილი ქონების განაწილება მის დამფუძნებლებს/წევრებს შორის?

აკრძალულია არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირის ლიკვიდაციის შედეგად დარჩენილი ქონების განაწილება მის დამფუძნებლებს/წევრებს, ხელმძღვანელობითი და წარმომადგენლობითი უფლებამოსილების მქონე პირებს შორის.

15.03.2021 წლის მდგომარეობით

1. რა შემთხვევაში იბეგრება არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირი მოგების გადასახადით?

საქართველოს საგადასახადო კოდექსის მიზნებისთვის, არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირი მოიხსენება როგორც ორგანიზაცია. შესაბამისად, ორგანიზაციებისთვის დადგენილი მოგების გადასახადით დაბეგვრის წესები ვრცელდება არასამეწარმეო (არაკომერციულ) იურიდიულ პირებზეც.

საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 2019 წლის 1 იანვრამდე არსებული რედაქციის მიხედვით - ორგანიზაციის მოგების გადასახადით დაბეგვრის ობიექტი იყო სხვაობა კალენდარული წლის განმავლობაში მიღებულ ერთობლივ შემოსავალსა და ამ კოდექსით გათვალისწინებული გამოქვითვების თანხებს შორის. საგადასახადო კოდექსის 97-ე მუხლის მე-2 ნაწილის 2019 წლის 1 იანვრიდან მოქმედი რედაქციით, ორგანიზაციის მოგების გადასახადით დაბეგვრის ობიექტი განისაზღვრება იმ ორგანიზაციებისთვის, რომლებიც ახორციელებენ ეკონომიკურ საქმიანობას, ამასთან მოგების გადასახადით დაიბეგრება ის ხარჯები და გადახდები, რომელიც არ აკმაყოფილებს ამავე მუხლით გათვალისწინებულ მოთხოვნებს. სხვანაირად რომ ვთქვათ, მოგების გადასახადი დგინდება მხოლოდ ეკონომიკური საქმიანობის განმახორციელებელი ორგანიზაციებისთვის, ამავდროულად გადასახადის ობიექტის განსაზღვრისათვის ამოსავალია გაწეული ხარჯები. ანუ ამ ხარჯების შესაბამისობა საგადასახადო კოდექსით დადგენილ ლეგიტიმურ მიზნებთან და ფარგლებთან. 

საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 97-ე მუხლის მე-2 ნაწილის მიხედვით, ორგანიზაციის, რომელიც ახორციელებს ეკონომიკურ საქმიანობას, მოგების გადასახადით დაბეგვრის ობიექტია:

1. გაწეული ხარჯი ან სხვა გადახდა, რომელიც არ არის დაკავშირებული ეკონომიკურ საქმიანობასთან ან/და არ გამომდინარეობს ამ ორგანიზაციის საქმიანობის მიზნიდან (მათ შორის, არ არის დაკავშირებული საქველმოქმედო საქმიანობასთან ან არ გამომდინარეობს გრანტის ხელშეკრულების მიზნიდან);
2. უსასყიდლოდ საქონლის მიწოდება/მომსახურების გაწევა ან/და ფულადი სახსრების გადაცემა, თუ ეს არ გამომდინარეობს ამ ორგანიზაციის საქმიანობის მიზნიდან;
3. საქართველოს საგადასახადო კოდექსით დადგენილ ზღვრულ ოდენობაზე მეტი ოდენობით გაწეული წარმომადგენლობითი ხარჯი.

აღსანიშნავია, რომ მოგების გადასახადით დასაბეგრი თანხა მიიღება საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 97-ე მუხლის პირველი, მე-2 და მე-3 ნაწილების შესაბამისად განსაზღვრული დაბეგვრის ობიექტის მიხედვით განხორციელებული განაცემის/გაწეული ხარჯის ოდენობის 0.85-ზე გაყოფის შედეგად. 

2. არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირი გათავისუფლებულია თუ არა ქონების გადასახადის გადახდისაგან?

არასამეწარმეო იურიდიული პირები (აგრეთვე საგადასახადო კოდექსით განსაზღვრული "ორგანიზაციის" ცნებაში შემავალი სხვა სუბიექტები) გათავისუფლებული არიან ქონების გადასახადის გადახდისაგან, გარდა მიწისა და ეკონომიკური საქმიანობისთვის გამოყენებული ქონებისა. სხვანაირად, რომ ვთქვათ არასამეწარმეო იურიდიული პირები იხდიან ქონების გადასახადს მხოლოდ:

• მის საკუთრებაში არსებულ მიწაზე, აგრეთვე კანონით გათვალისწინებულ სარგებლობაში ან ფაქტობრივ მფლობელობაში მყოფი სახელმწიფო საკუთრების მიწაზე;
• იმ ქონებაზე (მის ბალანსზე რიცხული ძირითადი საშუალებები, დაუმონტაჟებელი მოწყობილობები, დაუმთავრებელი მშენებლობა და არამატერიალური აქტივები, მის მიერ ლიზინგით გაცემულ ქონებაზე), რომელსაც გამოიყენებს ეკონომიკური საქმიანობისათვის.

3. რა სახის გადასახადების გადახდისაგან გათავისუფლებას უკავშირდება გრანტი?

საქართველოს საგადასახადო კოდექსის თანახმად, გრანტზე ვრცელდება გარკვეული სახის საგადასახადო შეღავათები. კერძოდ:

• დამატებული ღირებულების გადასახადი – საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 173-ე მუხლის თანახმად, დღგ-ისგან გათავისუფლებულია გრანტის შესახებ ხელშეკრულებით გათვალისწინებული საქონლის იმპორტი გრანტის გამცემი ან მიმღები პირის მიერ. გარდა ამისა, გრანტის მიმღებ პირს, რომელმაც გრანტის ხელშეკრულების ფარგლებში შეიძინა საქონელი ან/და მომსახურება, უფლება აქვს, საგადასახადო კოდექსის 63-ე და 181-ე მუხლებით დადგენილი წესით ჩაითვალოს ან დაიბრუნოს ამ საქონლისათვის/მომსახურებისათვის გადახდილი დამატებული ღირებულების გადასახადი. 
• იმპორტის გადასახადი – საგადასახადო კოდექსის 199-ე მუხლის თანახმად, იმპორტის გადასახადისაგან გათავისუფლებულია იმ საქონლის იმპორტი, რომელიც გათვალისწინებულია გრანტის შესახებ ხელშეკრულებით, საქართველოს მთავრობის დადგენილების შესაბამისად განსაზღვრული წესით. ამავე მუხლის თანახმად, იმპორტის გადასახადისგან თავისუფლდება იმ საქონლის იმპორტი, რომელიც ფინანსდება გრანტებით ან უცხო ქვეყნის სახელმწიფო ორგანოს ან/და საერთაშორისო ორგანიზაციის მიერ გაცემული შეღავათიანი კრედიტით, რომელიც არანაკლებ 25 პროცენტის ოდენობით შეიცავს გრანტის ელემენტს. საქართველოს ფინანსთა სამინისტრო გრანტის ელემენტს გაიანგარიშებს საქართველოს პარლამენტის დადგენილების შესაბამისად. 
• საშემოსავლო გადასახადი – საგადასახადო კოდექსის 82-ე მუხლის თანახმად, საშემოსავლო გადასახადის გადახდით დაბეგვრისაგან თავისუფლდება ფიზიკური პირის მიერ მიღებული გრანტი.

2019 წლის 1 იანვრამდე, მოგების გადასახადით დაბეგვრისაგან თავისუფლდებოდა ორგანიზაციის (მათ შორის, არასამეწარმეო იურიდიული პირის) მიერ მიღებული გრანტები, საწევრო შენატანები და შემოწირულობები. თუმცა, 2019 წლის 1 იანვრიდან ორგანიზაციებისთვის შეიცვალა მოგების გადასახადით დაბეგვრის რეჟიმი. ორგანიზაციის მოგების გადასახადით დაბეგვრისათვის განმსაზღვრელია არა შემოსავლის სახე ან წყარო (გრანტი, შემოწირულობა, ეკონომიკური საქმიანობა და სხვა), არამედ მის მიერ გაწეული ხარჯების თავსებადობა ორგანიზაციის მიზნებთან ან ეკონომიკური საქმიანობის განხორციელების მიზნობრიობასთან. აქედან გამომდინარე, 2019 წლის 1 იანვრიდან საგადასახადო კოდექსიდან ამოღებული იქნა პუნქტები რომელიც მოგების გადასახადისაგან ათავისუფლებდა გრანტს, საწევრო შენატანს ან შემოწირულობებს.

4. შესაძლებელია თუ არა გრანტით შეძენილ საქონელზე (მომსახურებაზე) დამატებული ღირებულების გადასახადის ჩათვლა ან დაბრუნება?

საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 181-ე მუხლის თანახმად, გრანტის მიმღებ პირს, რომელმაც გრანტის ხელშეკრულების ფარგლებში შეიძინა საქონელი ან/და მომსახურება, უფლება აქვს ჩაითვალოს ან დაიბრუნოს ამ საქონლისათვის, თუ მომსახურებისათვის გადახდილი დღგ, საგადასახადო ორგანოში საგადასახადო ანგარიშ-ფაქტურის ან უკუდაბეგვრისას ბიუჯეტში დამატებული ღირებულების გადასახადის გადახდის დამადასტურებელი დოკუმენტის წარდგენის საფუძველზე. დამატებული ღირებულების გადასახადის ჩათვლა ან დაბრუნება ხორციელდება იმ შემთხვევაში, თუ გრანტის მიმღებმა პირმა შესაბამისი დოკუმენტი საგადასახადო ორგანოს წარუდგინა დასაბეგრი ოპერაციის განხორციელების თვის დასრულებიდან 3 თვის ვადაში. დამატებული ღირებულების გადასახადის თანხის დაბრუნებისას გამოიყენება საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 63-ე მუხლით დადგენილი წესი.

5. რა წესით ხდება საიმპორტო საქონლისთვის გრანტის სტატუსის მინიჭება?

იმისათვის რომ საქონლის იმპორტი გათავისუფლდეს გადასახადისაგან, აუცილებელია რომ მას მიენიჭოს გრანტის სტატუსი. ამისათვის, გრანტის მიმღები ვალდებულია შემოსავლების სამსახურში მატერიალური ან ელექტრონული ფორმით წარადგინოს შემდეგი დოკუმენტაცია:

• გრანტის მიმღების განცხადება;
• გრანტის გამცემსა და გრანტის მიმღებს შორის გაფორმებული ხელშეკრულების ან გრანტის გამოყოფის შესახებ გრანტის გამცემის წერილობითი გადაწყვეტილების ასლი, რომელიც უნდა აკმაყოფილებდეს "გრანტების შესახებ" საქართველოს კანონის მოთხოვნებს;
• გრანტის მიმღები ორგანიზაციის წესდების ასლი;
• საიმპორტო საქონლის ინვოისის (ან პროფორმა ინვოისის ან ანგარიშფაქტურის) ასლი;
• საქართველოს მოქალაქის პირადობის დამადასტურებელი მოწმობის ან პასპორტის ასლი, თუ გრანტის მიმღები საქართველოს მოქალაქეა.

უცხო ენაზე შედგენილ ყოველ დოკუმენტს, რომელსაც გრანტის მიმღები წარუდგენს შემოსავლების სამსახურს, უნდა ერთვოდეს სანოტარო წესით დამოწმებული თარგმანი.

6, რა ვადაში ხდება საიმპორტო საქონლისათვის გრანტის სტატუსის მინიჭება?

შემოსავლების სამსახური კანონმდებლობით დადგენილი სრულყოფილი დოკუმენტაციის მიღებიდან 10 სამუშაო დღეში საიმპორტო საქონელს ანიჭებს გრანტის სტატუსს ან იღებს დასაბუთებულ გადაწყვეტილებას გრანტის სტატუსის მინიჭებაზე უარის თქმის შესახებ.

7. რა საგადასახადო შეღავათები აქვს საწარმოს საქველმოქმედო ორგანიზაციაზე შემოწირულობის გაცემის დროს?

საქართველოს საგადასახადო კოდექსის თანახმად, საწარმოს მიერ საქველმოქმედო საქმიანობის განხორციელება არ დაიბეგრება მოგების გადასახადით, თუ ეს საქმიანობა ხორციელდება საქველმოქმედო სტატუსის მქონე ორგანიზაციის სასარგებლოდ. კერძოდ, საქართველოს საგადასახადო კოდექსის თანახმად (მუხლი 98³), საწარმოს მოგების გადასახადით არ ებეგრება უსასყიდლოდ საქონლის მიწოდების/მომსახურების გაწევის ან/და ფულადი სახსრების გადაცემის შემდეგი შემთხვევები:

• კალენდარული წლის განმავლობაში საქველმოქმედო ორგანიზაციაზე გაცემული შემოწირულება, რომელიც მის მიერ წინა კალენდარული წლის განმავლობაში მიღებული წმინდა მოგების 10 პროცენტს არ აღემატება.
• საქველმოქმედო ორგანიზაციისათვის უძრავი ქონების უსასყიდლოდ მიწოდება, თუ ამ ქონების მიმღები ორგანიზაცია ქველმოქმედებას ახორციელებს ბავშვობიდან შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირთა ან/და მკვეთრად და მნიშვნელოვნად გამოხატული შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირთა მიმართ არანაკლებ ბოლო 3 კალენდარული წლის განმავლობაში.

8. ვინ არის საშემოსავლო გადასახადის გადამხდელი?

საშემოსავლო გადასახადის გადამხდელს წარმოადგენენ რეზიდენტი ფიზიკური პირები, ასევე არარეზიდენტი ფიზიკური პირები, რომლებიც შემოსავალს იღებენ საქართველოში არსებული წყაროდან.

9. ვინ ითვლება საქართველოს რეზიდენტ და არარეზიდენტ ფიზიკურ პირად?

საქართველოს რეზიდენტად, მიმდინარე საგადასახადო წლის განმავლობაში, ითვლება ფიზიკური პირი, რომელიც ფაქტობრივად იმყოფება საქართველოს ტერიტორიაზე 183 დღე ან მეტ ხანს ნებისმიერი უწყვეტი 12 კალენდარული თვის პერიოდში, რომელიც მთავრდება ამ საგადასახადო წელს, ან ფიზიკური პირი, რომელიც ამ საგადასახადო წლის განმავლობაში იმყოფებოდა უცხო ქვეყანაში საქართველოს სახელმწიფო სამსახურში. საქართველოს ტერიტორიაზე 183 დღეზე ნაკლებ ხანს ყოფნის შემთხვევაში ნებისმიერი უწყვეტი 12 კალენდარული თვის პერიოდში ფიზიკური პირი ითვლება არარეზიდენტად.

10. რა არის რეზიდენტი ფიზიკური პირის საშემოსავლო გადასახადით დაბეგვრის ობიექტი?

რეზიდენტი ფიზიკური პირის საშემოსავლო გადასახადით დაბეგვრის ობიექტია დასაბეგრი შემოსავალი, რომელიც განისაზღვრება, როგორც სხვაობა კალენდარული წლის განმავლობაში მიღებულ ერთობლივ შემოსავალსა და ამ პერიოდისათვის საქართველოს საგადასახადო კოდექსით გათვალისწინებული გამოქვითვების თანხებს შორის.

11. იბეგრება თუ არა რეზიდენტი ფიზიკური პირის მიერ საქართველოს ფარგლებს გარეთ მიღებული შემოსავალი?

საშემოსავლო გადასახადით დაბეგვრისაგან თავისუფლდება რეზიდენტი ფიზიკური პირის მიერ მიღებული შემოსავალი (მათ შორის, სარგებელი), რომელიც არ განეკუთვნება საქართველოში არსებული წყაროდან მიღებულ შემოსავალს.

12. ვინ სარგებლობს კალენდარული წლის განმავლობაში 3000 ლარამდე მიღებულ დასაბეგრ შემოსავალზე საგადასახადო შეღავათით?

საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 82-ე მუხლის შესაბამისად, საშემოსავლო გადასახადით არ იბეგრება შემდეგ ფიზიკურ პირთა მიერ კალენდარული წლის განმავლობაში მიღებული დასაბეგრი შემოსავალი 3000 ლარამდე:

• მეორე მსოფლიო ომის ვეტერანი, საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობის, თავისუფლებისა და დამოუკიდებლობისათვის საბრძოლო მოქმედების ვეტერანი და სხვა სახელმწიფოთა ტერიტორიაზე საბრძოლო მოქმედების ვეტერანი საქართველოს მოქალაქეების;
• პირის, რომელსაც მინიჭებული აქვს „ქართვლის დედის“ საპატიო წოდება; •მარტოხელა დედის; •პირის, რომელმაც იშვილა ბავშვი (შვილად აყვანიდან 1 წლის განმავლობაში); •პირის, რომელმაც მინდობით აღსაზრდელად აიყვანა ბავშვი;
• მაღალმთიან დასახლებაში მუდმივად მცხოვრები სამ - ან მეტშვილიანი პირის (რომლის კმაყოფაზეა 18 წლამდე ასაკის სამი ან სამზე მეტი შვილი) მიერ მაღალმთიან დასახლებაში საბიუჯეტო ორგანიზაციიდან კალენდარული წლის განმავლობაში ხელფასის სახით მიღებული დასაბეგრი შემოსავალი. მაღალმთიან დასახლებაში მუდმივად მცხოვრებ ერთ- ან ორშვილიან პირს (რომლის კმაყოფაზეა 18 წლამდე ასაკის ერთი ან ორი შვილი) მაღალმთიან დასახლებაში საბიუჯეტო ორგანიზაციიდან კალენდარული წლის განმავლობაში ხელფასის სახით მიღებულ 3 000 ლარამდე დასაბეგრ შემოსავალზე გადასახდელი საშემოსავლო გადასახადი 50 პროცენტით უმცირდება; 

13. ვინ სარგებლობს კალენდარული წლის განმავლობაში 6000 ლარამდე მიღებულ დასაბეგრ შემოსავალზე საგადასახადო შეღავათით?

საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 82-ე მუხლის შესაბამისად, საშემოსავლო გადასახადით არ იბეგრება:

• ბავშვობიდან შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირის, აგრეთვე მკვეთრად და მნიშვნელოვნად გამოხატული შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირების მიერ კალენდარული წლის განმავლობაში მიღებული დასაბეგრი შემოსავალი 6000 ლარამდე;
• იმ პირის მიერ, რომელმაც „საქართველოს თავდაცვის ძალების სამშვიდობო ოპერაციებში მონაწილეობის შესახებ“ საქართველოს კანონის შესაბამისად, საერთაშორისო მშვიდობისა და უსაფრთხოების შენარჩუნებისა და აღდგენის ოპერაციებში ან სხვა სახის სამშვიდობო საქმიანობაში მონაწილეობასთან დაკავშირებით ჯანმრთელობის მძიმე დაზიანება მიიღო, კალენდარული წლის განმავლობაში მიღებული 6 000 ლარამდე დასაბეგრი შემოსავალი;
• მაღალმთიან დასახლებაში მუდმივად მცხოვრები პირის სტატუსის მქონე პირის მიერ მაღალმთიან დასახლებაში საქმიანობით კალენდარული წლის განმავლობაში მიღებული 6000 ლარამდე დასაბეგრი შემოსავალი, გარდა საბიუჯეტო ორგანიზაციიდან და სახელმწიფოს მიერ ან ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოს მიერ დაფუძნებული სამედიცინო დაწესებულებიდან ხელფასის სახით მიღებული შემოსავლისა.

14. რა არის საგადასახადო სანქცია?

საგადასახადო სანქცია არის პასუხისმგებლობის ზომა ჩადენილი საგადასახადო სამართალდარღვევისათვის. საგადასახადო სანქცია გამოიყენება გაფრთხილების, საურავის, ფულადი ჯარიმის, სამართალდარღვევის საქონლის ან/და სატრანსპორტო საშუალების უსასყიდლოდ ჩამორთმევის სახით, საქართველოს საგადასახადო კოდექსით გათვალისწინებულ შემთხვევებში.

15. რა შემთხვევაშია ვალდებული პირი გადაიხადოს საურავი და როგორ ხდება საურავის დარიცხვა?

თუ კუთვნილი გადასახადის თანხა პირის მიერ საგადასახადო კანონმდებლობით დადგენილ ვადაში არ არის გადახდილი, პირი ვალდებულია გადაიხადოს შესაბამისი საურავი. საურავი ერიცხება თანხას, რომელიც არის სხვაობა პირის მიერ შეუსრულებელ საგადასახადო ვალდებულებებსა და ზედმეტად გადახდილი გადასახადების ჯამს შორის, გადასახადის გადახდის ვადის ამოწურვის დღის მომდევნო დღიდან, თითოეული ვადაგადაცილებული დღისათვის 0,05 პროცენტის ოდენობით.

16.მოგების გადასახადის ყოველთვიური დეკლარაციის დაგვიანებით წარდგენისათვის რა სახის სანქცია არის გათვალისწინებული?

საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 274-ე მუხლის შესაბამისად:

• საგადასახადო ორგანოში საგადასახადო დეკლარაციის/გაანგარიშების წარდგენისთვის საქართველოს საგადასახადო კანონმდებლობით დადგენილი ვადის დარღვევა, თუ ვადის გადაცილების პერიოდი 2 თვეს არ აღემატება − იწვევს დაჯარიმებას ამ დეკლარაციის/გაანგარიშების საფუძველზე გადასახდელად დასარიცხი გადასახადის თანხის 5 პროცენტის ოდენობით;
• საგადასახადო ორგანოში საგადასახადო დეკლარაციის/გაანგარიშების წარდგენისთვის საქართველოს საგადასახადო კანონმდებლობით დადგენილი ვადის დარღვევა, თუ ვადის გადაცილების პერიოდი 2 თვეს აღემატება − იწვევს დაჯარიმებას ამ დეკლარაციის/გაანგარიშების საფუძველზე გადასახდელად დასარიცხი გადასახადის თანხის 10 პროცენტის ოდენობით;
• თუ საგადასახადო დეკლარაციის/გაანგარიშების საფუძველზე გადასახდელად დასარიცხი გადასახადის თანხა ნულის ტოლია, პირს საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 274-ე მუხლით გათვალისწინებული ჯარიმა არ დაეკისრება.

15.03.2021 წლის მდგომარეობით

1. რა არის გრანტი?

გრანტი არის გრანტის გამცემის (დონორის) მიერ გრანტის მიმღებისათვის უსასყიდლოდ გადაცემული მიზნობრივი სახსრები ფულადი ან ნატურალური ფორმით, რომლებიც გამოიყენება კონკრეტული ჰუმანური, საგანმანათლებლო, სამეცნიერო-კვლევითი, ჯანმრთელობის დაცვის, კულტურული, სპორტული, ეკოლოგიური, სასოფლო-სამეურნეო განვითარებისა და სოციალური პროექტების, აგრეთვე სახელმწიფოებრივი ან საზოგადოებრივი მნიშვნელობის პროგრამების განხორციელებისათვის.

გრანტად ითვლება ასევე „ინოვაციების შესახებ" საქართველოს კანონით განსაზღვრული ინოვაციური საქმიანობის განსახორციელებლად საჯარო სამართლის იურიდიული პირის − საქართველოს ინოვაციების და ტექნოლოგიების სააგენტოს მიერ გაცემული გრანტი. აგრეთვე იმ იურიდიულ პირებზე გაცემული სახსრები რომელთაც „სასოფლო-სამეურნეო კოოპერატივის შესახებ" საქართველოს კანონის შესაბამისად მინიჭებული აქვთ სასოფლო-სამეურნეო კოოპერატივის სტატუსი.

გარდამავალი ეტაპისთვის, გრანტად ითვლება ასევე საჯარო სამართლის იურიდიული პირის − აწარმოე საქართველოში მიერ სახელმწიფო პროგრამის „აწარმოე საქართველოში" მიკრო და მცირე მეწარმეობის ნაწილის ფარგლებში მეწარმე სუბიექტზე/მეწარმე სუბიექტთა ჯგუფზე გაცემული სახსრები, საქართველოს მთავრობის შესაბამისი დადგენილების მოქმედების ვადის განმავლობაში

გრანტად არ ჩაითვლება სამეწარმეო მიზნების მისაღწევად გაცემული სახსრები და პოლიტიკური მიზნების მისაღწევად გაცემული სახსრები.

2. ვინ შეიძლება იყოს გრანტის გამცემი?

გრანტის გამცემი ანუ დონორი შეიძლება იყოს:

• საერთაშორისო საქველმოქმედო ორგანიზაცია;
• საერთაშორისო ჰუმანიტარული და სხვა საზოგადოებრივი ორგანიზაცია (მათ შორის, საერთაშორისო სპორტული ასოციაცია, ფედერაცია და კომიტეტი);
• საერთაშორისო საფინანსო-საკრედიტო ინსტიტუტი;
• უცხო ქვეყნის მთავრობა ან მისი წარმომადგენლობა;
• უცხოეთის სამეწარმეო იურიდიული პირი (მხოლოდ იმ შემთხვევვაში თუ გრანტის მიმღები არის საქართველოს სახელმწიფო ან საქართველოს მთავრობა);
• უცხოეთის არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირი;
• საქართველოს ის არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირი, რომლის ძირითადი საწესდებო მიზანია ქონების დაგროვება საქველმოქმედო, სოციალური, კულტურული, საგანმანათლებლო, სამეცნიერო-კვლევითი ან საზოგადოებრივად სასარგებლო სხვა საქმიანობის ხელშეწყობისათვის;
• საქართველოს სამინისტრო; საქართველოს სახელმწიფო მინისტრის აპარატი; აფხაზეთისა და აჭარის ავტონომიური რესპუბლიკების სამინისტროები;
• კანონით პირდაპირ განსაზღვრული საჯარო სამართლის იურიდიული პირი;
• საქართველოს მთავრობის მიერ განსაზღვრული საჯარო სამართლის იურიდიული პირი, რომლის წესდების/დებულების მიზანი შეესაბამება „გრანტების შესახებ" საქართველოს კანონით განსაზღვრულ რომელიმე მიზნობრივ მიმართულებას.

3. რომელ საჯარო სამართლის იურიდიულ პირს გააჩნია გრანტის გაცემის უფლება?

გრანტის გაცემის უფლება გააჩნია შესაბამისი კანონით პირდაპირ განსაზღვრულ საჯარო სამართლის იურიდიულ პირს, ან/და საქართველოს მთავრობის მიერ განსაზღვრული საჯარო სამართლის იურიდიული პირს რომლის წესდების/დებულების მიზანი ემთხვევა „გრანტების შესახებ" საქართველოს კანონით გათვალისწინებულ რომელიმე მიზნობრივ მიმართულებას. ეს მიზნობრივი მიმართულებებია:

• განათლების სფეროში სწავლა-სწავლების ხარისხის გასაუმჯობესებლად გრანტების გაცემა, აგრეთვე სწავლასთან დაკავშირეული ხარჯების დასაფინანსებლად გრანტების გაცემა;
• სამეცნიერო გრანტების გაცემა;
• ეროვნული უმცირესობებით კომპაქტურად დასახლებულ და მაღალმთიან რეგიონებში მცხოვრები მოქალაქეების ინტეგრაციის ხელშეწყობისთვის გრანტების გაცემა;
• ახალგაზრდული და საზოგადოებრივი პროექტების დასაფინანსებლად გრანტების გაცემა;
• დასაქმების ხელშეწყობისთვის გრანტების გაცემა;
• იძულებით გადაადგილებულ პირთა – დევნილთა და სტიქიური მოვლენების შედეგად დაზარალებულ და გადაადგილებისადმი დაქვემდებარებულ ოჯახთა (ეკომიგრანტთა) სოციალურ-ეკონომიკური ინტეგრაციის მიზნით, მათთვის საარსებო წყაროების ხელმისაწვდომობის უზრუნველსაყოფად გრანტების გაცემა;
• საქართველოში საერთაშორისო დაცვის მქონე პირთა, საქართველოში თავშესაფრის მაძიებელ უცხოელთა და საქართველოში სტატუსის მქონე მოქალაქეობის არმქონე პირთა ადგილობრივი ინტეგრაციის მიზნით გრანტების გაცემა;
• საქართველოში დაბრუნებულ მიგრანტთა სარეინტეგრაციო დახმარების უზრუნველსაყოფად გრანტების გაცემა;
• საქართველოში განხორციელებული რეფორმებისა და ინოვაციების პოპულარიზაცია და საერთაშორისო საზოგადოებაში მათი დამკვიდრების ხელშეწყობა;
• საქართველოს პარტნიორი ქვეყნების მთავრობებისათვის განათლების, ჯანმრთელობის დაცვის, სოციალური უზრუნველყოფისა და მდგრადი განვითარების სფეროებში, ბუნებრივი და ადამიანის ზემოქმედებით გამოწვეული კატასტროფების შედეგების აღმოფხვრაში დახმარების გაწევა;
• სასოფლო-სამეურნეო კოოპერატივების მიმართ სახელმწიფო ხელშემწყობი ღონისძიებების განხორციელება.

4. ვინ შეიძლება იყოს გრანტის მიმღები?

"გრანტების შესახებ" საქართველოს კანონის თანახმად, გრანტის მიმღები შეიძლება იყოს:

•  საქართველოს სახელმწიფო საქართველოს პრემიერ-მინისტრის მიერ უფლებამოსილი ორგანოს (ორგანიზაციის) სახით;
• საქართველოს მთავრობა საქართველოს მთავრობის მიერ უფლებამოსილი ორგანოს სახით;
• საქართველოს სახელმწიფო ხელისუფლების, ავტონომიური რესპუბლიკის ან ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანო;
• საქართველოს რეზიდენტი ან არარეზიდენტი არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირი, მისი წარმომადგენლობა, ფილიალი, განყოფილება;
• საჯარო სამართლის იურიდიული პირი;
• საქართველოს მოქალაქე;
• პირადობის ნეიტრალური მოწმობის ან ნეიტრალური სამგზავრო დოკუმენტის მქონე პირი;
• უცხო ქვეყნის მოქალაქე − საჯარო სამართლის იურიდიული პირის − შოთა რუსთაველის საქართველოს ეროვნული სამეცნიერო ფონდის მიერ გამოცხადებული საგრანტო კონკურსის/კონკურსების მიზნებისთვის;
• აფხაზეთის ავტონომიურ რესპუბლიკაში ან ცხინვალის რეგიონში (ყოფილ სამხრეთ ოსეთის ავტონომიურ ოლქში) ლეგიტიმურად მცხოვრები პირი, რომელიც საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით არის რეგისტრირებული და რომელსაც მინიჭებული აქვს პირადი ნომერი;
• აკრედიტებული უმაღლესი საგანმანათლებლო დაწესებულება;
• საერთაშორისო ორგანიზაცია, სხვა სახელმწიფოს სამეწარმეო ან არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირი;
• „სასოფლო-სამეურნეო კოოპერატივის შესახებ" საქართველოს კანონით განსაზღვრული, სასოფლო-სამეურნეო კოოპერატივის სტატუსის მქონე იურიდიული პირი;
• საქართველოში რეგისტრირებული მეწარმე სუბიექტი − „ინოვაციების შესახებ" საქართველოს კანონით განსაზღვრული ინოვაციური საქმიანობის განსახორციელებლად საჯარო სამართლის იურიდიული პირის − საქართველოს ინოვაციების და ტექნოლოგიების სააგენტოს მიერ გაცემული გრანტის შემთხვევაში;
• საქართველოს ბიზნესომბუდსმენი.

5. როგორ ფორმდება დონორსა და გრანტის მიმღებს შორის გრანტის გაცემის პროცედურა?

დონორსა და გრანტის მიმღებს შორის იდება წერილობითი ხელშეკრულება, რომელიც უნდა შეიცავდეს გრანტის გაცემის მიზანს, მოცულობას, მიღებული სახსრების გამოყენების კონკრეტულ მიმართულებას, მათი ათვისების ვადებს და იმ ძირითად მოთხოვნებს, რომლებსაც დონორი უყენებს გრანტის მიმღებს.

6. დასაშვებია თუ არა გრანტის გამოყენება არა იმ მიზნებისათვის, რისთვისაც იგი გაიცა?

გრანტის ერთ-ერთ თავისებურებას წარმოადგენს მისი მიზნობირიობა, ანუ იგი გაიცემა განსაზღვრული საზოგადოებრივად სასარგებლო მიზნის მისაღწევად (მაგ. საგანმანათლებლო, ჯანდაცვის დაცვა და სხვა). ამასთან ერთად, აღსანიშნავია, რომ დონორის თანხმობით შეიძლება შეიცვალოს გრანტის მიზნობრიობა და იგი გამოყენებულ იქნეს არა იმ თავდაპირველი მიზნებისათვის, რისთვისაც იგი გაიცა.

7. დასაშვებია თუ არა გრანტის სახით მიღებული ქონების რეალიზაცია?

გრანტის სახით მიღებული ქონების რეალიზაცია დასაშვებია მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ ამგვარი ქმედება წინასწარ იყო გათვალისწინებული გრანტის ხელშეკრულებაში.

15.03.2021 წლის მდგომარეობით

1. რა არის სახელმწიფო შესყიდვა?

სახელმწიფო შესყიდვა არის "სახელმწიფო შესყიდვების შესახებ" საქართველოს კანონით დადგენილ შემთხვევებში, ელექტრონული ან სხვა საშუალებების გამოყენებით შემსყიდველი ორგანიზაციის მიერ ნებისმიერი საქონლის, მომსახურებისა და სამშენებლო სამუშაოს შესყიდვა, რომელიც ხორციელდება შემდეგი სახსრებით:

• საქართველოს სახელმწიფო ბიუჯეტისა და სახელმწიფო ბიუჯეტში კონსოლიდირებული სახსრებით;
• აფხაზეთისა და აჭარის ავტონომიური რესპუბლიკების ბიუჯეტების სახსრებით;
• ადგილობრივი თვითმმართველი ერთეულის ბიუჯეტის სახსრებით;
• საქართველოს სახელმწიფო ბიუჯეტის, აფხაზეთისა და აჭარის ავტონომიური რესპუბლიკების ბიუჯეტებისა და ადგილობრივი თვითმმართველი ერთეულის ბიუჯეტის დაფინანსებაზე მყოფი ორგანიზაციებისა და დაწესებულებების სახსრებით;
• არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირების - უმაღლესი საგანმანათლებლო დაწესებულებისა და უმაღლესი საგანმანათლებლო დაწესებულების განვითარების ფონდის სახსრებით (ამ სახსრების წარმოშობის წყაროს მიუხედავად);
• საჯარო სამართლის იურიდიული პირის (გარდა წევრობაზე დაფუძნებული საჯარო სამართლის იურიდიული პირისა) სახსრებით (ამ სახსრების წარმოშობის წყაროს მიუხედავად);
• იმ საწარმოს სახსრებით რომლის აქციათა ან წილის 50%-ზე მეტს ფლობს სახელმწიფო ან ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანო (გარდა "სახელმწიფო შესყიდვების შესახებ" საქართველოს კანონით დადგენილი გამონაკლისებისა).

2. შესაძლებელია თუ არა, რომ სახელმწიფო შესყიდვაში მონაწილეობა მიიღოს არასამეწარმეო იურიდიულმა პირმა?

სახელმწიფო შესყიდვაში მონაწილეობა შეიძლება მიიღოს საქართველოს ან უცხო ქვეყნის ნებისმიერმა ფიზიკურმა ან იურიდიულმა პირმა, მათ შორის არასამეწარმეო იურიდიულმა პირმაც.

3. რა არის გამარტივებული შესყიდვა?

გამარტივებული შესყიდვა არის შესყიდვის საშუალება, რომელიც გამოიყენება:

• 5 000 ლარამდე ღირებულების ერთგვაროვანი ობიექტების შესყიდვის შემთხვევაში;
• საზღვარგარეთ საქართველოს დიპლომატიური წარმომადგენლობის მიერ 50 000 ლარამდე ღირებულების შესყიდვის ობიექტების შესყიდვის შემთხვევაში;
• საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროსა და საქართველოს სახელმწიფო უსაფრთხოების სამსახურის სისტემაში შემავალი შემსყიდველი ორგანიზაციების, საქართველოს თავდაცვის სამინისტროს სისტემაში შემავალი შემსყიდველი ორგანიზაციების და სახელმწიფო დაცვის სპეციალური სამსახურის მიერ თავდაცვასთან, უშიშროებასა და საზოგადოებრივი წესრიგის დაცვასთან დაკავშირებული შესყიდვების განხორციელების შემთხვევაში – 20 000 ლარამდე ღირებულების შესყიდვის ერთგვაროვანი ობიექტების სახელმწიფო შესყიდვის შემთხვევაში;
• "სახელმწიფო შესყიდვების შესახებ" საქართველოს კანონის 10 პირველი პრიმა მუხლის მე-3 პუნქტში ჩამოთვლილი შემთხვევებში (გადაუდებელი აუცილებლობის არსებობა; შესყიდული ობიექტის ხარისხის გაუარესების თავიდან აცილება; სახელმწიფოებრივი და საზოგადოებრივი ღონისძიების შეზღუდულ ვადებში შეუფერხებლად ჩატარების ინტერესი და სხვა).

4. რა შემთხვევაში ხდება ელექტრონული ტენდერის საშუალებით შესყიდვის განხოციელება?

ელექტრონული ტენდერის საშუალებით სახელმწიფო შესყიდვა ხდება იმ შემთხვევაში თუ ხორციელდება 5 000 ლარის ან მეტი ღირებულების ერთგვაროვანი ობიექტების შესყიდვა. ამასთან, ელექტრონული ტენდერი არ გამოიყენება თუ არსებობს გამარტივებული შესყიდვის საფუძველი.

5. რა შემთხვევაში გამოიყენება კონკურსი სახელმწიფო შესყიდვისას?

კონკურსი არის სახელმწიფო შესყიდვის ალტერნატიული საშუალება, რომელიც გამოიყენება საპროექტო მომსახურების შესყიდვისთვის. შემსყიდველი ორგანიზაციის გადაწყვეტილებით, საპროექტო მომსახურების სახელმწიფო შესყიდვა შეიძლება განხორციელდეს გამარტივებული შესყიდვისა და ელექტრონული ტენდერისგან განსხვავებული სახელმწიფო შესყიდვის – კონკურსის – საშუალებით. შემსყიდველი ორგანიზაცია უფლებამოსილია კონკურის საშუალებით შეისყიდოს საპროექტო მომსახურება, მათ შორის, დიზაინერული, დაგეგმარების, ხარჯთაღრიცხვის, არქიტექტურული, საინჟინრო გეგმები ან პროექტები.

6. გადაიხდევინება თუ არა ტენდერში\კონურსში მონაწილეობისათვის საფასური და რა ოდენობით?

„სახელმწიფო შესყიდვების შესახებ“ საქართველოს კანონის თანახმად, კონკურსის ან ელექტრონული ტენდერის პროცედურების შემთხვევაში საკონკურსო ან სატენდერო წინადადების წარდგენისათვის წესდება საფასური 50 ლარის ოდენობით, ხოლო კონსოლიდირებული ტენდერის პროცედურების შემთხვევაში სატენდერო წინადადების წარდგენისათვის – საფასური 5 000 ლარის ოდენობით. ამასთან, კანონქვემდებარე ნორმატიული აქტით შეიძლება დადგინდეს კონკურსში ან ელექტრონულ ტენდერში საკონკურსო ან სატენდერო წინადადების წარდგენისათვის ზემოთ მოცემული საფასურისაგან განსხვავებული საფასური, ხოლო საქართველოს მთავრობის გადაწყვეტილებით − კონსოლიდირებულ ტენდერში სატენდერო წინადადების წარდგენისათვის ზემოთ მოცემული საფასურისაგან განსხვავებული საფასური.

15.03.2021 წლის მდგომარეობით

1. რა მოიცავს სახელმწიფოს და მუნიციპალიტეტის ქონება?

საქართველოს მოქმედი კანონმდებლობა ერთმანეთისგან განასხვავებს სახელმწიფო ქონებას და მუნიციპალიტეტის ქონებას. სახელმწიფო ქონება არის სახელმწიფო საკუთრებაში არსებული ყველა ნივთი (უძრავი და მოძრავი ნივთები), აგრეთვე არამატერიალური ქონებრივი სიკეთე (წილი საწარმოში, მოთხოვნები და სხვა). მუნიციპალიტეტის ქონება არის საქართველოს კანონმდებლობის შესაბამისად მუნიციპალიტეტის საკუთრებაში არსებული ყველა ნივთი და არამატერიალური ქონებრივი სიკეთე, მათ შორის, ქონება, რომელსაც მუნიციპალიტეტს საკუთრებაში გადასცემს სახელმწიფო ან ავტონომიური რესპუბლიკა, ან რომელსაც მუნიციპალიტეტი შექმნის, შეიძენს ან დაირეგისტრირებს საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით.

2. რა კატეგორიებად იყოფა მუნიციპალიტეტის ქონება?

თვითმმართველი ერთეულის ქონება იყოფა ორ კატეგორიად – ძირითად (განუსხვისებელ) და დამატებით ქონებად: ა) ძირითად (განუსხვისებელი) ქონებას წარმოადგენს მუნიციპალიტეტის ქონება, რომელიც არის მუნიციპალიტეტის უფლებამოსილების განხორციელების საფუძველი და რომელიც მუნიციპალიტეტმა შეიძლება გამოიყენოს მხოლოდ თავისი საჯარო ფუნქციების შესასრულებლად და უფლებამოსილების განსახორციელებლად. ბ) დამატებით ქონებას წარმოადგენს მუნიციპალიტეტის ქონება, რომელიც არ არის ძირითადი (განუსხვისებელი) ქონების ნაწილი და რომელიც მუნიციპალიტეტმა შეიძლება გამოიყენოს საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით. აღსანიშნავია, რომ მუნიციპალიტეტის ძირითადი (განუსხვისებელი) ქონების გასხვისება დაუშვებელია, გარდა ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსით დადგენილი გამონაკლისი შემთხვევებისა. მუნიციპალიტეტის დამატებითი ქონების გასხვისება დასაშვებია საქართველოს საკანონმდებლო და კანონქვემდებარე ნორმატიული აქტებით დადგენილი წესით.

3. რას გულისხმობს ქონების პრივატიზება?

პრივატიზება ეს არის, საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით პირების (ფიზიკური ან იურიდიული პირები) ან მათი გაერთიანებების მიერ სახელმწიფო ქონებაზე ან მუნიციპალიტეტის ქონებაზე საკუთრების უფლების შეძენა.

4. ვინ შეიძლება იყოს სახელმწიფო ქონების შემძენი?

სახელმწიფო ქონების შემძენი (გარდა სახელმწიფო საკუთრებაში არსებული სასოფლო-სამეურნეო დანიშნულების მიწის ნაკვეთისა და სახელმწიფოს საკუთრებაში არსებული მოძრავი ქონების პრივატიზების/რეალიზაციის შემთხვევებისა) შეიძლება იყოს საქართველოს ან უცხო ქვეყნის მოქალაქე ან კერძო სამართლის იურიდიული პირი ან პირთა გაერთიანება, რომლის ქონებაშიც სახელმწიფო ორგანოს ან მუნიციპალიტეტის/მუნიციპალიტეტების მონაწილეობის წილი 25%-ზე ნაკლებია, აგრეთვე სახელმწიფოს, სხვა სუბიექტის ან სახელმწიფოსა და სხვა სუბიექტის მიერ ერთობლივად დაფუძნებული არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირი, საქართველოს ეროვნული ბანკი, ეროვნული მარეგულირებელი ორგანო, ხოლო საქართველოს მთავრობის გადაწყვეტილებით სახელმწიფო ქონების პირდაპირი მიყიდვისას − ასევე საქართველოს სამოციქულო ავტოკეფალური მართლმადიდებელი ეკლესია.

სახელმწიფოს საკუთრებაში არსებული სასოფლო–სამეურნეო დანიშნულების მიწის ნაკვეთის შემძენი შეიძლება იყოს, საქართველოს კონსტიტუციითა და "სასოფლო–სამეურნეო დანიშნულების მიწის საკუთრების შესახებ" საქართველოს ორგანული კანონით განსაზღვრული პირები.

სახელმწიფოს საკუთრებაში არსებული მოძრავი ქონების შემძენი შეიძლება იყოს ნებისმიერი ფიზიკური ან იურიდიული პირი, პირთა გაერთიანება, სახელმწიფო ორგანო ან მუნიციპალიტეტი.

5. ვინ შეიძლება იყოს სასოფლო–სამეურნეო დანიშნულების მიწის ნაკვეთის შემძენი?

საქართველოს კონსტიტუციის მე–19 მუხლის თანახმად, სასოფლო–სამეურნეო დანიშნულების მიწა, როგორც განსაკუთრებული მნიშვნელობის რესურსი, შეიძლება იყოს მხოლოდ სახელმწიფოს, თვითმმართველი ერთეულის, საქართველოს მოქალაქის ან საქართველოს მოქალაქეთა გაერთიანების საკუთრებაში. ხოლო გამონაკლისი შემთხვევები და სასოფლო–სამეურნეო მიწის საკუთრებასთან დაკავშირებული ურთიერთობები დადგენილია "სასოფლო–სამეურნეო დანიშნულების მიწის საკუთრების შესახებ" საქართველოს ორგანული კანონით.

"სასოფლო–სამეურნეო დანიშნულების მიწის საკუთრების შესახებ" საქართველოს ორგანული კანონის თანახმად, საქართველოში რეგისტრირებული კერძო სამართლის იურიდიული პირი სასოფლო–სამეურნეო მიწის მესაკუთრე შეიძლება იყოს იმ შემთხვევაში თუ მისი დომინანტი პარტნიორი არის – საქართველოს მოქალაქე, ავტონომიური რესპუბლიკა, საქართველოს სახელმწიფო, მუნიციპალიტეტი ან საქართველოს საჯარო სამართლის იურიდიული პირი. ორგანული კანონი ადგენს გამონაკლის შემთხვევებს როცა კერძო სამართლის იურიდიული პირი შეიძლება იყოს სასოფლო–სამეურნეო დანიშნულების მიწის მესაკუთრე იმ შემთხვევაშიც კი თუ სახეზე არ არის ზემოთ აღნიშნული პირობა, იურიდიული პირის საქართველოში რეგისტრაციისა და დომინანტი პარტნიორის საქართველოსთან სამართლებრივი კავშირის შესახებ.

6. ვინ შეიძლება იყოს მუნიციპალიტეტის ქონების შემძენი?

მუნიციპალიტეტის ქონების პრივატიზებისას (გარდა მუნიციპალიტეტის საკუთრებაში არსებული სასოფლო–სამეურნეო დანიშნულების მიწის ნაკვეთის პრივატიზებისა) ქონების შემძენი შეიძლება იყოს ფიზიკური ან იურიდიული პირი ან ასეთ პირთა გაერთიანება, რომლის ქონებაშიც მუნიციპალიტეტის ან საქართველოს სახელმწიფო ხელისუფლების ორგანოს მონაწილეობის წილი 25 პროცენტზე ნაკლებია. ამასთან, მუნიციპალიტეტის საკუთრებაში არსებული სასოფლო–სამეურნეო დანიშნულების მიწის ნაკვეთის შემძენი შეიძლება იყოს, საქართველოს კონსტიტუციითა და "სასოფლო–სამეურნეო დანიშნულების მიწის საკუთრების შესახებ" საქართველოს ორგანული კანოონით განსაზღვრული პირი.

7. რაიმე სახის შეღავათები ხომ არ არის დაწესებული კანონმდებლობით არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირებისათვის?

სახელმწიფო ან/და ადგილობრივი ქონების პრივატიზების საკითხების მარეგულირებელი კანონმდებლობა რაიმე სახის შეღავათებს პრივატიზების პროცესში არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირებისათვის არ ითვალისწინებს. ეს უკანასკნელნი პრივატიზაციის პროცესში ისეთივე წესითა და პირობებით იღებენ მონაწილეობას, როგორც სხვა დაინტერესებული პირები (მყიდველები).

8. სად ქვეყნდება ინფორმაცია საპრივატიზაციო ქონების შესახებ?

სახელმწიფო ქონების აუქციონის ფორმით პრივატიზების შესახებ ინფორმაცია განთავსდება ელექტრონული აუქციონის სისტემის ვებგვერდზე (www.eauction.ge) ან სსიპ - სახელმწიფო ქონების ეროვნული სააგენტოს ოფიციალურ ვებგვერდზე (www.privatization.ge), რაც ინფორმაციის ოფიციალურ გამოქვეყნებად ითვლება. აუქციონის გამოცხადება და ვაჭრობა ხორციელდება ვებგვერდზე www.eauction.ge. ინფორმაციის საჯაროობისა და ხელმისაწვდომობის უზრუნველსაყოფად სახელმწიფო ქონების საჯარო აუქციონის ფორმით პრივატიზების შესახებ ინფორმაცია უნდა გამოქვეყნდეს აგრეთვე ისეთ პერიოდულ გამოცემაში, რომელიც საქართველოს მთელ ტერიტორიაზე ვრცელდება.

მუნიციპალიტეტის ქონების საჯარო აუქციონის ფორმით პრივატიზების შესახებ ინფორმაცია თბილისის შემთხვევაში ქვეყნდება აუქციონის განმახორციელებელი სუბიექტის − აუქციონატორის ვებგვერდზე, ადგილობრივ ან სხვა ბეჭდვით საინფორმაციო გამოცემაში და ვებგვერდზე www.eauction.ge, ხოლო სხვა მუნიციპალიტეტის შემთხვევაში – ადგილობრივ ან სხვა ბეჭდვით საინფორმაციო გამოცემაში და ვებგვერდზე www.eauction.ge.

15.03.2021 წლის მდგომარეობით

1. რას ნიშნავს ცნება "უძრავი ქონება"?

საქართველოს სამოქალაქო კოდექსის თანახმად, უძრავ ქონებას მიეკუთვნება მიწის ნაკვეთი მასში არსებული წიაღისეულით, მიწაზე აღმოცენებული მცენარეები, ასევე შენობა-ნაგებობანი, რომლებიც მყარად დგას მიწაზე.

2. რა საკანონმდებლო წესი არსებობს უძრავი ქონების შესაძენად?

უძრავი ნივთის შესაძენად, აუცილებელია გარიგების წერილობითი ფორმით დადება და შემძენზე ამ გარიგებით განსაზღვრული საკუთრების უფლების რეგისტრაცია საჯარო რეესტრში.

3. უძრავი ქონების ნასყიდობის ხელშეკრულება საჭიროებს თუ არა ნოტარიალურ დამოწმებას?

საქართველოს სამოქალაქო კოდექსში შესული ცვლილებების თანახმად, უძრავი ქონების ნასყიდობის პირობები გამარტივდა, სანოტარო ხელშეკრულების გაფორმება არ არის სავალდებულო, თუმცა კანონი არ კრძალავს სანოტარო ფორმის გამოყენებასაც. გამყიდველი და მყიდველი საჯარო რეესტრის ეროვნულ სააგენტოს წარუდგენენ ნასყიდობის ხელშეკრულების წერილობით ფორმას და ხელს მოაწერენ რეგისტრატორის თანდასწრებით.

4, ვის შეუძლია აიღოს ამონაწერი უძრავ ნივთებზე უფლებათა რეესტრიდან?

"საჯარო რეესტრის შესახებ" საქართველოს კანონის თანახმად, ამონაწერი საჯარო რეესტრიდან გაიცემა ნებისმიერ პირზე.

5. რა სახის უფლებები რეგისტრირდება რეესტრში უძრავ ნივთებთან მიმართებაში?

უძრავ ნივთებზე უფლებათა რეესტრში რეგისტრირდება:

• საკუთრება;
• აღნაგობა, აღნაგობის უფლების იპოთეკით დატვირთვა;
• უზუფრუქტი;
• სერვიტუტი;
• იპოთეკა;
• ქირავნობა, ქვექირავნობა;
• იჯარა, ქვეიჯარა;
• თხოვება;
• ლიზინგი;
• საჯარო სამართლით გათვალისწინებული სარგებლობასა და მფლობელობასთან დაკავშირებული უფლებები;
• უძრავ ნივთზე საკუთრების უფლებასთან დაკავშირებული ვალდებულებები. 
• სახელმწიფო და მუნიციპალიტეტის ორგანოების მიერ უპირატესი შესყიდვის უფლება; 
• უპირატესი შესყიდვის უფლება. 

6. აუცილებელია თუ არა საჯარო რეესტრში ხელახალი რეგისტრაცია იმ უძრავი ქონებისა, რომელიც რეგისტრირებულია ტექბიუროში?

ასეთი საკანონმდებლო აუცილებლობა არ არსებობს, მაგრამ აღნიშნული უძრავი ქონების გასხვისების ან სხვაგვარად დატვირთვის შემთხვევაში საჭიროა ამონაწერი საჯარო რეესტრის ეროვნული სააგენტოდან, რაც ავტომატურად გამოიწვევს ამ უფლების რეგისტრაციას, რადგან საჯარო რეესტრის ეროვნულ სააგენტოში არ იარსებებს ინფორმაცია აღნიშნული უძრავი ქონების საკუთრების შესახებ.

7. აუცილებელია თუ არა უძრავი ქონების ქირავნობის ან იჯარის რეგისტრაცია საჯარო რეესტრში? 

კერძო სამართლის იურიდიული პირის მონაწილეობით 1 წელზე მეტი ვადით დადებული ქირავნობის ან იჯარის ხელშეკრულებები (მათ შორის, ხელშეკრულებები, რომელთა საერთო ვადა აღემატება 1 წელს) უნდა დარეგისტრირდეს საჯარო რეესტრში. ამ უფლებების წარმოშობისათვის აუცილებელია მათი საჯარო რეესტრში რეგისტრაცია.

15.03.2021 წლის მდგომარეობით

1. რა არის შრომითი ურთიერთობა? 

შრომითი ურთიერთობა არის შრომის ორგანიზაციული მოწესრიგების პირობებში დასაქმებულის მიერ დამსაქმებლისათვის სამუშაოს შესრულება ანაზღაურების სანაცვლოდ. შრომითი ურთიერთობა გარკვეული ნიშნებით წააგავს ნარდობის/მომსახურების ხელშეკრულებას, რომლის დროსაც ასევე ხდება ანაზღაურების სანაცვლოდ გარკვეული სამუშაოს შესრულება, თუმცა მათ შორის არის მნიშვნელოვანი განსხვავებები. მაგალითად, შრომითი ურთიერთობის დროს სამუშაოს შესრულება ხდება დასაქმებული - ფიზიკური პირის მიერ და ისიც ორგანიზაციული მოწესრიგების პირობებში, მაშინ როცა ნარდობის/მომსახურების ხელშეკრულების დროს ეს ასე შეიძლება არ ხდებოდეს. ნარდობისას შემსრულებელი/მენარდე შეიძლება იყოს როგორც ფიზიკური ისე იურიდიული პირი, ამასთან სამუშაოთა შესრულება არ ხდება ორგანიზაციული მოწესრიგების პირობებში. გარდა ამისა, შრომითი ურთიერთობის დროს დასაქმებულის მიერ სამუშაოს შესრულება ხდება პირადად, მაშინ როცა ნარდობის დროს ამის ვალდებულება არსებობს მაშინ, თუ ეს ხელშეკრულებით არის გათვალისწინებული ან შესასრულებელი სამუშაოს შესრულების სპეციფიკა ამას მოითხოვს.

2. რა იგულისხმება შრომით დისკრიმინაციაში?

შრომითი ურთიერთობის მიზნებისთვის, დისკრიმინაცია არის განზრახ ან გაუფრთხილებლობით პირის განსხვავება ან გამორიცხვა ან მისთვის უპირატესობის მინიჭება რასის, კანის ფერის, ენის, ეთნიკური ან სოციალური კუთვნილების, ეროვნების, წარმოშობის, ქონებრივი ან წოდებრივი მდგომარეობის, შრომითი ხელშეკრულების სტატუსის, საცხოვრებელი ადგილის, ასაკის, სქესის, სექსუალური ორიენტაციის, შეზღუდული შესაძლებლობის, ჯანმრთელობის მდგომარეობის, რელიგიური, საზოგადოებრივი, პოლიტიკური ან სხვა გაერთიანებისადმი (მათ შორის, პროფესიული კავშირისადმი) კუთვნილების, ოჯახური მდგომარეობის, პოლიტიკური ან სხვა შეხედულების გამო ან სხვა ნიშნით, რომელიც მიზნად ისახავს ან იწვევს დასაქმებასა და პროფესიულ საქმიანობაში თანაბარი შესაძლებლობის ან მოპყრობის უარყოფას ან ხელყოფას. დისკრიმინაციის ფორმად ასევე განიხილება, სამუშაო ადგილზე შევიწროება (მათ შორის, სექსუალური შევიწროება), რაშიც მოიაზრება ზემოთ მოცემული რომელიმე ნიშნით განპირობებული არასასურველი ქცევა, რომელიც მიზნად ისახავს ან იწვევს მისი ღირსების შელახვას და მისთვის დამაშინებელი, მტრული, დამამცირებელი, ღირსების შემლახველი ან შეურაცხმყოფელი გარემოს შექმნას. ;

3. დისკრიმინაციის აკრძალვასთან დაკავშირებული დავის შემთხვევაში ვიზეა მტკიცების ტვირთი?

დისკრიმინაციის აკრძალვასთან დაკავშირებული დავის შემთხვევაში ვიზეა მტკიცების ტვირთი? დისკრიმინაციის აკრძალვასთან დაკავშირებული დავის შემთხვევაში მტკიცების ტვირთი დამსაქმებელს ეკისრება, თუ კანდიდატი ან დასაქმებული მიუთითებს იმ ფაქტებზე ან/და გარემოებებზე, რომლებიც ქმნის საფუძველს გონივრული ვარაუდისთვის, რომ დამსაქმებელმა დისკრიმინაციის აკრძალვის შესახებ მოთხოვნა დაარღვია.

4. რა შემთხვევაში არ ჩაითვლება დისკრიმინაციად კანდიდატისადმი დადგენილი მოთხოვნები?

დისკრიმინაციად არ ჩაითვლება კანდიდატისადმი დადგენილი მოთხოვნები, თუ დადგენილი მოთხოვნები გამომდინარეობს სამუშაოს არსიდან ან სპეციფიკიდან ან მისი შესრულების პირობებიდან, ემსახურება კანონიერი მიზნის მიღწევას და არის მის მისაღწევად აუცილებელი და თანაზომიერი საშუალება. 

5. რას გულისხმობს შრომით ურთიერთობაში გონივრული მისადაგება შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირთა მიმართ?

გონივრული მისადაგების პრინციპი გულისხმობს დამსაქმებლის მიერ ისეთი ღონისძიებების განხორციელებას რომელიც ხელს უწყობს შრომით ურთიერთობებში შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირებისთვის თანაბარი შესაძლებლობების უზრუნველყოფას. შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირის მიმართ თანაბარი მოპყრობის პრინციპის, კერძოდ, გონივრული მისადაგების პრინციპის, დაცვის მიზნით დამსაქმებელი ვალდებულია საჭიროების შემთხვევაში განახორციელოს შესაბამისი ღონისძიებები, რათა შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირს ჰქონდეს თანაბარი შესაძლებლობა დასაქმების, კარიერული წინსვლის, კვალიფიკაციის ამაღლების, პროფესიული მომზადებისა და პროფესიული გადამზადების ხელმისაწვდომობისთვის, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც ასეთი ღონისძიება დამსაქმებელს არაპროპორციულ ტვირთს აკისრებს. ეს ტვირთი არაპროპორციულად არ მიიჩნევა, თუ კონკრეტულ ღონისძიებასთან დაკავშირებით მოქმედებს შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირთა სახელმწიფო მხარდაჭერის პროგრამები, შეღავათები ან/და სხვა, ალტერნატიული საშუალებები.

6. ვალდებულია თუ არა დამსაქმებელი დაასაბუთოს თავისი გადაწყვეტილება დასაქმებაზე უარის თქმის შესახებ?

საქართველოს ორგანული კანონის "საქართველოს შრომის კოდექსის" მე-11 მუხლის თანახმად, დამსაქმებელი ვალდებული არ არის დაასაბუთოს თავისი გადაწყვეტილება დასაქმებაზე უარის თქმის შესახებ. ამასთან, თუ ვიხელმძღვანელებთ ამ კოდექსის და საქართველოს კანონმდებლობის, მათ შორის სამოქალაქო კოდექსის ზოგადი სულისკვეთებით, უარი არ უნდა იყოს უსაფუძვლო და არ უნდა ატარებდეს დისკრიმინაციის ნიშნებს.

7. ვინ ითვლება არასრულ სამუშაო განაკვეთზე დასაქმებულ პირად?

არასრულ სამუშაო განაკვეთზე დასაქმებული პირი არის დასაქმებული, რომლის ნორმირებული სამუშაო დრო კვირის განმავლობაში ან საშუალოდ 1 წლამდე ხანგრძლივობის შრომითი ურთიერთობის პერიოდში ანალოგიურ პირობებში სრულ სამუშაო განაკვეთზე დასაქმებული პირის ნორმირებულ სამუშაო დროზე ნაკლებია. ამ მიზნებისთვის, სრულ სამუშაო განაკვეთზე დასაქმებული პირი არის დასაქმებული, რომელიც იმავე ფორმის შრომითი ხელშეკრულების ფარგლებში იმავე დამსაქმებლისთვის ასრულებს იმავე ან მსგავს სამუშაოს და დასაქმებულია იმავე მიმართულებით, იმავე დეპარტამენტში ან სამსახურში. იმავე მიმართულებით, იმავე დეპარტამენტში ან სამსახურში ანალოგიურ პირობებში სრულ სამუშაო განაკვეთზე დასაქმებული პირის არარსებობის შემთხვევაში გასათვალისწინებელია იმავე დამსაქმებელთან ანალოგიურ პირობებში სრულ სამუშაო განაკვეთზე დასაქმებული პირი. ასეთი პირის არარსებობის შემთხვევაში გასათვალისწინებელია საქმიანობის იმავე სფეროში სრულ სამუშაო განაკვეთზე დასაქმებული პირი.

8. არასრულ სამუშაო განაკვეთზე დასაქმებულ პირს აქვს თუ არა ყოველწლიური ანაზღაურებადი შველების უფლება?

არასრულ სამუშაო განაკვეთზე მომუშავე დასაქმებულს აქვს ყოველწლიური ანაზღაურებადი შვებულების უფლება. სრულ და არასრულ სამუშაო განაკვეთზე მომუშავე დასაქმებულთა უფლებრივი მდგომარეობა თითქმის მსგავსია. არასრულ სამუშაო განაკვეთზე მომუშავე დასაქმებულის მიმართ განსხვავებული მოპყრობა ობიექტური საფუძვლებიდან უნდა გამომდინარეობდეს. აკრძალულია შრომის პირობებთან დაკავშირებით არასრულ სამუშაო განაკვეთზე დასაქმებული პირის მიმართ განსხვავებული მოპყრობა ანალოგიურ პირობებში სრულ სამუშაო განაკვეთზე დასაქმებულ პირთან შედარებით მხოლოდ იმის გამო, რომ ეს პირი დასაქმებულია არასრულ სამუშაო განაკვეთზე, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც განსხვავებული მოპყრობა გამართლებულია ობიექტური საფუძვლით.

9. აქვს თუ არა დასაქმებულს შეთავსებით სამუშაოზე მუშაობის უფლება?

დასაქმებულს უფლება აქვს დასაქმდეს ერთზე მეტ სამუშაოზე. დასაქმებულის უფლება, დასაქმდეს ერთზე მეტ სრულ ან არასრულ სამუშაო განაკვეთზე, შრომითი ხელშეკრულებით შეიძლება შეიზღუდოს, თუ პირი, რომლისთვისაც უნდა შესრულდეს შეთავსებითი სამუშაო, დამსაქმებლის კონკურენტია. ამასთან გასათვალისწინებელია, რომ დასაქმებულს ფაქტობრივად უნდა შეეძლოს შეთავსებითი სამუშაოს შესრულება, მისი სამუშაო განაკვეთის და შესასრულებელი სამუშაოს თავისებურებების გათვალისწინებით.

10. დასაშვებია თუ არა გამოსაცდელი ვადით დადებული ხელშეკრულების ვადის გაგრძელება? 

პირთან შესაძლებელია მხოლოდ ერთხელ დაიდოს შრომითი ხელშეკრულება გამოსაცდელი ვადით და მისი ვადის გაგრძელება დაუშვებელია. სხვანაირად რომ ითქვას, გამოსაცდელი ვადით შრომითი ხელშეკრულება იდება მხოლოდ ერთხელ. ამასთან აღსანიშნავია, რომ გამოსაცდელი ვადით დადებული შრომითი ხელშეკრულების ვადა არ შეიძლება აღემატებოდეს 6 თვეს.

11. დასაშვებია თუ არა რომ სტაჟიორმა ჩაანაცვლოს დასაქმებული? 

დამსაქმებელს ეკრძალება სტაჟიორის შრომის გამოყენება იმ მიზნით, რომ თავი აარიდოს შრომითი ხელშეკრულების დადებას. სტაჟიორი არ ანაცვლებს დასაქმებულს. დამსაქმებელს არ აქვს უფლება, აიყვანოს სტაჟიორი იმ დასაქმებულის ნაცვლად, რომელთანაც შრომითი ურთიერთობა შეჩერდა ან/და შეწყდა.

12. რამდენს შეიძლება შეადგენდეს სტაჟირების ვადა? 

ანაზღაურებისგარეშე სტაჟირების ვადა არ უნდა აღემატებოდეს 6 თვეს, ხოლო ანაზღაურებადი სტაჟირების ვადა − 1 წელს. პირს უფლება აქვს, ერთსა და იმავე დამსაქმებელთან ანაზღაურებისგარეშე სტაჟირება გაიაროს მხოლოდ ერთხელ.

13. დასაშვებია თუ არა ერთ თვეზე ნაკლები ვადის მქონე სტაჟირების ხელშეკრულების ზეპირი ფორმით დადება? 

სტაჟიორისა და დამსაქმებლის ურთიერთობას აწესრიგებს წერილობითი ხელშეკრულება. სტაჟირების ვადის ხანგრძლივობის მიუხედავად, სტაჟიორთან ხელშეკრულება აუცილებლად უნდა დაიდოს წერილობითი ფორმით.

14. რა შემთხვევაში მიიჩნევა დასაქმებულის მივლინება შრომითი ხელშეკრულების არსებითი პირობის შეცვლად? 

დამსაქმებლის მიერ დასაქმებულის მივლინებაში გაგზავნა იმ შემთხვევაში მიიჩნევა შრომითი ხელშეკრულების არსებითი პირობის შეცვლად, თუ მივლინების დღეების რაოდენობა აღემატება შრომითი ხელშეკრულებით გათვალისწინებული დღეების ოდენობას. ამასთან, თუ შრომითი ხელშეკრულებით არ არის დადგენილი მივლინებების დღეების რაოდენობა, დასაქმებულის მივლინებაში გაგზავნა იმ შემთხვევაში მიიჩნევა შრომითი ხელშეკრულების არსებითი პირობის შეცვლად, თუ მივლინების პერიოდი წელიწადში 45 კალენდარულ დღეს აღემატება.

15. მიიჩნევა თუ არა შრომითი ხელშეკრულების არსებითი პირობის შეცვლად დამსაქმებლის მიერ ცალმხრივად სამუშაოს დაწყების ან დამთავრების დროის შეცვლა? 

სამუშაო დრო არის შრომითი ხელშეკრულების არსებითი პირობა. შრომითი ხელშეკრულების არსებითი პირობის შეცვლა მოითხოვს მხარეთა შეთანხმებას. ამასთან, დამსაქმებელს უფლება აქვს ცალმხრივად, დასაქმებულის თანხმობის გარეშე შეცვალოს სამუშაოს დაწყების ან დამთავრების დრო არაუმეტეს 90 წუთით, რაც თავის მხრივ არ ჩაითვლება შრომითი ხელშეკრულების არსებითი პირობის შეცვლად.

16. რა შემთხვევაში აქვს დასაქმებულს უფლება, რომ დამსაქმებელს მოსთხოვოს მსუბუქ სამუშაოზე დროებით გადაყვანა? 

თუ იმ დასაქმებულის ჯანმრთელობის მდგომარეობა, რომელიც არის ორსული, ახალნამშობიარები ან მეძუძური ქალი, სამედიცინო დასკვნის თანახმად, არ იძლევა შრომითი ხელშეკრულებით გათვალისწინებული სამუშაოს შესრულების შესაძლებლობას, მას გონივრული მისადაგების ფარგლებში უფლება აქვს, მოითხოვოს იმავე დამსაქმებელთან თავისი ჯანმრთელობის მდგომარეობის შესაბამისი სამუშაოს შესრულება.

17. საქართველოს შრომის კოდექსის თანახმად, რამდენს შეიძლება შეადგენდეს სრულწლოვანი დასაქმებულის ნორმირებული სამუშაო დროის ხანგრძლივობა? 

ნორმირებული სამუშაო დროის ხანგრძლივობა არ უნდა აღემატებოდეს კვირაში 40 საათს. სპეციფიკური სამუშაო რეჟიმის მქონე საწარმოში, სადაც წარმოების/სამუშაო პროცესის 8 საათზე მეტი ხანგრძლივობის უწყვეტი რეჟიმია, ნორმირებული სამუშაო დროის ხანგრძლივობა არ უნდა აღემატებოდეს კვირაში 48 საათს. სპეციფიკური სამუშაო რეჟიმის მქონე დარგების ჩამონათვალი განისაზღვრება საქართველოს მთავრობის მიერ სოციალურ პარტნიორებთან კონსულტაციის შემდეგ.

18. საქართველოს შრომის კოდექსით დადგენილია თუ არა ყოველდღიური სამუშაო დროის მაქსიმალური ხანგრძლივობა? 

საქართველოს შრომის კოდექსი დღის სამუშაოზე დასაქმებული სრულწლოვანი პირებისთვის არ ადგენს ყოველდღიური სამუშაო დროის მაქსიმალურ ხანგრძლივობას. აღნიშნული განისაზღვრება შრომითი ხელშეკრულებით. ამასთან, საქართველოს შრომის კოდექსი ასეთ მინიმალურ სტანდარტს ადგენს არასრულწლოვანი და ღამის სამუშაოზე დასაქმებული პირებისთვის. კერძოდ: 

• 6 წლიდან 18 წლამდე არასრულწლოვანის სამუშაო დროის ხანგრძლივობა არ უნდა აღემატებოდეს სამუშაო დღის განმავლობაში 6 საათს. 
• 14 წლიდან 16 წლამდე არასრულწლოვანის სამუშაო დროის ხანგრძლივობა არ უნდა აღემატებოდეს სამუშაო დღის განმავლობაში 4 საათს. 
• მძიმე, მავნე ან საშიშპირობებიან სამუშაო პირობებში ღამის სამუშაოზე დასაქმებული პირისთვის 24 საათის განმავლობაში მაქსიმალური სამუშაო დრო 8 საათს არ უნდა აღემატებოდეს. ამასთან, ეს წესი არ ვრცელდება ცვლაში მუშაობის შემთხვევაზე.

19. საქართველოს შრომის კოდექსი დასვენებასთან დაკავშირებით რა მინიმალურ სტანდარტებს ადგენს? 

საქართველოს შრომის კოდექსის თანახმად, სამუშაო დღეებს/ცვლებს შორის დასაქმებულის უწყვეტი დასვენების ხანგრძლივობა არ უნდა იყოს 12 საათზე ნაკლები. გარდა ამისა, დამსაქმებელი ვალდებულია უზრუნველყოს დასაქმებული დასვენებით 7-დღიანი პერიოდის განმავლობაში უწყვეტად არანაკლებ 24 საათისა. მხარეთა შეთანხმებით შესაძლებელია დასაქმებულმა არაუმეტეს 14 დღის განმავლობაში მიმდევრობით ორჯერ ისარგებლოს 24-საათიანი დასვენების დროით.  გარდა ზემოაღნიშნული საერთო სტანდარტებისა, შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირის კანონიერ წარმომადგენელს ან მხარდამჭერს უფლება აქვს, დასვენების დღეების გარდა, თვეში ერთხელ ისარგებლოს დამატებითი ანაზღაურებადი დასვენების დღით ან დამსაქმებელს შეუთანხმოს შრომის შინაგანაწესით გათვალისწინებულისგან განსხვავებული სამუშაო დრო.

20. სავალდებულოა თუ არა დასაქმებულის სამუშაო დროის აღრიცხვა და რა ფორმით? 

დამსაქმებელი ვალდებულია სამუშაო დღეს წერილობით ან/და ელექტრონულად აღრიცხოს დასაქმებულთა მიერ ნამუშევარი დრო და სამუშაო დროის (ნამუშევარი საათების) აღრიცხვის ყოველთვიური დოკუმენტი გააცნოს დასაქმებულს, გარდა იმ შემთხვევისა, როდესაც, სამუშაოს ორგანიზების სპეციფიკიდან გამომდინარე, ეს შეუძლებელია. დამსაქმებელი ვალდებულია სამუშაო დროის (ნამუშევარი საათების) აღრიცხვის დოკუმენტი შეინახოს 1 წლის განმავლობაში.  სამუშაო დროის აღრიცხვის ფორმას განსაზღვრავს საქართველოს ოკუპირებული ტერიტორიებიდან დევნილთა, შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის მინისტრი სოციალურ პარტნიორებთან კონსულტაციის შემდეგ. სამუშაო დროის აღრიცხვის ფორმა განსაზღვრულია მინისტრის 2021 წლის 12 თებერვლის N01-15/ნ ბრძანებით.

21. რა შემთხვევაში არის ვალდებული დასაქმებული შეასრულოს ზეგანაკვეთური სამუშაო? 

დასაქმებულის მიერ ზეგანაკვეთური სამუშაოს შესრულება ხდება მისი თანხმობით. ამასთან, საქართველოს შრომის კოდექსი ითვალისწინებს ისეთ შემთხვევებს, როცა მას ევალება ზეგანაკვეთური სამუშაოს შესრულება, კერძოდ, დასაქმებული ვალდებულია შეასრულოს ზეგანაკვეთური სამუშაო სტიქიური უბედურების თავიდან ასაცილებლად ან\და მისი შედეგების ლიკვიდაციისთვის (ანაზღაურების გარეშე), აგრეთვე საწარმოო ავარიის თავიდან ასაცილებლად ან\და მისი შედეგების ლიკვიდაციისთვის (სათანადო ანაზღაურებით). აღსანიშნავია, რომ აკრძალულია იმ დასაქმებულის, რომელიც არის ორსული, ახალნამშობიარები ან მეძუძური ქალი, შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირი, არასრულწლოვანი, შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირის კანონიერი წარმომადგენელი ან მხარდამჭერი ან რომელსაც ჰყავს 3 წლამდე ბავშვი, ზეგანაკვეთურ სამუშაოზე დასაქმება მისი თანხმობის გარეშე.

22. რა წესით ხდება ზეგანაკვეთური სამუშაოს ანაზღაურება? 

საქართველოს შრომის კოდექსის თანახმად, დასაქმებულის მიერ ზეგანაკვეთური სამუშაოს შესრულება უნდა ანაზღაურდეს შრომის ანაზღაურების გაზრდილი ოდენობით ან დასაქმებულს უნდა მიეცეს პროპორციული დამატებითი დასვენების დრო. საქართველოს შრომის კოდექსის თანახმად, არ ანაზღაურდება დასაქმებულის მიერ სტიქიური უბედურების თავიდან ასაცილებლად ან/და მისი შედეგების ლიკვიდაციისთვის შესრულებული ზეგანაკვეთური სამუშაო. ზეგანაკვეთური სამუშაო ანაზღაურდება შრომის ანაზღაურების საათობრივი განაკვეთის გაზრდილი ოდენობით, რომლის ოდენობაც განისაზღვრება მხარეთა შეთანხმებით ან/და შრომის შინაგანაწესით (თუ ის შრომითი ხელშეკრულების ნაწილია). ამასთან, მხარეები შეიძლება შეთანხმდნენ ზეგანაკვეთური სამუშაოს ანაზღაურების სანაცვლოდ დასაქმებულისათვის პროპორციული დამატებითი დასვენების დროის მიცემაზე.

23. რა ვადაში ხდება ზეგანაკვეთური სამუშაოს ანაზღაურება? 

ზეგანაკვეთური სამუშაო უნდა ანაზღაურდეს ზეგანაკვეთური სამუშაოს შესრულების შემდეგ გადასახდელ ყოველთვიურ შრომის ანაზღაურებასთან ერთად. ამასთან, ზეგანაკვეთური სამუშაოს ანაზღაურების სანაცვლოდ პროპორციული დამატებითი დასვენების დრო დასაქმებულს უნდა მიეცეს ზეგანაკვეთური სამუშაოს შესრულებიდან არაუგვიანეს 4 კვირისა, თუ მხარეთა შეთანხმებით სხვა რამ არ არის განსაზღვრული.

24. როგორ განისაზღვრება უქმე დღეები? 

უქმე დღეების ჩამონათვალი განისაზღვრება საქართველოს შრომის კოდექსით. გარდა კოდექსისა, სხვა უქმე დღეები შეიძლება დადგინდეს სხვა საკანონმდებლო აქტით (მაგ: საარჩევნო კოდექსის მიხედვით არჩევნების დღე უქმე დღეა) და საქართველოს მთავრობის დადგენილებით.

25. რამდენ დღეს შეადგენს ყოველწლიური ანაზღაურებადი შვებულება? 

საქართველოს შრომის კოდექსის თანახმად, ყოველწლიური ანაზღაურებადი შვებულების ხანგრძლივობა განისაზღვრება წელიწადში სულ მცირე 24 სამუშაო დღით. გარდა ამისა, მძიმე, მავნე და საშიშპირობებიან სამუშაოზე მომუშავე დასაქმებულს უნდა მიეცეს დამატებით ანაზღაურებადი შვებულება წელიწადში სულ მცირე 10 კალენდარული დღე. აღსანიშნავია, რომ საქართველოს შრომის კოდექსი ადგენს ყოველწლიური ანაზღაურებადი შვებულების მინიმალურ ოდენობებს, შესაბამისად შრომის ხელშეკრულებით ან/და შრომის შინაგანაწესით (თუ ის შრომითი ხელშეკრულების შემადგენელი ნაწილია) შეიძლება განისაზღვროს ყოველწლიური ანაზღაურებადი შვებულების უფრო მეტი ოდენობა.

26. რამდენს შეადგენს ორსულობისა და მშობიარობის გამო შვებულება და ანაზღაურებადია თუ არა იგი? 

დასაქმებულს თავისი მოთხოვნის საფუძველზე ეძლევა ორსულობისა და მშობიარობის გამო ანაზღაურებადი შვებულება 126 კალენდარული დღის ოდენობით, ხოლო მშობიარობის გართულების ან ტყუპის შობის შემთხვევაში − 143 კალენდარული დღის ოდენობით. დასაქმებულს უფლება აქვს, ეს შვებულება, თავისი შეხედულებისამებრ, გადაანაწილოს ორსულობისა და მშობიარობის შემდგომ პერიოდებზე. შვებულება ანაზღაურდება საქართველოს სახელმწიფო ბიუჯეტიდან, საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით და ოდენობით. გარდა ამისა, დამსაქმებელი და დასაქმებული შეიძლება შეთანხმდნენ აღნიშნული შვებულებების დამატებით ანაზღაურებაზე.

27. რამდენს შეადგენს მშობიარობის შემდეგ ბავშვის მოვლის გამო შვებულება და ანაზღაურებადია თუ არა იგი? 

დასაქმებულს თავისი მოთხოვნის საფუძველზე ეძლევა ბავშვის მოვლის გამო შვებულება 604 კალენდარული დღის ოდენობით, ხოლო მშობიარობის გართულების ან ტყუპის შობის შემთხვევაში − 587 კალენდარული დღის ოდენობით. ამ შვებულებიდან ანაზღაურებადია 57 კალენდარული დღე. შვებულება ანაზღაურდება საქართველოს სახელმწიფო ბიუჯეტიდან, საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი წესით და ოდენობით. გარდა ამისა, დამსაქმებელი და დასაქმებული შეიძლება შეთანხმდნენ აღნიშნული შვებულებების დამატებით ანაზღაურებაზე.

28. ბავშვის მამას აქვს თუ არა უფლება ისარგებლოს ბავშვის მოვლის გამო შვებულებით? 

ბავშვის მოვლის გამო 604 კალენდარულ დღიანი (ან შესაბამისად 587 დღიანი) შვებულება შეუძლია მთლიანად ან ნაწილობრივ გამოიყენოს ბავშვის დედამ ან მამამ. რაც შეეხება ორსულობისა და მშობიარობის გამო შვებულებას, ამ შვებულებით სარგებლობა ბავშვის დედის ექსკლუზიური უფლებაა, თუმცა ბავშვის მამას უფლება აქვს, ისარგებლოს აღნიშნული შვებულების იმ დღეებით, რომლებიც ბავშვის დედას არ გამოუყენებია.

29. დასაშვებია თუ არა დამატებითი შვებულება ბავშვის მოვლის გამო და ვის შეუძლია ისარგებლოს ამ შვებულებით? 

დასაქმებულს თავისი თხოვნის საფუძველზე, მთლიანად ან ნაწილ–ნაწილ, მაგრამ არანაკლებ წელიწადში 2 კვირისა, ეძლევა ბავშვის მოვლის გამო დამატებითი, ანაზღაურების გარეშე შვებულება 12 კვირის ოდენობით, სანამ ბავშვს შეუსრულდება 5 წელი. ბავშვის მოვლის გამო დამატებითი შვებულება მიეცემა ნებისმიერ პირს, რომელიც ფაქტობრივად უვლის ბავშვს (მშობელი, ბებია, ბაბუა და სხვა).

30. რას მოიცავს შრომის ანაზღაურება და რა ინტენსიობით უნდა მოხდეს მისი გაცემა? 

შრომის ანაზღაურების ფორმა და ოდენობა განისაზღვრება შრომითი ხელშეკრულებით. ამასთან, შრომის ანაზღაურება არის ძირითადი ან მინიმალური ანაზღაურება ან ხელფასი ან ნებისმიერი სხვა ანაზღაურება, რომელიც გადახდილია ფულადი ფორმით ან ნატურით და რომელსაც პირდაპირ ან არაპირდაპირ იღებს დასაქმებული დამსაქმებლისგან სამუშაოს შესრულების სანაცვლოდ.  შრომის ანაზღაურების გადახდის წესიც განისაზღვრება შრომითი ხელშეკრულებით, ამასთან დაცული უნდა იქნეს საქართველოს შრომის კოდექსით დადგენილი მინიმალური სტანდარტი რაც გულისხმობს შრომის ანაზღაურების არანაკლებ თვეში ერთხელ გაცემას.

31. რას გულისხმობს ქალისა და მამაკაცისათვის თანაბარი შრომის ანაზღაურების გადახდის პრინციპი? 

ქალისა და მამაკაცისათვის თანაბარი შრომის ანაზღაურების გადახდის პრინციპი გულისხმობს, რომ დამსაქმებელი ვალდებულია ქალი და მამაკაცი დასაქმებულების მიერ თანაბარი სამუშაოს შესრულების შემთხვევაში უზრუნველყოს მათთვის თანაბარი შრომის ანაზღაურების გადახდა.

32. აქვს თუ არა დასაქმებულს უფლება მოითხოვოს განაცდურის ანაზღაურება მასთან შრომითი ხელშეკრულების შეწყვეტის შესახებ დამსაქმებლის გადაწყვეტილების ბათილად ცნობის შემთხვევაში? 

დასაქმებულს უფლება აქვს, პირვანდელ ან ტოლფას სამუშაო ადგილზე აღდგენის ან მის ნაცვლად დაკისრებული კომპენსაციის გადახდის გარდა, ასევე მოითხოვოს იძულებითი განაცდურის ანაზღაურება შრომითი ხელშეკრულების შეწყვეტის თარიღიდან შრომითი ხელშეკრულების შეწყვეტის შესახებ დამსაქმებლის გადაწყვეტილების ბათილად ცნობის თაობაზე სასამართლოს კანონიერ ძალაში შესული გადაწყვეტილების აღსრულების თარიღამდე.

33. რა ჩაითვლება მასობრივ დათხოვნად? 

მასობრივ დათხოვნად მიიჩნევა დამსაქმებლის მიერ შრომითი ხელშეკრულების 30 კალენდარული დღის განმავლობაში ისეთი საფუძვლით შეწყვეტა, რომელიც არ არის განპირობებული დასაქმებულის პიროვნებით ან ქცევით ან შრომითი ხელშეკრულების ვადის გასვლით:

• არანაკლებ 10 დასაქმებულთან − იმ ორგანიზაციაში, რომელშიც დასაქმებულთა რაოდენობა 20-ზე მეტია, მაგრამ 100-ზე ნაკლებია; 
• დასაქმებულთა არანაკლებ 10 პროცენტთან − იმ ორგანიზაციაში, რომელშიც დასაქმებულთა რაოდენობა 100-ზე მეტია.

34. რომელი საჯარო ინსტიტუცია ახორციელებს შრომითი ნორმების დაცვაზე სახელმწიფო ზედამხედველობას? 

შრომითი ნორმების დაცვაზე სახელმწიფო ზედამხედველობას ახორციელებს საჯარო სამართლის იურიდიული პირი - შრომის ინსპექციის სამსახური. 2021 წლამდე შრომის ინსპექციის მანდატი ვრცელდებოდა მხოლოდ შრომის უსაფრთხოების ნორმების დაცვის ზედამხედველობაზე, ხოლო 2021 წლის 1 იანვრიდან შრომის ინსპექციის მანდატი გაფართოვდა და მისი უფლებამოსილებები ასევე გავრცელდა შრომის ნორმების სხვა ასპექტებზეც.

35. რა სახის შრომის ნორმების დარღვევაზე არის დადგენილი ადმინისტრაციული პასუხისმგებლობა? 

ადმინისტრაციული პასუხისმგებლობა დადგენილია საქართველოს ორგანული კანონის „საქართველოს შრომის კოდექსის“, „შრომის უსაფრთხოების შესახებ“ საქართველოს ორგანული კანონის და „საჯარო სამსახურის შესახებ“ საქართველოს კანონით გათვალისწინებული შრომითი ნორმების დარღვევაზე. ამასთან, ადმინისტრაციული პასუხისმგებლობა არ დგინდება შრომითი ხელშეკრულების შეწყვეტის ნორმების დარღვევაზე, შესაბამისად ამ საკითხებზე არ ვრცელდება შრომის ინსპექციის სამსახურის მანდატი.

36. შრომის ნორმების დარღვევისათვის რა სახის ადმინისტრაციული სახდელები შეიძლება დაეკისროს დამსაქმებელს? 

შრომითი ნორმების დარღვევისთვის ადმინისტრაციული პასუხისმგებლობა და ადმინისტრაციული სახდელები განისაზღვრება საქართველოს ორგანული კანონით „საქართველოს შრომის კოდექსით“ და „შრომის უსაფრთხოების შესახებ“ საქართველოს ორგანული კანონით. ადმინისტრაციული სახდელის სახით დამსაქმებელის მიმართ შეიძლება გამოყენებული იქნეს გაფრთხილება ან ჯარიმა ზემოაღნიშნული კანონებით გათვალისწინებული ოდენობით. გარდა ამისა, „შრომის უსაფრთხოების შესახებ“ საქართველოს ორგანული კანონით გათვალისწინებულ შემთხვევებში ასევე შეიძლება გამოყენებული იქნეს ადმინისტრაციული სახდელი - სამუშაო პროცესის შეჩერების სახით. ადმინისტრაციული სახდელის შერჩევისას გაითვალისწინება დარღვევის ხასიათი, ინტენსივობა, დამსაქმებლის შემოსავლის ოდენობა და სხვა.

15.03.2021 წლის მდგომარეობით

1. შეიძლება თუ არა შრომითი ხელშეკრულების ზეპირი ფორმით დადება?

შრომითი ხელშეკრულება შეიძლება დაიდოს როგორც ზეპირი ისე წერილობითი ფორმით. ამასთან, ზეპირი ფორმით ხელშეკრულება შეიძლება დაიდოს მხოლოდ გამონაკლის შემთხვევაში. კერძოდ, თუ შრომითი ურთიერთობის ხანგრძლივობა არ აღემატება 1 თვეს, ხელშეკრულება შეიძლება დაიდოს ზეპირი ფორმითაც. შესაბამისად, თუ შრომითი ურთიერთობის ხანგრძლივობა 1 თვეს აღემატება, აუცილებელია შრომითი ხელშეკრულების წერილობითი ფორმით დადება.

2. აუცილებელია თუ არა არასაცხოცრებელი ფართის ქირავნობის ხელშეკრულება, დადებული არასამთავრობო ორგანიზაციასა და ფიზიკურ პირს შორის, დამოწმდეს სანოტარო წესით?

საქართველოს სამოქალაქო კოდექსის მიხედვით, არასაცხოვრებელი ფართის ქირავნობის ხელშეკრულების დასადებად და ნამდვილობისთვის არ არის სავალდებულო სანოტარო წესით დამოწმება.

3. ქირავნობის ხელშეკრულების დროს ვის ეკუთვნის მიმდინარე რემონტის ჩატარების ხარჯის გადახდა – გამქირავებელს თუ დამქირავებელს?

საქართველოს სამოქალაქო კოდექსის 548–ე მუხლის მიხედვით, მიმდინარე რემონტის ჩატარება, ჩვეულებრივ, ევალება დამქირავებელს და დამქირავებელი მოვალეა ეს სამუშაოები შეასრულოს საკუთარი ხარჯებით.

4. გამქირავებელი უარს ამობობს ქვექირავნობის ხელშეკრულების დადებაზე იმ მოტივით, რომ ფართი მეტისმეტად გადაიტვირთა. კანონიერია თუ არა გამქირავებლის უარი?

საქართველოს სამოქალაქო კოდექსის 549–ე მუხლის თანახმად, დამქირავებელს არა აქვს უფლება, გაქირავებული ნივთი გამქირავებლის თანხმობის გარეშე გადასცეს მესამე პირს, ხოლო გამქირავებელს უფლება აქვს, უარი თქვას ქვექირავნობაზე. თუმცა, გამქირავებელს არ შეუძლია უარი თქვას საცხოვრებელი სადგომის ქვექირავნობაზე, თუ საპატიო მიზეზის არსებობისას დამქირავებელს სურს მიაქირაოს მესამე პირს დაქირავებული საცხოვრებელი სადგომი მთლიანად ან მისი ნაწილი. ეს წესი არ გამოიყენება მაშინ, თუ გამქირავებლისათვის ქვემოქირავნე წარმოადგენს მისთვის არასასურველ პიროვნებას, ან საცხოვრებელი სადგომი ზედმეტად გადაიტვირთა, ან თუ სხვა მიზეზების გამო გამქირავებლისათვის მიუღებელია ქვექირავნობა.

5. არასაცხოვრებელი ფართის დამქირავებელი ქირას არ იხდის ზედიზედ 5 თვის განმავლობაში. ქირავნობის ხელშეკრულება დადებულია 1 წლის ვადით. შეუძლია თუ არა გამქირავებელს მოსთხოვოს დამქირავებელს ფართის დაცლა და ხელშეკრულების ვადამდე შეწყვეტა?

საქართველოს სამოქალაქო კოდექსის 558–ე მუხლის თანახმად, გამქირავებელს შეუძლია ხელშეკრულება მოშალოს ვადამდე, თუ დამქირავებელმა ქირა არ გადაიხადა სამი თვის განმავლობაში.

6. რით განსხვავდება ერთმანეთისგან ქირავნობის და იჯარის ხელშეკრულებები?

ქირავნობის ხელშეკრულებისათვის დადგენილი ნორმები მოქმედებს იჯარის ხელშეკრულების დროსაც, თუ სხვა რაიმე განსხავავებული კანონისმიერი წესები არ არსებობს იჯარის ხელშეკრულებისთვის. განსხვავება კი მდგომარეობს იმაში, რომ იჯარის ხელშეკრულების დროს მოიჯარეს იჯარით გადაცემული ქონების სწორი სამეურნეო გამოყენების შედეგად შეუძლია მიიღოს სარგებელი, რაც შეუძლებელია ქირავნობის ხელშეკრულების დროს დამქირავებლისთვის.

7. რა ვადაში შეიძლება მოიშალოს ქირავნობის ხელშეკრულება?

საქართველოს სამოქალაქო კოდექსის 561–ე მუხლის თანახმად, ქირავნობის ხელშეკრულების მოშლის ვადა შეადგენს სამ თვეს, გარდა იმ შემთხვევებისა, როცა საქმის გარემოებებიდან ან მხარეთა შეთანხმებიდან სხვა რამ არ გამომდინარეობს.

15.03.2021 წლის მდგომარეობით

1. რა არის მოხალისეობა?

მოხალისეობა არის მოხალისეობასთან დაკავშირებული საკითხების მარეგულირებელ ძირითად საკანონმდებლო აქტს წარმოადგენს „მოხალისეობის შესახებ" საქართველოს კანონი, რომლის მიხედვითაც მოხალისეობა არის ამ კანონით დადგენილი ორგანიზაციული მოწესრიგების ფარგლებში ფიზიკური პირის მიერ საკუთარი ცოდნითა და უნარით, ნებაყოფლობით და უანგაროდ განხორციელებული საზოგადოებრივად სასარგებლო საქმიანობა. ეს კანონი არ არეგულირებს ინდივიდუალურ მოხალისეობას. 

სამოქალაქო უსაფრთხოების სფეროში მოხალისეობასთან დაკავშირებულ საკითხებს არეგულირებს არა „მოხალისეობის შესახებ" საქართველოს კანონი, არამედ „სამოქალაქო უსაფრთხოების შესახებ" საქართველოს კანონი. გარდა ამისა, მოხალისეობითი ურთიერთობა, რომლის ერთი მხარე პოლიტიკური გაერთიანებაა, რეგულირდება „მოქალაქეთა პოლიტიკური გაერთიანებების შესახებ“ საქართველოს ორგანული კანონით.

2. ვინ შეიძლება იყოს მოხალისე?

,,მოხალისეობის შესახებ" კანონის მიხედვით, მოხალისე შეიძლება იყოს ფიზიკური პირი, რომელიც საკუთარი ცოდნითა და უნარით, ნებაყოფლობით და უანგაროდ ახორციელებს საზოგადოებრივად სასარგებლო საქმიანობას. მოხალისე შეიძლება იყოს 16 წელს მიღწეული ფიზიკური პირი, ხოლო 16 წლამდე არასრულწლოვანი მოხალისეობით ურთიერთობას ახორციელებს თავისი კანონიერი წარმომადგენლის ან მზრუნველობის ორგანოს/მეურვეობის ორგანოს თანხმობით. 

სამოქალაქო უსაფრთხოების სფეროში მოხალისე შეიძლება იყოს ქმედუნარიანი საქართველოს მოქალაქე, რომელმაც მიაღწია 18 წლის ასაკს და რომელსაც ჯანმრთელობის მდგომარეობა ხელს არ შეუშლის მოხალისეობრივი საქმიანობის განხორციელებაში.

3. ვინ შეიძლება იყოს მასპინძელი ორგანიზაცია?

მოხალისეობითი ურთიერთობა არის მოხალისისა და მასპინძელი ორგანიზაციის ურთიერთობა. „მოხალისეობის შესახებ“ საქართველოს კანონი განსაზღვრავს მასპინძელი ორგანიზაციების ჩამონათვალს. კერძოდ. მასპინძელი ორგანიზაცია შეიძლება იყოს: 

• რეზიდენტი ან არარეზიდენტი არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირი ან მისი ფილიალი; 
• „საჯარო სამართლის იურიდიული პირის შესახებ" საქართველოს კანონით განსაზღვრული საჯარო სამართლის იურიდიული პირი; 
• ავტორიზებული საგანმანათლებლო დაწესებულება, მიუხედავად მისი ორგანიზაციულ- სამართლებრივი ფორმისა; 
• სამედიცინო დაწესებულება, მიუხედავად მისი ორგანიზაციულ-სამართლებრივი ფორმისა; 
• საერთაშორისო ორგანიზაცია, მისი წარმომადგენლობა ან ფილიალი; 
• მუნიციპალიტეტის ორგანო. 

აღსანიშნავია, რომ მოხალისეობითი ურთიერთობა, რომლის ერთი მხარე პოლიტიკური გაერთიანებაა, რეგულირდება „მოქალაქეთა პოლიტიკური გაერთიანებების შესახებ" საქართველოს ორგანული კანონით. გარდა ამისა, სამოქალაქო უსაფრთხოების სფეროში მოხალისეობასთან დაკავშირებულ საკითხებს არეგულირებს არა „მოხალისეობის შესახებ" საქართველოს კანონი, არამედ „სამოქალაქო უსაფრთხოების შესახებ" საქართველოს კანონი.

4. რა მიიჩნევა საზოგადოებრივად სასარგებლო საქმიანობად?

„მოხალისეობის შესახებ" კანონის მიზნებისთვის საზოგადოებრივად სასარგებლო საქმიანობად მიიჩნევა იმ იურიდიული პირისთვის დახმარების გაწევა, რომელიც საქმიანობას ახორციელებს ერთ-ერთ შემდეგ სფეროში: ადამიანის უფლებათა დაცვის, დემოკრატიის, სამოქალაქო საზოგადოებისა და მასობრივი ინფორმაციის საშუალებების განვითარების, განათლების, მეცნიერების, კულტურისა და ხელოვნების, სიღარიბის დაძლევისა და სოციალური დაცვის, ჯანმრთელობის დაცვის, გარემოს დაცვის, ახალგაზრდობისა და ბავშვთა საკითხების, გენდერული საკითხების, კონფლიქტების მოგვარების, საერთაშორისო დაცვის მქონე პირთა და იძულებით გადაადგილებულ პირთა – დევნილთა დახმარების, მიგრაციის, ეკონომიკისა და ბიზნესის განვითარების ხელშეწყობის, სოფლის მეურნეობის განვითარების ხელშეწყობის, ფიზიკური აღზრდისა და სპორტის, ცხოველთა უფლებების დაცვის სფეროები.

5, ითვლება თუ არა მოხალისეობითი საქმიანობის განმახორციელებელი პირი დასაქმებულად?

ფიზიკურ პირს მოხალისეობის განხორციელებისას უნარჩუნდება უმუშევრის სტატუსი. მას უფლება აქვს, ისარგებლოს იმ შეღავათითა და დახმარებით, რომლებიც საქართველოს კანონმდებლობით უმუშევართათვის არის გათვალისწინებული.

6, რა ძირითადი  ვალდებულებები აქვს მასპინძელ ორგანიზაციას?

მასპინძელი ორგანიზაციის ვალდებულებები მოხალისის მიმართ განისაზღვრება კანონმდებლობით და მოხალისეობითი ხელშეკრულებით. „მოხალისეობის შესახებ“ საქართველოს კანონი განსაზღვრავს მასპინძელი ორგანიზაციის ძირითად ვალდებულებებს, ამასთან, მასპინძელი ორგანიზაციის პასუხისმგებლობის სახე და პირობები, თუ ამ კანონით სხვა რამ არ არის გათვალისწინებული, განისაზღვრება საქართველოს სამოქალაქო კანონმდებლობით. 

„მოხალისეობის შესახებ“ საქართველოს კანონის თანახმად, მასპინძელი ორგანიზაცია ვალდებულია: 

• მოხალისეობის განხორციელებისას უზრუნველყოს მოხალისისათვის უსაფრთხო გარემოს შექმნა; 
• აუნაზღაუროს მოხალისეს მოთხოვნის შემთხვევაში მოხალისეობის განხორციელებისათვის გაწეული აუცილებელი ხარჯები, რომელიც კანონით არის დადგენილი; 
• მესამე პირს აუნაზღაუროს ზიანი, რომელიც მას მოხალისის მიერ მოხალისეობის განხორციელებისას მისი მართლსაწინააღმდეგო ქმედებით მიადგა; 
• აუნაზღაუროს ზიანი მოხალისეს, რომელიც მას მოხალისეობის განხორციელებისას ჯანმრთელობის მდგომარეობის გაუარესების გამო მიადგა; 
• მოხალისის მოთხოვნის შემთხვევაში გასცეს მოხალისეობის ცნობა, რომელიც შეიცავს ინფორმაციას მოხალისის მიერ განხორციელებული საქმიანობის და ხანგრძლივობის თაობაზე.

7. შეიძლება თუ არა მოხალისეობითი ხელშეკრულების ზეპირი ფორმით დადება?

„მოხალისეობის შესახებ“ საქართველოს კანონით რეგულირებული მოხალისეობის შემთხვევაში, მოხალისეობითი ხელშეკრულება იდება წერილობით ან ზეპირად. ამასთან, ხელშეკრულება აუცილებლად წერილობით იდება, თუ მოხალისეობითი ურთიერთობა 1 თვეზე მეტ ხანს გრძელდება.

15.03.2021 წლის მდგომარეობით

1. რომელ ფიზიკურ პირებზე ვრცელდება დაგროვებით საპენსიო სქემა?

„დაგროვებითი პენსიის შესახებ“ საქართველოს კანონით გათვალისწინებული დაგროვებითი საპენსიო სქემა ვრცელდება საქართველოს მოქალაქეებზე, რომლებიც არიან დასაქმებულები ან თვითდასაქმებულები და იღებენ შემოსავალს დასაქმებიდან ან თვითდასაქმებიდან, გარდა არარეზიდენტი ფიზიკური პირებისა. დაგროვებითი საპენსიო სქემა ასევე, ვრცელდება საქართველოში მუდმივად მცხოვრებ უცხო ქვეყნის მოქალაქეებსა და მოქალაქეობის არმქონე პირებზე, გარდა არარეზიდენტი ფიზიკური პირებისა.

2 . ვისთვის არის სავალდებულო დაგროვებითი საპენსიო სქემაში გაწევრიანება?

2019 წლის 1 იანვრიდან საპენსიო სქემაში ავტომატურად გაწევრიანდება რეზიდენტი დასაქმებული საქართველოს მოქალაქე და საქართველოში მუდმივად მცხოვრები უცხო ქვეყნის მოქალაქე და მოქალაქეობის არმქონე რეზიდენტი დასაქმებული, რომელსაც 2018 წლის 6 აგვისტოსთვის ქალის შემთხვევაში ჯერ არ ქონდა შესრულებული 55 წელი, ხოლო კაცის შემთხვევაში ჯერ არ ქონდა შესრულებული 60 წელი. იმ დასაქმებულ პირს, რომელიც 2018 წლის 6 აგვისტოს უკვე იყო 40 წლის ან მეტის, უფლება აქვს წერილობით მიმართოს საპენსიო სააგენტოს და გავიდეს დაგროვებითი საპენსიო სქემიდან ამ სქემაში სავალდებულო წესით, ავტომატურად გაწევრებიდან 5 თვის ვადაში, მაგრამ არაუადრეს გაწევრებიდან 3 თვისა.

3. დაგროვებითი პენსიის მიზნებისთვის ვინ ითვლება დასაქმებულად და თვითდასაქმებულად?

დაგროვებითი პენსიის მიზნებისთვის დასაქმებულად ითვლება ფიზიკური პირი, რომელიც:

• ვალდებულებებს ასრულებს იმ ურთიერთობათა ფარგლებში, რომლებიც საქართველოს სამოქალაქო კანონმდებლობით ან/და საქართველოს ან სხვა სახელმწიფოს შრომის კანონმდებლობით რეგულირდება; 
• ასრულებს საქართველოს შეიარაღებულ ძალებში, სამართალდამცავ ორგანოებსა და მათთან გათანაბრებულ ორგანოებში ამ პირის სამსახურთან დაკავშირებულ ვალდებულებებს; 
• არის საწარმოს ან ორგანიზაციის ხელმძღვანელი (დირექტორი) ან ხელმძღვანელის (დირექტორის) მოვალეობის შემსრულებელი; 
• დასაქმებულია საჯარო დაწესებულებაში „საჯარო სამსახურის შესახებ“ საქართველოს კანონის შესაბამისად; 

დაგროვებითი პენსიის მიზნებისთვის თვითდასაქმებულად ითვლება ინდივიდუალური მეწარმე, ფიზიკური პირი, რომელიც ახორციელებს „მეწარმეთა შესახებ“ საქართველოს კანონის პირველი მუხლის მე-3 პუნქტით გათვალისწინებულ საქმიანობას, საქმიანობის იმ ნაწილში, რომელიც არ ექვემდებარება გადასახადის წყაროსთან დაკავებას.

4. ვისთვის არის ნებაყოფლობითი დაგროვებით საპენსიო სქემაში გაწევრიანება?

დაგროვებით საპენსიო სქემაში გაწევრიანება ნებაყოფლობითია თვითდასაქმებული პირებისთვის. ასევე, დაგროვებით საპენსიო სქემაში ნებაყოფილობით შეუძლიათ გაწევრიანდნენ დასაქმებული ქალები, რომლებსაც 2018 წლის 6 აგვისტოს უკვე შეუსრულდათ 55 წელი ან მეტი და დასაქმებული კაცები, რომლებსაც 2018 წლის 6 აგვისტოს უკვე შეუსრულდათ 60 წელი ან მეტი.

5. რა არის საპენსიო შენატანი?

საპენსიო შენატანი არის დაგროვებით საპენსიო სქემაში მონაწილის სასარგებლოდ, მის ინდივიდუალურ საპენსიო ანგარიშზე ასახვის მიზნით, კანონით განსაზღვრული ოდენობითა და წესით გადახდილი თანხა. ამ თანხას იხდიან დამსაქმებელი, დასაქმებული და სახელმწიფო, თუ მონაწილე დასაქმებულია, ან/და თვითდასაქმებული და სახელმწიფო, თუ მონაწილე თვითდასაქმებულია.

6. ვინ არის პასუხისმგებელი დაგროვებითი საპენსიო სქემის მართვასა და ადმინისტრირებაზე?

დაგროვებითი საპენსიო სისტემის მართვის მიზნით, „დაგროვებითი პენსიის შესახებ“ საქართველოს კანონის საფუძველზე შეიქმნა დამოუკიდებელი საჯარო სამართლის იურიდიული პირი – საპენსიო სააგენტო. საპენსიო სააგენტო პასუხისმგებელია დაგროვებითი საპენსიო სქემის განხორციელებაზე, მართვასა და ადმინისტრირებაზე.

7. რა ტიპის სარგებელზე ერიცხება საპენსიო შენატანი?

საპენსიო შენატანი უნდა განხორციელდეს რეზიდენტი პირის ყველა სარგებელზე, კერძოდ მომსახურების გაწევით მიღებულ იმ შემოსავალზე, რომელიც იბეგრება გადახდის წყაროსთან, აგრეთვე საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 101-ე მუხლით გათვალისწინებული ხელფასის სახით მიღებულ შემოსავალზე (გარდა შემოსავლისა, რომელიც, საქართველოს საგადასახადო კოდექსის 104-ე მუხლის შესაბამისად, არ განეკუთვნება საქართველოში არსებული წყაროდან მიღებულ შემოსავალს, როიალტით, ქირით, იჯარით მიღებული და საინვესტიციო შემოსავალი).

8. რა განაკვეთით და პროპორციით ხორციელდება საპენსიო შენატანების დაფინანსება? 

საპენსიო სქემაში მონაწილე ფიზიკური პირის საპენსიო შენატანების დაფინანსება ხორციელდება შემდეგნაირად: 

• დამსაქმებელი ხელფასის გაცემისას მონაწილე დასაქმებულის ინდივიდუალურ საპენსიო ანგარიშზე ელექტრონული სისტემის მეშვეობით ახორციელებს საპენსიო შენატანს დასაქმებულზე გასაცემი დასაბეგრი ხელფასის 2 პროცენტის ოდენობით; 
• დამსაქმებელი მონაწილე დასაქმებულის სახელით, დასაქმებულის ინდივიდუალურ საპენსიო ანგარიშზე ელექტრონული სისტემის მეშვეობით ახორციელებს საპენსიო შენატანს დასაქმებულზე გასაცემი დასაბეგრი ხელფასის 2 პროცენტის ოდენობით; 
• მონაწილე თვითდასაქმებული ახორციელებს საპენსიო შენატანს თავისი წლიური შემოსავლის 4 პროცენტის ოდენობით; 
• სახელმწიფო მონაწილის სასარგებლოდ, მონაწილის ინდივიდუალურ საპენსიო ანგარიშზე რიცხავს 2 პროცენტს დასაქმებულის დასაბეგრი ხელფასის ან/და თვითდასაქმებულის შემოსავლის იმ მოცულობაზე, რომელიც ჯამურად არ აღემატება მონაწილის მიერ წლიური ხელფასის სახით ან/და თვითდასაქმებულის მიერ შემოსავლის სახით მიღებულ 24 000 ლარს, ან 1 პროცენტს, თუ მონაწილის მიერ ხელფასის სახით ან/და თვითდასაქმებულის მიერ შემოსავლის სახით მიღებული თანხა 24 000 ლარიდან 60 000 ლარამდეა. 

სახელმწიფო საპენსიო შენატანს მას შემდეგ განახორციელებს, რაც საპენსიო სააგენტოს შეტყობინებით დადასტურდება, რომ მონაწილის ინდივიდუალურ საპენსიო ანგარიშზე აისახა დამსაქმებლის, დასაქმებულის და შესაბამისად თვითდასაქმებულის გადასახდელი საპენსიო შენატანები (შენატანი). სახელმწიფო არ განახორციელებს საპენსიო შენატანს დასაქმებულის დასაბეგრი წლიური ხელფასის ან/და თვითდასაქმებულის შემოსავლის იმ მოცულობაზე, რომელიც აღემატება 60 000 ლარს.

9. რა ვადაში და რა წესით ხორციელდება დეკლარირება? 

დამსაქმებლის მიერ დასაბეგრ ოპერაციაზე საპენსიო შენატანების გადახდისას გასათვალისწინებელია, რომ დამსაქმებლის მიერ საპენსიო შენატანების გამოანგარიშება, გადახდა და საპენსიო სააგენტოში დეკლარირება ხდება ერთდროულად. არსებობს მარტივი და დეტალური დეკლარაციები. დეკლარაციის წარმდგენმა შესაძლოა შეავსოს მათგან ერთ-ერთი. დეტალური დეკლარაცია მარტივისაგან განსხვავებით, დეტალურ ინფორმაციას იძლევა მიღებული სარგებელის სახეების შესახებ. არჩევანი დეკლარაციის წარმდგენს ეკუთვნის. დეკლარაციაში შეიტანება საპენსიო სქემაში გაწევრიანებული პირის სახელი, გვარი, პირადი ნომერი, სარგებლის თანხა, რის საფუძველზეც განისაზღვრება საპენსიო შენატანების მოცულობა. აღსანიშნავია, რომ საპენსიო შენატანების საპენსიო სააგენტოში ჩარიცხვამდე, ანუ საპენსიო სააგენტოში ბალანსის შევსებამდე, სათანადო დეკლარაციის წარდგენა ვერ მოხდება.

10. რა პასუხისმგებლობა არის დადგენილი დამსაქმებლის მიერ სავალდებულო საპენსიო შენატანის განხორციელების ვალდებულების დარღვევისათვის? 

საქართველოს ადმინისტრაციულ სამართალდარღვევათა კოდექსის თანახმად (მუხლი 165¹¹ ), დამსაქმებლის მიერ საკუთარი ან დასაქმებულის სახელით საპენსიო შენატანის განხორციელების ვალდებულების დარღვევის გამოვლენა (მიუხედავად გამოვლენილი დარღვევების საერთო რაოდენობისა) გამოიწვევს დაჯარიმებას 500 ლარის ოდენობით. ხოლო იგივე ქმედება, ჩადენილი განმეორებით, გამოიწვევს დაჯარიმებას 1 000 ლარის ოდენობით.

15.03.2021 წლის მდგომარეობით

რა არის ეკონომიკურ საქმიანობათა რეესტრი და როგორ ხდება ამ რეესტრში რეგისტრაცია? 

ეკონომიკურ საქმიანობათა რეესტრში ეკონომიკური საქმიანობის რეგისტრაცია ნებაყოფლობითია, გარდა საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებული შემთხვევებისა. საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებულია შემთხვევები, როცა სავალდებულოა ეკონომიკური საქმიანობის ეკონომიკურ საქმიანობათა რეესტრში რეგისტრაცია. შესაბამისად სუბიექტს შესაბამისი ეკონომიკური საქმიანობის განხორციელების უფლება ენიჭება მარეგისტრირებელი ორგანოს მიერ რეგისტრაციის თაობაზე გადაწყვეტილების მიღების შემდეგ. აღნიშნული მოთხოვნები ვრცელდება როგორც მეწარმე სუბიექტებზე, ისე არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიულ პირებზე, თუ ისინი ახორციელებენ სავალდებულოდ რეგისტრაციას დაქვემდებარებულ ეკონომიკურ საქმიანობას. ამასთან, სავალდებულო რეგისტრაციას დაქვემდებარებული ეკონომიკური საქმიანობის განხორციელება ეკონომიკურ საქმიანობათა რეესტრში რეგისტრაციის გარეშე, იწვევს კანონმდებლობით დადგენილ ფინანსურ პასუხისმგებლობას. მოქმედი კანონმდებლობით, ეკონომიკურ საქმიანობათა რეესტრში, სავალდებულოდ რეგისტრაციას დაქვემდებარებული საქმიანობის სახეებში შედის:

• „სურსათის/ცხოველის საკვების უვნებლობის, ვეტერინარიისა და მცენარეთა დაცვის კოდექსით“ გათვალისწინებული საქმიანობა, რომელიც უკავშირდება სურსათის/ცხოველის საკვების, ცხოველის, მცენარის, ცხოველური და მცენარეული პროდუქტების, ვეტერინარული პრეპარატის, პესტიციდის, აგროქიმიკატის წარმოებას, პირველად წარმოებას, გადამუშავებას, დისტრიბუციას, აგრეთვე ვეტერინარიისა და მცენარეთა დაცვის სფეროებში მომსახურებას;
• ,,შრომითი მიგრაციის შესახებ" კანონით გათვალისწინებული საქმიანობა, რომელიც დაკავშირებულია საქართველოს ფარგლებს გარეთ შრომით მოწყობასთან ან/და შრომით მოწყობაში დახმარებასთან;
• ,,საზოგადოებრივი ჯანმრთელობის შესახებ" კანონით გათვალისწინებული საზოგადოებრივი მნიშვნელობის დაწესებულებების საქმიანობა, სადაც ხორციელდება ესთეტიკური და კოსმეტიკური პროცედურები;
• „შრომის უსაფრთხოების შესახებ“ საქართველოს ორგანული კანონის შესაბამისად, საქართველოს მთავრობის მიერ განსაზღვრული მომეტებული საფრთხის შემცველი, მძიმე, მავნე და საშიშპირობებიანი სამუშაოების წარმოება (საქართველოს მთავრობის 2018 წლის 27 ივლისის N381 დადგენილება).
• საქართველოს კანონმდებლობით გათვალისწინებული სხვა საქმიანობები (ასეთის არსებობისას).

საქმიანობის ეკონომიკური საქმიანობის რეგისტრაციისათვის, საჯარო რეესტრის ეროვნულ სააგენტოში წარდგენილ უნდა იქნას უფლებამოსილი პირის განცხადება ეკონომიკური საქმიანობის რეგისტრაციის შესახებ და ინფორმაცია საქმიანობის კონკრეტული სახეებისა და საქმიანობის ადგილის (მისამართის) შესახებ ელექტრონული ფორმით. ეკონომიკურ საქმიანობათა რეესტრში რეგისტრაციის შედეგად მზადდება ამონაწერი, რომელიც ასახავს ეკონომიკური საქმიანობების შესახებ ძალაში მყოფ მონაცემებს.