ციცაბო კლდეზე სიარული ანუ აღიარება - არაღიარების მიჯნაზე
თბილისი. ადამიანის უფლებების სწავლებისა და მონიტორინგის ცენტრი (EMC) აქვეყნებს თეონა ფირანიშვილის ბლოგპოსტს: ციცაბო კლდეზე სიარული ანუ აღიარება - არაღიარების მიჯნაზე.
„რატომ არ გამოგვდის ჩვენ 30 წელია ციცაბო კლდეზე სიარული? რატომ გვეშინია კომუნიკაციის, ალტერნატივების და მოქნილი გადაწყვეტილებების ძიების, როდესაც აფხაზი ბავშვი ჭადრაკის სათამაშოდ მიდის საერთაშორისო ტურნირზე, ან Chevening გაცვლით პროგრამაში იღებს მონაწილეობას, ან აფხაზეთში უფლებების მდგომარეობას აფასებს დამოუკიდებელი საერთაშორისო ექსპერტი. რატომ არ ვფიქრობთ ამ ჩაკეტილი ყუთის მიღმა შესაძლებლობებზე, რატომ არ გვინდა პირდაპირი დიალოგი და ვიქცევით ისე თითქოს ისინი არ არსებობდნენ? არ ვფიქრობთ იმაზე რომ იმ აფხაზი ბავშვისთვის, რომელსაც საქართველომ ხელი შეუშალა ჭადრაკის ჩემპიონატზე გასულიყო, საქართველო მუდმივად არაკეთილისმსურველ სუბიექტად დარჩება. და როცა ეს თაობა მოვა დე-ფაქტო ხელისუფლების სათავეში, რომელსაც განათლებას, ჯანდაცვას, მოგზაურობას უშლიდნენ, მერე როგორ ვილაპარაკოთ შერიგებაზე, ნდობის აღდგენაზე, დიალოგზე?“
წყარო: emc.org.ge
