თბილისი. სოციალური სამართლიანობის ცენტრი გთავაზობთ ეკლესიის ისტორიკოსის, შოთა კინწურაშვილის ბლოგპოსტს: „საშობაო ეპისტოლე სოციალური მგრძნობელობის გარეშე“. 

„საშობაო გზავნილში აღნიშვნის ღირსი ვერ გახდნენ პანდემიის განმავლობაში ყველაზე მეტად სულიერ და ხორციელ ღვაწლში მყოფნი მოყვასის სნეულთა მკურნალების - ექიმების, ექთნების და სანიტრების უდიდესი დამსახურება, რომელიც ქრისტიანული უმაღლესი სათნოებისა და უპირატესი მცნების მოყვასის მსახურებად შეიძლება იქნას დანახული. სამედიცინო პერსონალთან ერთად არაფერია ნათქვამი იმ ადამიანებზე, ვინც საკუთარი ნებასურვილით ორგანიზირებდა პანდემიის შედეგად დაზარალებული თანამოქალაქეების მხარდასაჭერ და დასახმარებელ სოციალურ მსახურებას. საეკლესიო ენაზე დიაკონიად წოდებული დახმარებისა და სოლიდარობის ეს მრავლისმომცემი გამოცდილება, რომელიც ასეთ მძიმე ჟამს ესოდენ საჭიროა ეპისტოლეში ერთ სტრიქონშიც არაა მოქცეული, არათუ ხაზგასმული და წინ წამოწეული“.

სრულად...

წყარო: socialjustice.org.ge