1989 წლის 9 აპრილს საბჭოთა წითელმა არმიამ 21 ადამიანის სიცოცხლე იმსხვერპლა, მათ შორის ყველაზე პატარა 15 წლის იყო. ასობით ადამიანი დაშავდა თავისუფლებისთვის გამართული მშვიდობიანი დემონსტრაციის სასტიკად დარბევის დროს.  მადლობა თავდადებისთვის!  მადლობა თავისუფლებისთვის!  #გადაიაზრეისტორია რადგან #ესქვეყანაშენია

ნუ ატკენ გულს გაუაზრებელი ფრაზით ვინმეს, სჯობს მოუსმინო  #გაიზიარეპასუხისმგებლობა რადგან #ესქვეყანაშენია

„უკრაინა არის უსამართლო ბრძოლაში, მათ სჭირდებათ ჩვენი დახმარება.“ - "კახეთის ხმის" ინიციატივით კახეთში შეგროვდა 5000-მდე ჩურჩხელა, რომელიც უკრაინაში მებრძოლ ჯარისკაცებს გაეგზავნათ. ჩურჩხელას ჯერ კიდევ საუკუნეების წინ ქართველ მებრძოლებს ატანდნენ, რადგან ომის წინა ხაზზე საკვების მოპოვება ძნელია.

მოუსმინეთ ნენე კვინიკაძის ძალიან საინტერესო პოდკასტს: „...ამბები, რომლებიც უკრაინაში მიმდინარეობს ჩვენთვის არის დღევანდელი კოშმარიც, ბუნდოვანი მომავლის ნიშნებიც და ამავდროულად, არის ჩვენი წარსული ჭრილობების პირდაპირი შეხსნა.“

„ამისთანა მაღალმნიშვნელოვანი საზოგადოება ჩვენში ჯერ არ დაბადებულა, მას დანიშნულებად აქვს ერის განათლება." ასე ეხმაურებოდა იაკობ გოგებაშვილი ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების - ერთ-ერთი პირველი ქართული საზოგადოებრივი ორგანიზაციის დაარსებას.

სახელმწიფო საგრანტო დაფინანასების არსებული პრაქტიკა კითხვის ნიშნებს სამოქალაქო საზოგადოების ორგანიზაციებს გამჭვირვალობის თვალსაზრისით უჩენს. ორგანიზაციების ნაწილი მიიჩნევს, რომ, დღეისთვის, სახელმწიფო ბიუჯეტის ამ რესურსს ხელისუფლება, ძირითადად. მის მიმართ ლოიალურად განწყობილი სსო-ების დასაფინანსებლად იყენებს. დასტურად, მათ სახელმწიფო გრანტის როგორც გაცემის, ისე - მონიტორინგის დაუხვეწავი მექანიზმები მოჰყავთ. პირველის თაობაზე, ჩვენი პუბლიკაციების ციკლში, ნაწილობრივ, უკვე ვისაუბრეთ. ამჯერად, სახელმწიფოს მიერ გაცემული გრანტების შედეგების მონიტორინგის თვალსაზრისით არსებულ ვითარებას მიმოვიხილავთ.  მიმოხილვა ეყრდნობა 4 კვლევას, რომელიც სამოქალაქო საზოგადოების ინსტიტუტის (CSI) მიერ ევროკავშირისა და გერმანიის ეკონომიკური თანამშრომლობისა და განვითარების ფედერალური სამინისტროს მიერ დაფინანსებული პროექტის, „სამოქალაქო საზოგადოების განვითარების ინიციატივა“, ფარგლებში გაცემული მცირე გრანტებით ჩატარდა. 2019 და 2020 წლებში გამოცხადებულ კონკურსებში გამარჯვებულმა სსო-ებმა - „მწვანე კავკასიამ“, „დემოკრატიული ჩართულობის ცენტრების ქსელმა“, „საქართველოს ახალგაზრდა ეკონომისტთა ასოციაციამ“ - სახელმწიფო ინსტიტუტების მიერ 2016-2017-2018-2019 წლებში სახელმწიფო გრანტების გაცემის არსებული პრაქტიკა შეისწავლეს. კვლევის საგანს წარმოადგენდა როგორც გრანტის გაცემის დაგეგმვა, ისე - მისი გაცემის პროცესი, გაცემული გრანტის მონიტორინგი და შეფასება.  კვლევების შედეგები კიდევ ერთხელ აჩვენებს, რომ საერთო, თუნდაც, მინიმალური სტანდარტები ამ მიმართულებით არ არსებობს, სახელმწიფო ინსტიტუციების მიერ განხორციელებული პროგრამების პროცედურები ერთმანეთისაგან განსხვავდება, ვინაიდან ერთმანეთისაგან დამოუკიდებლადაა შემუშავებული, თუმცა, ძირითადი პრინციპები ყველგან ერთნაირია. გამოიკვეთა, რომ:  საგრანტო პროგრამის ეფექტურობა არ მოწმდება გაცემული გრანტებით შესრულებული პროექტების შედეგების ანალიზის საფუძველზე;  საკმაოდ დაბალია როგორც პროგრამების მიმდინარეობის, ისე - ცალკეული გრანტების ფარგლებში მიღწეულ შედეგების თაობაზე საზოგადოების ინფორმირების ხარისხი. მართალია, ამ ინფორმაციის ნაწილის მოპოვება საჯარო ინფორმაციის მოთხოვნის შემთხვავაში შესაძლებელია, მაგრამ პროაქტიულად მისი დიდი ნაწილი არ ქვეყნდება;  საგრანტო პროგრამების განხორციელების შემდეგ, სახელმწიფო ინსტიტუციები, მცირე გამონაკლისის გარდა, არ შეისწავლიან უშუალოდ ბენეფიციართა (მოქალაქეთა) კმაყოფილების ხარისხს;  არ ხდება პროგრამების განხორციელების პროცესში მიღებული შედეგების ანალიზის გათვალისწინება შემდეგი წლის საგრანტო პროგრამების დაგეგმვისას;  საგრანტო პროგრამების ეფექტურობის მონიტორინგის ვალდებულება, გრანტის გაცემის წესის მიხედვით, არც ერთ საჯარო უწყებას არ აქვს. შესაბამისად, არ არსებობს სახელმწიფო საგრანტო პროგრამების ეფექტურობის ფართომასშტაბიანი კვლევა, რომელიც განამტკიცებს ინტერვენციის საჭიროებას და განსაზღვრავს მიღწეულ შედეგებს.  ორწლიანმა კვლევამ აჩვენა, რომ სახელმწიფო გრანტების მონიტორინგი, ძირითადად, ფინანსურ მონიტორინგს გულისხმობს და სახელმწიფო უწყებები, ამ მხრივ, მომთხოვნები არიან. ასე, მაგალითად:  რიგ შემთხვევებში ზედმეტად გართულებულია ფინანსური ანგარიშგების მოთხოვნები და საზოგადოებრივი ორგანიზაციების მიმართ გამოიყენება ის მოთხოვნები, რაც საჯარო სტრუქტურების ფინანსური ანგარიშგებისთვისაა გათვალისწინებული. ამასთან, ცალკეულ შემთხვევებში, რიგი მოთხოვნებს გრანტის მიმღებებს პოსტ-ფაქტუმ, პროექტების დასრულების შემდეგ უყენებენ რაც ანგარიშგების პროცესში გაურკვევლობას იწვევს;  გავრცელებული პრაქტიკის მიხედვით, გრანტის მიმღებისაგან მოთხოვნილია შუალედური და საბოლოო ანგარიშები, რომელშიც დეტალურად უნდა იყოს აღწერილი შესრულებული სამუშაო და თან ერთვოდეს შესაბამისი ფოტო-ვიდეო მასალა, მონაწილეთა დასწრების ფორმა, სამართლებრივი დოკუმენტები, ხელშეკრულებები, გადარიცხვის დამადასტურებელი ქვითრები და ა.შ.;  მონიტორინგის მექანიზმი მოიცავს სატელეფონო კომუნიკაციას, საველე ვიზიტებსა და ღონისძიებებზე დასწრებას. საველე ვიზიტები, ჩვეულებრივ, ხორციელდება გრანტის მიმღებ ორგანიზაციასთან შეთანხმების საფუძველზე და წინასწარ შედგენილი გრაფიკით;  სახელმწიფო უწყებების ნაწილს აქვთ პროექტის მონიტორინგის დოკუმენტურად დადასტურებული ანგარიშები. სხვა უწყებების შემთხვევაში გაფორმებულია მიღება-ჩაბარების აქტი მხარეებს შორის, რაც ადასტურებს შესრულებულ სამუშაოს;  ანგარიშგების ვადები განსხვავდება უწყებების მიხედვით. უმეტეს შემთხვევაში გვხვდება კვარტალური, ყოველთვიური და საბოლოო ანგარიშგება, თუმცა, არსებობს ყოველკვირეული ანგარიშგების პრაქტიკაც;  იშვიათი გამონაკლისის გარდა, ფინანსური ანგარიშების შესწავლას საჯარო უწყებები საკუთარი შიდა რესურსებით ართმევენ თავს, რაც შეეხება საგრანტო პროექტების აუდიტს, ასეთი მიდგომა არც ერთი საჯარო უწყების შემთხვევაში არ გვხვდება. გრანტის გამცემები აღნიშნავენ, რომ საგრანტო კომპონენტი არის უწყების წლიური აუდიტის ნაწილი და განცალკევებულად მისი შეფასება არ ხდება. კვლევაში მონაწილე ორგანიზაციებს მნიშვნელოვნად მიაჩნიათ საგრანტო პროგრამის ეფექტურობის შეფასება. მათი აზრით, ეს წინ გადადგმული ნაბიჯი იქნება საზოგადოებისთვის აქტუალური საკითხების მოგვარებისა და ამ პროცესში საგრანტო პროგრამის როლის განსაზღვრის კუთხით. განსაკუთრებით მნიშვნელოვანი ეს მუდმივმოქმედი საგრანტო პროგრამის შემთხვევაშია, რადგან სახელმწიფოს უნდა ჰქონდეს ზუსტი ინფორმაცია იმის შესახებ თუ რა შედეგი მოიტანა კონკრეტული საგრანტო პროგრამის განხორციელებამ გრძელვადიან პერსპექტივაში.  მოამზადა მაკა ჯაიანმა

გაიცანით სანატორიუმ „ქართლის" მაცხოვრებლები, ადამიანები, რომლებსაც ახსოვთ ომი და მისი სიმძიმე. ახლა კი თავად აძლევენ სამოქალაქო პასუხისმგებლობის და აქტივიზმის მაგალითს სხვებს. „უკრაინაში ომი არის ომი ბოროტების წინააღმდეგ. ჩვენ, აფხაზეთიდან დევნილებმა ეს ყველაფერი 30 წლის წინ გამოვიარეთ, 13 თვე შიშველი ხელებით ვიცავდით აფხაზეთს, ჩვენი გმირი ბიჭების სიცოცხლის ფასად. ეს ომი ჩვენიცაა და აფხაზეთიდან დევნილებმა ყველაზე კარგად ვიცით უკრაინელი ხალხის ტკივილი. უკრაინელები ჩვენს გვერდით იყვნენ ყველაზე მძიმე პერიოდში, მათმა ორმა სამხედრო გემმა გაიყვანა სამშვიდობოს ასობით ადამიანი. სანატორიუმ „ქართლის" მაცხოვრებლებმა გადავწყვიტეთ მცირედით დავხმარებოდით უკრაინელ ხალხს. ყველამ ერთსულოვნად მოვაგროვეთ თანხა, ვისაც რამდენი შეეძლო. წარმოიდგინეთ, მარტოხელა მოხუცი თავისი პენსიიდან ბოლო 5 ლარს რომ მოგცემს და გეტყვის მე არაფერი მიჭირს, იქ უკრაინაში დაჭრილს უფრო უჭირსო, ამის შემდეგ სიტყვებიც ზედმეტია. შეგროვილი თანხით ვიყიდეთ პირველადი დახმარების ნივთები: მედიკამენტები, გადასხმის სისტემები, ბავშვებისთვის საკვები, პამპერსები, ზოგიერთმა თანხა გადარიცხა უკრაინის დასახმარებელ ფონდში და ამგვარად, უკვე ორჯერ, შევძელით მცირე დახმარების გაგზავნა. ძალიან ბევრს აქვს სურვილი შეიფაროს უკრაინიდან დევნილები, ბავშვები და ქალები, მაგრამ შენობა, რომელშიც ვცხოვრობთ ინგრევა და მათ სიცოცხლეს ისევ საფრთხეში ვერ ჩავაგდებთ. გაუსაძლისი პირობების შესახებ უამრავი უწყებას მივმართეთ, მხოლოდ შენობის საბოლოო რღვევისა და ტრაგიკული ამბის შემდგომ – ერთ–ერთმა მაცხოვრებელმა სიცოცხლე შესწირა ამ საკითხს – მოვექეცით ყურადღების ცენტრში. ახლა დევნილთა განსახლების ეტაპობრივი პროცესი მიმდინარეობს." - ამბობს ჩვენთან ინტერვიუში სანატორიუმის ერთ-ერთ მაცხოვრებელი ირმა ნაჭყებია.  პ.ს. ამჟამად, საქართველოში, დაახლოებით, 270 000 დევნილია აფხაზეთიდან და ცხინვალის რეგიონიდან. მათი სახლები, ანუ საქართველოს ტერიტორიების 20% ოკუპირებულია რუსეთის მიერ, რუსეთი ახლა უკრაინის ოკუპაციას ცდილობს... #არაოკუპაციას #არარუსეთს #მხარდაჭერაუკრაინას

მრავალფეროვნების სახეები – მულტიმედია პლატფორმაა, რომელიც მოგვითხრობს საქართველოს რელიგიურ და ეთნიკურ მრავალფეროვნებაზე, გვიამბობს სხვადასხვა კუთხეში მცხოვრებ ადამიანებზე, მათ ისტორიებსა და ტრადიციებზე. გვამოგზაურებს საქართველოს სხვადასხვა კუთხესა თუ ეპოქაში, გვიჩვენებს რა მოგვცა უწყვეტმა მრავალფეროვნებამ, ერთობლივმა თანაცხოვრებამ. „მრავალფეროვნების სახეები" ტოლერანტობის და მრავალფეროვნების ინსტიტუტის ერთ–ერთი მრავალწლიანი პროექტია, რომლის ფარგლებშიც ორგანიზაცია ქმნის არა მხოლოდ მდიდარ მულტიმედიურ მასალას, არამედ დიდ ყურადღებას უთმობს სტრატეგიულ სამართალწარმოებას ადამიანის უფლებებისა და თანასწორობის ადვოკატირების კამპანიებს და საგანმანათლებლო რესურსების შექმნას. მართავს საგანმანათლებლო ღონისძიებებს, სემინარებს, საჯარო დისკუსიებს, ქმნის გამოცემებს მასწავლებლებისთვის, მოსწავლეებისა თუ ჟურნალისტებისთვის. „ტოლერანტობის გაკვეთილების“ საშუალებით კი წარმოაჩენს რელიგიისა და რწმენის თავისუფლებასა და ეთნიკურ მრავალფეროვნებასთან დაკავშირებულ პრობლემებსა და მათი გადაჭრის გზებს. ტოლერანტობის და მრავალფეროვნების ინსტიტუტი (TDI) 2013 წელს შეიქმნა და მისი მიზანია: 🔹 რელიგიისა და რწმენის თავისუფლების დაცვა და საზოგადოებაში ტოლერანტობის კულტურის განვითარების ხელშეწყობა; 🔹 რელიგიური, ეთნიკური და რასობრივი ნიშნით დისკრიმინირებული ადამიანებისა და ჯგუფების უფლებების დაცვა და ადვოკატირება; 🔹 სამოქალაქო ინტეგრაციის ხელშეწყობა; 🔹 რელიგიის თავისუფლების, დისკრიმინაციის აკრძალვის, უმცირესობების უფლებების მიმართულებით სახელმწიფო პოლიტიკის კვლევა და ანალიზი, კულტურათა დიალოგის ხელშეწყობა.

მოქმედი კანონმდებლობით, ქალთა მიმართ ძალადობა გულისხმობს საზოგადოებრივ თუ პირად ცხოვრებაში ქალების მიმართ გენდერული ნიშნით ჩადენილი ძალადობისათვის დამახასიათებელ ყველა ქმედებას. საქართველოს კანონი – ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის აღკვეთის, ძალადობის მსხვერპლთა დაცვისა და დახმარების შესახებ დეტალურად განმარტავს ყოველივეს.  კერძოდ: 🔹 ფიზიკური ძალადობა - ცემა, წამება, ჯანმრთელობის დაზიანება, თავისუფლების უკანონო აღკვეთა ან სხვა ისეთი მოქმედება, რომელიც იწვევს ფიზიკურ ტკივილს ან ტანჯვას; ჯანმრთელობის მდგომარეობასთან დაკავშირებული მოთხოვნების დაუკმაყოფილებლობა, რაც იწვევს ოჯახის წევრის ჯანმრთელობის დაზიანებას ან სიკვდილს. 🔹 ფსიქოლოგიური ძალადობა - შეურაცხყოფა, შანტაჟი, დამცირება, მუქარა ან სხვა ისეთი მოქმედება, რომელიც იწვევს ადამიანის პატივის და ღირსების შელახვას. 🔹 სექსუალური ძალადობა - სექსუალური კავშირი ძალადობით, ძალადობის მუქარით ან მსხვერპლის უმწეობის გამოყენებით; სქესობრივი კავშირი ან სექსუალური ხასიათის სხვაგვარი მოქმედება ან გარყვნილი ქმედება არასრულწლოვნის მიმართ. 🔹 ეკონომიკური ძალადობა - ქმედება, რომელიც იწვევს საკვებით, საცხოვრებლით და ნორმალური განვითარების სხვა პირობებით უზრუნველყოფის, საკუთრების და შრომის უფლებების განხორციელების, აგრეთვე თანასაკუთრებაში არსებული ქონებით სარგებლობისა და კუთვნილი წილის განკარგვის უფლების შეზღუდვას; 🔹 იძულება - ადამინის ფიზიკური ან ფსიქოლოგიური იძულება, შასრულოს ან არ შეასრულოს მოქმედება, რომლის განხორციელება ან რომლისგან თავის შეკავება მისი უფლებაა, ანდა საკუთარ თავზე განიცადოს თავისი ნება–სურვილის საწინააღმდეგო ზემოქმედება; საქართველოში მოქმედი კანონმდებლობა ქალთა მიმართ ძალადობის გამოვლენის და აღკვეთის მიზნით ითვალისწინებს სისხლისამართლებრივ, სამოქალაქო სამართლებრივ და ადმინისტრაციულ-სამართლებრივ მექანიზმებს. თუ თქვენ გახდით ძალადობის მსხვერპლი ან ფლობთ ინფორმაციას ძალადობის თაობაზე, გთხოვთ 24 საათის განმავლობაში დარეკოთ სახელმწიფო ფონდის ოჯახში ძალადობის მსხვერპლთა საკონსულტაციო ცხელი ხაზის ნომერზე: +995 32 116 006 ან 112  წყარო: საქართველოს კანონი – ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის აღკვეთის, ძალადობის მსხვერპლთა დაცვისა და დახმარების შესახებ

„ბაბაიას დიპლომატია" აკაკი ბაქრაძემ 1993 წლის სექტემბერში გამოაქვეყნა. აღნიშნული სტატიით იგი ეწინააღმდეგებოდა საქართველოს "დსთ"-ში შესვლას. გთავაზობთ, ამონარიდს სტატიიდან, რომელიც, სამწუხაროდ, დღესაც აქტუალურია. „პოლიტიკაში არ არსებობს კეთილი და ბოროტი რუსეთი. რუსეთი ერთია და იგი, პოლიტიკური თვალსაზრისით, არასოდეს იქნება საქართველოს მეგობარი. იგი იყო, არის და დარჩება საქართველოს მტერი. ბავშვურ ილუზიებს ერთხელ და სამუდამოდ უნდა გამოვეთხოვოთ. პოლიტიკურ მოვლენებს რეალურად და ფხიზელი თვალით შევხედოთ. სულერთია, ვინ მართავს რუსეთს რუსი ივანე მრისხანე თუ თათარი ბორის გოდუნოვი, გერმანელი ეკატერინე მეორე თუ ქართველი სტალინი. ისინი რუსეთის სახელმწიფო ინტერესებს ემსახურებიან. . . საქართველომ, ქართველმა ხალხმა თავისთავს საკუთარი ძალით უნდა უპატრონოს. ეს პოტენცია საქართველოს აქვს. ამას ჩვენი ისტორია თვალნათლივ ადასტურებს. აღარც რომის იმპერია არსებობს და აღარც ბიზანტიის, აღარც არაბთა ხალიფატი და აღარც ოსმალთა სულტანატი, აღარც მონღოლთა ულუსი და აღარც სპარსელთა შაჰინშატი. საქართველო კი არსებობს, იბრძვის, ქმნის. იგი გაუძლებს რუსეთის იმპერიის უკანასკნელ დღეებსაც. გაუძლებს იმ შემთხვევაში თუ არ დაადგება ბაბაიას დიპლომატიის გზას. ანდაზაა ქართული: დათვი რომ მოგერიოს, ბაბაია დაუძახეო. არ უნდა იყოს ეს ანდაზა ძველი. ყოველ შემთხვევაში იმდროინდელი, როცა ჩვენში ლაჩრობა არ ყოფილა პატივცემული. ანდაზა, ალბათ, მაშინ გაჩნდა, როცა საქართველოში ლაჩრობა კეთილგონიერებად მოინათლა. როცა საქართველო დაგლახდა და ბაბაიას ძებნა დაიწყო. („ბაბა“ თურქულად „მამას“ ნიშნავს. ამ მნიშვნელობით იხმარება იგი დღესაც საქართველოს ზოგიერთ კუთხეში). რამდენიც უნდა ვეძახოთ ჩვენს მტერს ბაბა, არ გახდება იგი მოყვარე და არ გვიპატრონებს მამასავით. გიორგი ბრწყინვალის საქართველო რომ დაეცა, იმის მერე ვის არ ვეძახეთ ბაბაია- სპარსეთს, თურქეთს, რუსეთს, არ გამოვიდა არაფერი. მტერი მტრად დარჩა. ჩვენ საცოდავ მეფეებს ეგონათ, რუსეთს ბაბაიას თუ დაუძახებდნენ ეშველებოდათ მათაც და საქართველოსაც. მოტყუვდნენ. ბაბაიამ საქართველოც შეჭამა და მათი დინასტიაც. ბაგრატიონთა გვარი სამად დაჰყო- გრუზინსკად, მუხრანსკად, და იმერეტინსკად - და საერთოდ გააქრო ისტორიის ასპარეზიდან. ქართველ სოციალ - დემოკრატებსაც (სულერთია, მენშევიკი იყო იგი, თუ ბოლშევიკი) ეგონათ, სოციალ-დემოკრატიულ, ანუ კომუნისტურ რუსეთს ბაბაიას თუ დავუძახებთ, გვეშველებაო, მაგრამ ისინიც მოტყუვნდნენ. ზოგს უცხოეთში აღმოხდა სული, ზოგს - ციმბირში და ზოგიც საკუთარ კარიერას ემსხვერპლა. საქართველო კი მონის უღელდადგმული დარჩა. არც დღეს გვიშველის ბაბაიას დიპლომატია. არ მოუტანს იგი საქართველოს კეთილს. დათვი დათვია და ბაბაიას ძახილით თვისებას არ გამოიცვლის. . . თუ ვინმე იმედოვონებს, რომ დამოუკიდებელ სახელმწიფოთა თანამეგობრობაში შესვლით, რუსეთი საქართველოს დაუბრუნებს აფხაზეთს და შიდა ქართლს (ყოფილ „სამხრეთ ოსეთს“), ან თავს იტყუებს ან სხვის მოტყუებას ცდილობს. მას მერე, რაც მე-19 საუკუნის 60-იან წლებში რუსეთმა გააუქმა აფხაზეთის სამთავრო, მოახდინა მისი ოკუპაცია, იგი (რუსეთი) თანამიმდევრულად ერეკებოდა ამ ტერიტორიიდან აფხაზებსაც (მოჰაჯირობა) და ქართველებსაც. დაცარიელებულ ტერიტორიაზე გეგმაზომიერად ასახლებდა რუსებს (ძირითადად კაზაკებს), სომხებს, ნაწილობრივ ჩრდილოკავკასიელებს და სხვა ხალხებს. რუსულმა საიდუმლო პროპაგანდამ 1921 წლიდან საგანგებოდ დაიწყო აფხაზებში ქართველთა მიმართ ფანატიკური სიძულვილის დანერგვა და მიაღწია კიდეც ამას. ეს მკაფიოდ გამომჟღავნდა ამ ომშიაც, როცა გუდაუთის ხროვა დაუნდობლად გაუსწორდა ქართულ მშვიდობიან მოსახლეობას. ამოწყვიტა იგი და ოკუპირებულ აფხაზეთში მოახდინა დექართველიზაცია. ამით რუსეთმა აფხაზეთის მითვისების მრავალწლიანი ოცნებაც აისრულა. იგი აფხაზეთს ნებაყოფლობით არასოდეს დააბრუნებს. . .  დამოუკიდებელ სახელმწიფოთა თანამეგობრობაში საქართველოს შესვლით საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობის შენარჩუნების ვარაუდი ზღაპარია. მოწიფულ ადამიანებს ზღაპრების დაჯერება არ შეეფერებათ. . . უკანასკნელი ხუთი წლის მანძლზე ქართველმა ხალხმა თავგამეტებული იბრძოლა რუსეთისაგან თავდასახსნელად. 1991 წლის 31 მარტის რეფერენდუმში საქართველოს მოსახლეობამ ერთსულოვნად ხმა მისცა ჩვენი ქვეყნის სრულ დამოუკიდებლობას. წელიწადზე მეტია რუსეთი გამოუცხადებელ ომს აწარმოებს საქართველოს წინააღმდეგ. წაგლიჯა აფხაზეთი და შიდა ქართლი. გაუგონარი მხეცობით გაანადგურა ქართული მოსახლეობა აფხაზეთის ოკუპირებულ ნაწილში. ყოველივე ამის შემდეგ რა იურიდიული, რა ზნეობრივი უფლებით მოითხოვს საქართველოს მინისტრთა კაბინეტი დამოუკიდებელ სახელმწიფოთა თანამეგობრობაში შესვლას? თან ყოვლად უსუსურ არგუმენტებს იშველიებენ. თურმე ამა თუ იმ დარგის ხელმძღვანელმა საქმეს თავი ვერ გაართვა. ეს კი იმის ბრალი ყოფილა, რომ რუსეთთან გაწყვეტილია ეკონომიკური კავშირი. ის, ვინც ასე მიამიტურად მსჯელობს, ცხადია, დღევანდელ ვითარებაში მინისტრად ვერ გამოდგება. საერთოდ კი უნდა ითქვას, რომ ისინი, ვისაც დამოუკიდებელ სახელმწიფოთა თანამეგობრობაში შესვლა ეოცნებება და სხვა გზა ვერ მოუძებნია საქართველოს ეკონომიკის გასაჯანსაღებლად, არც მთავრობაში უნდა იყვნენ და არც პარლამენტში. თავის მართლება იმით, რომ ყველას აქვს უფლება საკუთარი განსხვავებული აზრი ჰქონდეს, ამ შემთხვევაში არ გამოდგება. ეს არ არის განსხვავებული აზრი. ეს არის მცდელობა საქართველოს პოლიტიკური მიზნისა და კურსის შეცვლისა. საქართველო დღეს მიდის დამოუკიდებლობის გზით. დამოუკიდებელ სახელმწიფოთა თანამეგობრობაში შესვლა კი არის ისევ რუსეთის უღელქვეშ დაბრუნება. ასეთი ცვლიელებების მოთხოვნას განსხვავებული აზრი კი არ ჰქვია, არამედ სრულიად სხვა სახელი."

პროფესიით მსახიობი და ოპერატორი დავით ქაცარავა ალბათ ყველასთვის ნაცნობია, განსაკუთრებით ნაცნობია მის მიერ დაფუძნებული სამოქალაქო მოძრაობა "ძალა ერთობაშია“, რომელიც რუსეთის მიერ საქართველოს ოკუპაციას ეწინააღმდეგება. შიდა ქართლის ოკუპირებულ ტერიტორიებთან სამოქალაქო პატრულირება 2017 წლის 25 ივლისიდან დაიწყო და დღემდე აგრძელებს. დღეს კი უკრაინელი ხალხის მხარდასაჭერად უკრაინაშია. "როდესაც მოძრაობის დაფუძნება გადავწყვიტე, არც მიფიქრია ექნებოდა თუ არა ამას სახელი, საბოლოოდ კი გამოვიდა, რომ მე ვარ სამოქალაქო აქტივისტი. ეს ჩემთვის ძალიან ბევრს ნიშნავს, თუმცა მთავარია რას ვაკეთებ, რისთვის ვაკეთებ და რა იყო იმის მოტივაცია, რომ ამ მიმართულებით შემეცვალა ჩემი ცხოვრება. მანამ, სანამ სამოქალაქო მოძრაობას დავაფუძნებდი, დიდი ხანი ვფიქრობდი ამ საკითხზე. როდესაც ეს გადაწყვეტილება მივიღე, მას შემდეგ ჩემი ცხოვრება კარდინალურად შეიცვალა. კომფორტის ზონა გავარღვიე და ისეთ საქმეს შევეჭიდე, სადაც ბევრი მტერი გავიჩინე და საკმაოდ კომფორტული ცხოვრებიდან და პოპულარობიდან გადავერთე იმ მძიმე ვითარებაში, რომელშიც უამრავი პრობლემაა. სადაც ძალიან დიდი დოზით არის ზიზღი, შუღლი, ღვარძლი, ბოღმა, მტრობა. რაც შეეხება კონკრეტულად ჩვენს აქტივიზმს და ჩვენს ბრძოლას რუსული ოკუპაციის წინააღმდეგ, ბუნებრივია ამას ძალიან დიდი დატვირთვა აქვს, ვინაიდან რუსეთი ჩვენ გვებრძვის არამხოლოდ სამხედრო ძალით, არამედ ე.წ. „რბილი ძალითაც“, რომელსაც ჰიბრიდული ომის ფარგლებში ძალიან ეფექტურად იყენებს. ამის საწინააღმდეგოდ კი საჭიროა ასევე არანაკლებ ეფექტური საინფორმაციო ომის წარმოება, რომელშიც ჩვენ ძალიან აქტიურად ჩავერთეთ. რთულია ვისაუბრო იმ შედეგებზე, რომელიც ასახავს ამ ხუთ წლიანი ყოველდღიური აქტივობის შედეგებს, თუმცა რეალურად, შედეგი არის და ჩვენ ვახერხებთ რუსეთის „რბილ ძალას“ დავუპირისპიროთ ძალიან მნიშვნელოვანი საინფორმაციო ომი, რომლის მოგების შანსი სწორად ორგანიზების შემთხვევაში ქართველ ხალხს აქვს. ბოლო წლების განმავლობაში, ოკუპაციის თემამ გადაინაცვლა უკანა პლანზე, ეს კი მხოლოდ და მხოლოდ რუსეთის ინტერესებშია. ჩვენი შევძელით და ოკუპაციის საკითხი გაგვეხადა ისევ აქტუალური და ვფიქრობ, რომ ეს თითოეული ჩვენი აქტივისტის თავდაუზოგავი ბრძოლის შედეგია."

25 თებერვალი საქართველოს ისტორიაში ერთ–ერთი უმძიმესი დღეა. 101 წლის შემდეგაც კი არ იცვლება ოკუპანტთა სახე.  დამოუკიდებლობის აღდგენის შემდგომ, ჩვენი ტერიტორიების 20% ოკუპირებულია რუსეთის მიერ. ამჯერად კი უკრაინა იბრძვის რუსეთის აგრესიისაგან საკუთარი ქვეყნის გადასარჩენად.  1921 წელს საქართველოს დამოუკიდებლობის დაკარგვის სიმძიმეს მიხეილ ჯავახიშვილი საკუთარ უბის წიგნაკში აღწერს. „25 თებერვალს მე ვიგრძენი, თუ როგორ შემოვიდა ტანში მჭრელი მახვილი, რომელიც მას აქეთ დღითი-დღე უფრო ღრმად მერჭობა. გაფითრებული ვარ და ტანში მუდმივი ჟრჟოლა მივლის. ეხლა სატევრის წვერი ზედ გულზე მაქვს დაბჯენილი და ვგრძნობ, ოდნავ რომ შევინძრე, ჩამესობა და ისე გამათავებს, რომ გმინვის ამოღებასაც ვეღარ მოვასწრებ.“  1929-1930 წლის ჩანაწერები მიხეილ ჯავახიშვილის უბის წიგნაკიდან