ონკოლოგიური დაავადებები და სტიგმები, შიშის დაძლევის გზები, საზოგადოების ინფორმირებულობა და ცნობიერების ამაღლების მნიშვნელობა ონკო პაციენტებში - არასამთავრობო ორგანიზაცია "ჰოუფი" სწორედ ამ მიმართულებებით მუშაობს და ის თავად ონკო პაციენტებმა დააარსეს. ორგანიზაცია მკურნალობის ხელმისაწვდომობის გაზრდას, ადამიანური გამოცდილების გაზიარებას და სიცოცხლისთვის ბრძოლის მოტივაციის ამაღლებას ემსახურება.  საზოგადოების აქტიური ჩართულობა და მხარდაჭერა ონკოლოგიური დაავადებების მიმართ არსებული სტიგმების დაძლევაში ძალიან მნიშვნელოვანია!  #პაციენტებიპაციენტებისთვის #გაიზიარეპასუხისმგებლობა, რადგან #ესქვეყანაშენია

მოუსმინე განათლების ნეირომეცნიერს მოზარდების ფსიქიკური ჯანმრთელობის შესახებ. ეს ქვეყანა შენია ・This country is yours · პოდკასტი - ხათუნა გოგუაძე

კლინიკა "მენტალ ჰაბის" დამფუძნებელი, ფსიქიატრი და ფსიქოთერაპევტი აკაკი ბურკაძე საჯარო პოლიტიკაში ფსიქიკური ჯანმრთელობის მნიშვნელობის გათვალისწინებაზე, ევროპულ გამოცდილებასა და საქართველოში ფსიქიკურ ჯანმრთელობასთან დაკავშირებულ გამოწვევებზე საუბრობს. ეს ქვეყანა შენია ・This country is yours · აკაკი ბურქაძე - ჯანმრთელობის დაზღვევა

C ჰეპატიტი საწყის ეტაპზე უჩინარი, უსიმპტომო დაავადებაა, თუმცა დროული დიაგნოსტირებისა და ჩარევის შემთხვევაში განკურნების შესაძლებლობა იზრდება. საქართველო C ჰეპატიტის მაღალი გავრცელების მქონე ქვეყნებს მიეკუთვნება, ამიტომ 2015 წლიდან C ჰეპატიტთან საბრძოლველად ელიმინაციის პროგრამა ამოქმედდა. დიაგნოსტირება და მკურნალობა პაციენტისათვის სრულიად უფასო და კონფიდენციალურია. სახელმწიფო პროგრამას ძლიერი საერთაშორისო მხარდაჭერა აქვს – ჯანმრთელობის მსოფლიო ორგანიზაციისა და აშშ–ის დაავადებათა კონტროლის ეროვნული სააგენტოსგან. მათი ექსპერტებისგან შემდგარი მრჩევალთა ჯგუფი ყოველწლიურად ჩამოდის ქვეყანაში და მონაწილეობს ელიმინაციის გრძელვადიანი სტრატეგიის შემუშავებასა და სარეკომენდაციო სამუშაოებში.  პროგრამის შედეგები ამ ეტაპისთვის ასეთია: კვლევა ჩაუტარდა 2,8 მილიონ ადამიანს, მკურნალობის პროგრამაში ჩაერთო 81,550 ადამიანი, 56, 973 კი განიკურნა. ელიმინაციის პროგრამის სხვადასხვა უწყების წარმომადგენლები არიან ჩართულნი. წლებია ამ საკითხებზე აქტიურად მუშაობენ არასამთავრობო ორგანიზაციების წარმომადგენლები, განსაკუთრებით ზიანის შემცირების ქსელში შემავალი ორგანიზაციები. ისინი საქმიანობას ორი მიმართულებით ახორციელებენ – დაავადების პრევენციის მიზნით საინფორმაციო კამპანიების წარმოება და მეორე, უშუალოდ დაავადების დადგენა–მკურნალობაში მონაწილეობა.  ერთ–ერთი მათგანია ორგანიზაცია ჰეპა პლიუსი. იგი 2010 წელს C ჰეპატიტით ინფიცირებულმა პაციენტებმა და მათი ოჯახის წევრებმა დაარსეს. მიზანი C ჰეპატიტის დიაგნოსტირებასა და მკურნალობაზე ხელმისაწვდომის გაზრდაა. ორგანიზაციამ, 2015 წლიდან დღემდე, ელიმინაციის პროგრამაში ათასობით ადამიანის ჩართვას შეუწყო ხელი. ამჟამადაც აქტიურად მუშაობენ როგორც სკრინინგული, ასევე, რე–ინფიცირების შემთხვევების კვლევებზე. ორგანიზაციამ C ჰეპატიტის მიმართულებით მუშაობა ელიმინაციის პროგრამის შექმნამდე რამდენიმე წლით ადრე დაიწყო. კერძოდ, აწარმოებდა საინფორმაციო კამპანიებს ორგანიზაცია „ახალ ვექტორთან“ ერთად, მსოფლიო ექიმები – საფრანგეთის და ფონდ „ღია საზოგადოება საქართველოს“ მხარდაჭერით.  კამპანიები მოიცავდა ცნობიერების ამაღლების სკოლებს პაციენტებისთვის, საგანმანათლებლო ღონისძიებებს ჟურნალისტებისთვის, კამპანიებს ფართო საზოგადოებისთვის – რისკებისა და გადაცემის გზების შესახებ. შეიმუშავა „ცოცხალი ბიბლიოთეკის“ პროგრამა, რომლის საშუალებითაც ადამიანები ერთმანეთს უზიარებდნენ გამოცდილებას – თუ რა არის C ჰეპატიტი და რა გზა გაიარეს C ჰეპატიტისგან განსაკურნებლად. ორგანიზაცია ჩართული იყო სასჯელაღსრულების დაწესებულებებისთვის C ჰეპატიტის პროგრამის შემუშავებასა და ჯანმრთელობის დაცვის სამინისტროს მიერ შექმნილ ექსპერტთა ჯგუფში, რომელმაც შეიმუშავა მკურნალობის პროგრამა საზოგადოებრივი ჯანდაცვისთვის.  ჰეპა პლიუსი, სატელეფონო და ონლაინ კონსულტაციის საშუალებით, ყოველდღიურად აწვდის დაინტერესებულ პირებს ინფორმაციას – სად, როგორ და რა გზებით შეიძლება მკურნალობა, ან უბრალოდ, დაავადების თავიდან აცილება.  #გაიზიარეპასუხისმგებლობა, რადგან #ესქვეყანაშენია

ხმოვანი დაბინძურება ერთ–ერთი დიდი პრობლემაა მსოფლიოში, თუმცა ხშირად იგი ყურადღების მიღმა რჩება, რადგან აკუსტიკური ხმაური იმდენად გავრცელებულია, რომ ზოგჯერ მას ვერც კი ვამჩნევთ. მოდით, პირველ რიგში, გავიგოთ რა არის აკუსტიკური ხმაური? აკუსტიკური ხმაური – ყველა სახის განგძობითი ხასიათის არასასიამოვნო, ხელისშემშლელი ბგერები, დრეკადი რხევები და ტალღებია ჰაერში. მან შესაძლოა ადამიანებსა და სხვა ცოცხალ ორგანიზმებზე უარყოფითი გავლენა მოახდინოს.  ადამიანები ხმაურისგან თავდაცვას ჩვენს წელთაღრიცხვამდეც ცდილობდნენ, მაგალითად ამის გამო რომში ღამის ეკიპაჟების მოძრაობაც შეზღუდეს. აკუსტიკური ხმაური განსაკუთრებით მე–18 საუკუნიდან იწყებს ზრდას, როცა ხმაურის სხვადასხვა წყარო თანდათან გაჩნდა: დაზგები, ჩარხები, მშენებლობები, მატარებლები, ავტომობილები, მოტოციკლები, თვითმფრინავები, მაშხალები, ინდუსტრიული თუ სხვა საყოფაცხოვრებო ნივთები.  მსოფლიო ჯანმრთელობის ორგანიიზაციის (WHO) განმარტებით 70 დეციბალზე ნაკლები ხმის დონე ცოცხალ ორგანიზმებს არ აზიანებს, ხანგრძლივობისა და თანმიმდევრულობის მიუხედავად.  85 დეციბალს მიღმა ხმაური, რომელიც 8 საათზე მეტხანს გრძელდება უკვე საფრთხეს წარმოადგენს. ბევრ ქვეყანაში და მათ შორის, საქართველოშიც აკუსტიკური ხმაურის ნორმები დადგენილია და ისინი დღის და ღამის პერიოდებისთვის და ადგილმდებარეობის მიხედვით განსხვავებულია.  ნორმები  ნორმებს დაცვა სჭირდება, რაც თითოეული მოქალაქის სოციალური ვალდებულება და სოციალური პასუხისმგებლობაა. ჩვენი ვალია ვიზრუნოთ და არ ვიხმაუროთ ისე, რომ თანამოქალაქეები, თანასოფლელები შევაწუხოთ. მით უმეტეს, რომ აკუსტიკური ხმაური სტრესისა და გაღიზიანების გარდა, ბევრი დაავადების ხელშემწყობი შეიძლება გახდეს:  ჰიპერტენზიის სმენის დაქვეითების უძილობის  ბავშვთა განვითარების შეფერხების კარდიოვასკულარული დისფუნქციის დემენციის ფსიქოლოგიური დისფუნქციის

სოციალური სამართლიანობის ცენტრის იურისტი მარიამ ჯანიაშვილი საზოგადოებრივი ორგანიზაციების ერთიან ვებპორტალს CsoGeorgia.org-ს, პანდემიის პერიოდში, შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირების უფლებრივ მდგომარეობაზე, ორგანიზაციის რეკომენდაციებზე ესაუბრა. კოვიდ 19-ის გავრცელების შემდეგ, სოციალური სამართლიანობის ცენტრი ხშირად წერს რეკომენდაციებს, რომლებიც სახელმწიფომ შშმ პირთა ჯანმრთელობის დასაცავად და მათთვის აუცილებელი მომსახურებების მისაწოდებლად უნდა გაითვალისწინოს. ასრულებს თუ არა სახელმწიფო ამ რეკომენდაციებს, თუ კი, რაში გამოიხატება? COVID-19-ის პანდემიის დროს ჯანდაცვის სფეროში სოციალური სამართლიანობის ცენტრმა ყურადღება სამი ძირითადი მიმართულებით გაამახვილა (დეტალურად იხ.): ინსტიტუციებში (ფსიქიატრიულ დაწესებულებებსა და შშმ პირთა პანსიონატებში) განთავსებულ პირთა ჯანმრთელობისა და კეთილდღეობის დაცვა; ვირუსის გავრცელებისა და მთავრობის მიერ მიღებული ზომების შესახებ შშმ პირებისათვის ინფორმაციის მისაწვდომობის უზრუნველყოფა; ზოგადი მოსახლეობისა და ფსიქოსოციალური საჭიროების მქონე პირებისათვის ფსიქიკური ჯანმრთელობის სერვისების დამატებითი უზრუნველყოფა. მიუხედავად ზემოაღნიშნული მიმართულებების მნიშვნელობისა, სახელმწიფოს მიერ გადადგმული ნაბიჯების უმეტესობა არათანმიმდევრული, არასაკმარისი ან/და დაგვიანებული იყო; ხოლო, ცალკეული ღონისძიებები სახელმწიფოს საერთოდ არ განუხორციელებია. ინსტიტუციებში განთავსებულ პირთა ჯანმრთელობისა და კეთილდღეობის დაცვის მიმართულებით მნიშვნელოვანი იყო, სახელმწიფოს შეემუშავებინა შესაბამისი პროტოკოლები და უზრუნველყო მათი ეფექტიანი აღსრულება. პრაქტიკაში ვირუსის პრევენცია უკიდურესად პრობლემურ საკითხად გამოჩნდა სწორედ ინსტიტუციებში, ფიზიკური დისტანცირების შესაძლებლობის არარსებობის, სომატური ჯანმრთელობის სერვისებთან შეზღუდული წვდომის, ჰიგიენის დაცვის საშუალებების უკიდურესი სიმწირის გათვალისწინებით. ამ მიმართულებით უმნიშვნელოვანეს ნაბიჯს წარმოადგენდა საქართველოს ოკუპირებული ტერიტორიებიდან დევნილთა, შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის სამინისტროს მიერ ინსტიტუციებში COVID-19-ის მართვის პროტოკოლების შემუშავება. თუმცა, აღნიშნული პროტოკოლები სამინისტრომ დაგვიანებით, 2020 წლის მაისში მიიღო. ამასთანავე, უმნიშვნელოვანეს პრობლემას წარმოადგენს მათი პრაქტიკაში განხორციელება. სახელმწიფოს უმოქმედობა კიდევ უფრო ნათლად ინსტიტუციონალიზებული ადამიანების ვაქცინაციის მიმართულებით გამოჩნდა. საქართველოს ოკუპირებული ტერიტორიებიდან დევნილთა, შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის სამინისტროდან მიღებული ინფორმაციით, 2021 წლის ოქტომბრის მდგომარეობით, ფსიქიტრიულ დაწესებულებებსა და შშმ პირთა პანსიონატებში ვაქცინაციის პროცესი ჯერ კიდევ არ იყო დაწყებული. შშმ პირებისათვის ინფორმაციის მისაწვდომობის მიმართულებით არსებითი იყო, სახელმწიფოს ინფორმაციის გასავრცელებლად გამოეყენებინა კომუნიკაციის მრავალფეროვანი საშუალებები (მაგ., სურდო თარჯიმანი, მარტივად წასაკითხი ფორმატები), რომელიც სხვადასხვა შეზღუდვის მქონე პირების საჭიროებებს მოერგებოდა. ინფორმირების მიმართულება გახდა ის სფერო, სადაც მთავრობამ მეტ-ნაკლებად მნიშვნელოვანი ნაბიჯები გადადგა. მათ შორის, საქართველოს ოკუპირებული ტერიტორიებიდან დევნილთა, შრომის, ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის სამინისტრომ სახელმწიფო სტრუქტურებისათვის სპეციალური რეკომენდაციები შეიმუშავა საზოგადოებრივი ჯანდაცვის შესახებ ინფორმაციის მიწოდებისა და მისაწვდომი ფორმით კომუნიკაციასთან დაკავშირებით. მთავრობის მიერ მიღებულმა ზომებმა ასევე მოიცვა ინფორმაციის გავრცელება ვიდეოწყაროებისა და ცხელი ხაზების მეშვეობით, 112 აღიჭურვა SMS და ვიდეოზარის ფუნქციებით, ხოლო მთავრობის ბრიფინგების ტრანსლაცია ჟესტური ენის მეშვეობით ხორციელდებოდა. მიუხედავად მთავრობის მიერ მიღებული ღონისძიებების მრავალფეროვნებისა, ინფორმირებასთან დაკავშირებით, სხვადასხვა შშმ ჯგუფებთან მიმართებით არაერთი პრობლემა გამოიკვეთა. მათ შორის, აღსანიშნავია: 1) ფსიქიატრიულ დაწესებულებებში მცხოვრები პირები - ძირითად შემთხვევებში, ინსტიტუციებში კორონავირუსის პრევენციის შესახებ ინფორმაცია პაციენტებისათვის მიუწვდომელ ნაწილში იყო განთავსებული; 2) ინტელექტუალური ნიშნით შშმ პირები - ვირუსის შესახებ ინფორმაციის მიწოდება მათთვის მისაწვდომ ფორმატში (ე.წ. მარტივად წასაკითხი ფორმატი) პანდემიის დაწყებიდან მხოლოდ რამდენიმე თვეში, 2020 წლის მაისში, გახდა შესაძლებელი; 3) უსინათლო და მცირემხედველი პირები - სახალხო დამცველის განცხადებით, ამ ჯგუფის წარმომადგენლებს პანდემიისას ხარისხიანი ინფორმაციის წვდომაზე მნიშვნელოვანი პრობლემები ჰქონდათ, რამაც გამოწვევები განსაკუთრებით მარტოხელა უსინათლო ან მცირემხედველი პირებთან მიმართებით წარმოშვა; 4) სმენის არმქონე პირები - ისინი გამოწვევების წინაშე პანდემიის მეორე ტალღისას აღმოჩნდნენ, როდესაც მთავრობის ბრიფინგების ტრანსლირება ჟესტური ენის მეშვეობით აღარ ხორციელდებოდა. საჭიროებების გაუთვალისწინებლობის გამო, ფაქტობრივ ვაკუუმში აღმოჩდნენ ეთნიკური უმცირესობის წარმომადგენელი სმენის არმქონე პირები. ფსიქიკური ჯანმრთელობის დამატებითი სერვისებით უზრუნველყოფის რეკომენდაციის მთავარი მიზანი მთავრობის მიერ პანდემიის დროს ფსიქიკურ ჯანმრთელობაზე გაზრდილი ტვირთის აღიარება და როგორც ზოგადად მოსახლეობის, ისე უშუალოდ ფსიქოსოციალური საჭიროების მქონე პირების მხარდაჭერა გახლდათ.  სამწუხაროდ, ამ მიმართულებით ღონისძიებები მთავრობის პანდემიასთან ბრძოლის პოლიტიკაში საერთოდ არ ასახულა. თქვენი აზრით, რატომ არ ან ვერ უზრუნველყოფს სახელმწიფო შშმ პირთა უფლებების შესახებ კანონპროექტების მომზადებისას თვითონ შშმ პირების და ამ საკითხებზე მომუშავე ორგანიზაციების ჩართულობას? რატომ დგას ხოლმე მონაწილეობის პრობლემა, რაზეც, ფაქტობრივად, მუდმივად იწერება სხვადასხვა აქტივისტების და ორგანიზაციების მიერ... აღნიშნულ საკითხთან დაკავშირებით, მნიშვნელოვანია, გამოიყოს რამდენიმე ძირითადი მიმართულება: -              ჩართულობის ერთიანი სტანდარტების არარსებობა - ქვეყანაში არც საკანონმდებლო და არც პოლიტიკის დონეზე არ არსებობს შშმ პირთა ჩართულობის სტანდარტები, რომელსაც გადაწყვეტილების მიღების დროს გამოიყენებდნენ სახელმწიფო უწყებები, მიუხედავად საერთაშორისო დონეზე ამგვარი რეკომენდაციების არსებობისა. ყოველივე ზემოაღნიშნული იწვევს ჩართულობის კონცეფციის არაერთგვაროვან ინტერპრეტაციას სხვადასხვა სახელმწიფო უწყების მხრიდან და ზრდის მათ მიერ ამ სფეროში უფლების ბოროტად გამოყენების (არასწორი/შეზღუდული სახით ინტერპრეტაციის) შესაძლებლობას; -              პოლიტიკური ნების არარსებობა - წლების განმავლობაში შშმ პირთა უფლებების დაცვის საკითხი არ წარმოადგენს პრიორიტეტს მთავრობის პოლიტიკურ დღის წესრიგში. ასევე, არ არსებობს პოლიტიკური ნება, გატარდეს ეფექტიანი რეფორმები და ამ პროცესებში შშმ პირთა რეკომენდაციებიც გაითვალისწინონ; -              თემის მობილიზების ნაკლებობა - ზემოაღნიშნული გამოწვევების პარალელურად, შშმ თემის მობილიზებაში ასევე არსებობს გარკვეული პრობლემები და მათი საქმიანობა საჭიროებს უფრო მეტ კოორდინაციას. ასევე, პრობლემურია გადაწყვეტილების მიღების პროცესებში ძირითადად სერვისპროვაიდერების ჩართვა (რომლებიც ცალკეულ სფეროებთან მიმართებით დაინტერესებულ მხარეებადაც შეიძლება ჩაითვალონ) და შშმ აქტივისტების პროცესებიდან გამორიცხვა. რატომ არის აუცილებელი შშმ პირებისთვის დეინსტიტუციონალიზაციის პროცესის წარმართვა? შშმ პირთა ინსტიტუციონალიზაცია ამ ჯგუფის წარმომადგენელთა უფლებების ერთ-ერთ ყველაზე უხეშ და მწვავე დარღვევას წარმოადგენს. დიდი ზომის სპეციალიზებული დაწესებულებების (ფსიქიატრიული დაწესებულებების, შშმ პირთა პანსიონატების, ფსიქიკური აშლილობის მქონე პირების თავშესაფრების) არსებობა პირდაპირ ეწინააღმდეგება შშმ პირთა უფლებების კონვენციას და ამ ჯგუფის წარმომადგენელთა საზოგადოებისგან გარიყვისა და იზოლაციის წინაპირობაა. ინსტიტუციონალიზაცია ადამიანს ართმევს ცხოვრებაზე კონტროლის ბერკეტებს და საკუთარ თავთან დაკავშირებით გადაწყვეტილების მიღების შესაძლებლობას. ინსტიტუციონალიზაციის შინაარსისა და მისი ხასიათის გამო შშმ პირები ვერ ახერხებენ ვერც ერთი უფლებითა და თავისუფლებით სარგებლობას და იმყოფებიან უფლებაუუნარობისა და ქმედუუნარობის მდგომარეობაში. საქართველოში ინსტიტუციონალიზაციას ასობით ადამიანი ექვემდებარება, რომელთა უმეტესობა უმძიმეს ფიზიკურ გარემოში, ძალადობის, იძულებითი ღონისძიებების, შრომითი ექსპლუატაციის რეჟიმის ქვეშ ცხოვრობს. ამგვარი მდგომარეობისა და სახელმწიფოს უპირობო ვალდებულების - უზრუნველყოს ყველა შშმ პირის უფლებები სხვებთან თანასწორად და მიანიჭოს მათ თანაბარი სამართალსუბიექტობა - გათვალისწინებით, არსებითია, შემუშავდეს ამგვარი დაწესებულებების დეინსტიტუციონალიზაციის სტრატეგია და შემუშავდეს თემზე დაფუძნებული სამედიცინო და სოციალური სერვისები, რომელიც შშმ პირებს შესთავაზებს მათ ინდივიდუალურ საჭიროებებზე მორგებულ მხარდაჭერას. ესაუბრა თეკლე ქაროსანიძე

დაავადებათა კონტროლის ცენტრის მონაცემებით: ინფიცირებულთა 95.92% იყო არავაქცინირებული! ჰოსპიტალიზირებულთა 94.4% იყო არავაქცინირებული! გარდაცვლილთა 98.96% იყო არავაქცინირებული! ნუ ენდობი ვირუსულ ჭორებს. დაუჯერე სტატისტიკას!

სანამ ვაქცინის გაკეთებაზე უარს იტყვი, დაფიქრდი რა ინფორმაციას ფლობ? ნუ ენდობი დაუზუსტებელ და მცდარ ინფორმაციას, გაიგე მეტი ვაქცინებზე

ჩვენი საცხოვრებელი გარემოს ეკოლოგიური მდგომარეობა, პირდაპირ აისახება ჩვენს ჯანმრთელობაზე. საქართველოში ამ მხრივ, ძალიან მწვავე ვითარება გვაქვს. 2016 წელს საერთაშორისო ორგანიზაცია „ჯანმრთელობის გაზომვისა და შეფასების ინსტიტუტმა” გამოაქვეყნა გლობალური კვლევა, სადაც საქართველო ჰაერის დაბინძურებით გამოწვეული სიკვდილიანობით მსოფლიოში მესამე ადგილზეა. იზრუნე გარემოზე, რათა იზრუნოს მან შენზე!  #გააზიარეპასუხისმგებლობა რადგან #ესქვეყანაშენია

გსმენიათ საქართველოში არსებულ ბავშვთა ჰოსპისის შესახებ? მისი აშენების იდეა 2013 წელს ჩატარებული კვლევის შემდეგ გაჩნდა, რომლის მიზანი იყო ბავშვებისთვის პალიატიური მზრუნველობის საჭიროების შესწავლა. როგორც კვლევამ აჩვენა, საქართველოში პალიატიური მზრუნველობა ყოველწლიურად 0-დან 18 წლამდე ასაკის 839 ბავშვს ესაჭიროება.  ბავშვთა პალიატიური მზრუნველობა გულისხმობს განუკურნებელი და ქრონიკული დაავადებების მქონე ბავშვებზე და მათ ოჯახებზე ზრუნვას, როგორც ფიზიკურად, ასევე სულიერ მხარდაჭერას.  ჰოსპისის მშენებლობა 2016 წლის ოქტომბერში, „ღია საზოგადოების ფონდის“ინიციატივით, “სამედიცინო კორპორაცია ევექსის“ პირველი ფინანსური შენატანით და საქართველოს პრეზიდენტის, გიორგი მარგველაშვილის სარეზერვო ფონდის დახმარებით დაიწყო.  მას შემდეგ, ჰოსპისს ასობით დონორი გამოუჩნდა რიგითი მოქალაქეებისა და ბიზნესკომპანიების სახით. მშენებლობის პროცესში, 1 წლის მანძილზე მილიონ ლარზე მეტი შეგროვდა. „ციცინათელების ქვეყანას“ სამი ძირითადი მიმართულება აქვს: 24-საათიანი, სტაციონარული მომსახურება ერთდროულად 10 ბავშვისა და მშობლისთვის; დღის ცენტრი, სადაც ბავშვები და მათი მშობლები დილიდან საღამომდე დაყოვნდებიან საჭირო მომსახურების მისაღებად; შინ ზრუნვის სამსახური, რომელიც ამ ეტაპზე 60-მდე ბავშვს ემსახურება.  ჰოსპისის ყველა სერვისი უფასოა, როგორც ბავშვებისთვის, ასევე მათი ოჯახის წევრებისთვის.  ბავშვთა ჰოსპისის პროექტი ბიზნესის, არასამთავრობო სექტორის, პრეზიდენტისა და მოქალაქეების თანამშრომლობის საუკეთესო მაგალითია. სამოქალაქო პასუხისმგებლობაც სწორედ ესაა, - როცა საზოგადოება ერთმანეთის და განსაკუთრებით ბავშვების კეთილდღეობაზე ერთად ზრუნავს.