„ისე მოხდა, რომ სანამ შევხვდებოდი, მე ამ არაჩვეულებრივი დედა-შვილის ისტორია ინტერნეტში გამოქვეყნებული ინტერვიუდან ვიცოდი. წაკითხული მქონდა, რომ ანას სხვა ბიოლოგიური დედა ჰყავდა, ნამდვილმა დედამ კი ჩვილ ბავშვთა სახლში შემთხვევით ნახა, შეიყვარა, უპატრონა, რამდენიმე მძიმე ოპერაცია მასთან ერთად გადაიტანა, მერე კი მრავალი ბიუროკრატიული სირთულის მიუხედავად, იშვილა. მახსოვდა, მის სამეგობრო წრეში როგორი არაერთგვაროვანი რეაქცია მოჰყვა ქალის გადაწყვეტილებას, ეშვილა არატიპიური ბავშვი, რომელსაც ჯანმრთელობის მძიმე პრობლემები ჰქონდა. ვიცოდი, როგორი ბედნიერები იყვნენ ერთად. მათ ნახვას განსაკუთრებით ველოდი და ვნახე კიდეც ... ლამაზ ეზოში, სადაც ცხოველების დიდი მოყვარული ანა იქაურ ქოფაკს ეთამაშებოდა (...)“. ეს ამბავი, იმ 30 ადამიანის ისტორიიდან ერთ–ერთია, რომელსაც მწერალი არჩილ ქიქოძე და ფოტოხელოვანი ლევან ხერხეულიძე ერთობლივად უამბობენ საზოგადოებას. ფოტო ამბებმა, გამოფენის სახით, თითქმის მთელი საქართველო მოიარა და მისი მიზანი შეზღუდული შესაძლებლობების მქონე ადამიანების მიმართ დამკვიდრებული სტერეოტიპების, განსხვავებული ადამიანების მიმართ დამოკიდებულების შეცვლაა. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, გამოფენა ეხმარება საზოგადოებას გადალახოს სტერეოტიპები.  ფოტო ამბები ნაწილია პროექტის –„ბავშვები სტერეოტიპებით არ იბადებიან“, რომელსაც შვედური ორგანიზაცია „გლადა ჰუდიკ თეატრი“ ახორციელებს საქართველოში, შვედური ინსტიტუტის მხარდაჭერით.  თეატრი შვედეთის ერთ პატარა ქალაქში, ჰუდიკსვალში 1996 წელს დაარსდა პერ იოჰანსონის მიერ და მისი დასი შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე მსახიობებისგან შედგება. ორგანიზაციამ თეატრალური დასის გარდა, შშმ პირთა მიმართ სტერეოტიპების დაძლევისა და მათი ინტეგრაციის მიზნით, სხვადასხვა პროექტები დაიწყო შვედეთში, ლატვიაში, ჩრდილოეთ მაკედონიაში, 2020 წლიდან საქართველოში.  საქართველოში, პროექტი, თავდაპირველად სასკოლო ღონისძიებებს – ფილმების ჩვენებასა და განხილვა–დისკუსიებს ითვალისწინებდა, რადგან ადრეულ ასაკში ბავშვებს არ აქვთ სტერეოტიპები და სხვადასხვა შეზღუდვის მქონეთა მიღება მათ სოციუმში ბუნებრივად მიმდინარეობს. პროექტის ფარგლებში, საქართველოში 150-დე სკოლამ მიიღო მონაწიელობა. მოგვიანებით გადაწყდა, რომ ღონისძიებების ნაწილი ფართო საზოგადოებისთვისაც ხელმისაწვდომი ყოფილიყო. ასე გაჩნდა ფოტო ამბების ისტორია, რომლის გმირები სხვადასხვა რეგიონში მცხოვრები ადამიანები არიან, რომელთა ნაამბობიც ტკივილსა თუ სიხარულს, ყოველდღიურ ცხოვრებასა თუ მისწრაფებას ასახავს.  პროექტის ხელმძღვანელი ანუკი სტურუა ამბობს, რომ საქართველოში, ბოლო 10–15 წლის განმავლობაში, შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირთა მიმართ დამოკიდებულებაში ბევრი რამ შეიცვალა, თუმცა ამ ადამიანების საზოგადოებაში სრულფასოვანი ინტეგრაციის პროცესი ჯერ ისევ გრძელდება და მსგავსი პროექტების მიზანიც სწორედ ეს არის.  გაეცანით 30 ფოტო ისტორიას და გადალახეთ სტერეოტიპები ასევე, 5 დოკუმენტურ ეპიზოდს შშმ პირების ცხოვრების შესახებ (დოკუმენტური ფილმები გადაიღეს ვანო არსენიშვილმა და ნინო ორჯონიკიძემ). #გაიზიარეპასუხისმგებლობა, რადგან #ესქვეყანაშენია

„მე დამივლია ევროპა, და ბევრ ჩინებულ ქვეყნებში, ბევრ აღმტაც საზოგადოებაში გამიტარებია თვეები და წლები, მაგრამ ყოველგან და ყოველთვის, სადაც კი ვყოფილვარ, ერთი საგანი მქონია: შენთვის დამზადება, შენთვის სამსახური, შენი სარგებლობა“. ნიკო ნიკოლაძე – ადამიანი, რომელმაც დროს გაუსწრო. დაიბადა ბატონყმობისას, მოღვაწეობდა საქართველოს რუსეთის გუბერნიის მარწუხებქვეშ, მოესწრო და აქტიურად მონაწილეობდა პირველი რესპუბლიკის შექმნაში, ბოლოს კი, საბჭოთა იმპერიაში აღმოჩნდა. დაუღალავად მუშაობდა საქართველოს განვითარებისათვის, მისი ინიციატივებისა და საქმეების ჩამოთვლას ტომები სჭირდება – ნავსადგური, რკინიგზა, წყალსაცავი, ფუნიკულიორი, თბილისის ზღვის პროექტი და ა.შ. პატივს სცემდა ცხოვრების ევროპულ სტილს და ევროპაში მიღებულ ცოდნას, ევროპულ გამოცდილებას საქართველოს კეთილდღეობას ახმარდა. „ჩვენ სრულიადაც დავრწმუნდით, რომ ევროპული წესი და ცხოვრება, ევროპული მეცნიერება ჩვენ სამაგალითოთ უნდა მიგვაჩნდეს... ჩვენთვის მეტის მეტათ შესახარბებელია სხვა ქვეყნებში გავრცელებული განათლება და კეთილდღეობა, რაკი ჩვენ ვიცით, რომ ეს განათლება და კეთილდღეობა იმათ თავიანთ აკვანში როდი უპოვიათ, ჩვენ უნდა დავაკვირდეთ და გამოვიკვლიოთ, თუ რა ნაირათ და რა გზით მიაღწიეს განათლებულმა ხალხებმა თავიანთ კეთილდღეობამდი, რა და რა წესი და განწყობილება მოუგონიათ იმათ ამ კეთილდღეობის დასაფუძნებლად და გასაძლიერებლათ".  #გაიზიარეპასუხისმგებლობა, რადგან #ესქვეყანაშენია

დღეს აკაკი ჭანტურიას ამბავს მოგიყვებით... მე-XX საუკუნის 20–იან წლებში დიდი ძალისხმევა და შრომა დასჭირდა, რათა სხვადასხვა სასახლეში გაფანტული დადიანების მემკვიდრეობისთვის თავი ერთად მოეყარა და მუზეუმი დაეარსებინა. ამისთვის, დღისით თუ ღამით, სასახლიდან სასახლემდე თანმხლებ პირებთან ერთად ურმით დადიოდა და დადიანების მემკვიდრეობას აგროვებდა. არადა, მისი ცხოვრებისა და მოღვაწეობის შესახებ საკმაოდ მწირი ინფორმაცია შემოგვრჩა. ამბობენ, რომ მას სახელი დიდი პოეტის, აკაკი წერეთლის საპატივცემულოდ დაარქვეს – აკაკი ჭანტურია, მეცნიერი, არქეოლოგი, ეთნოგრაფი, ზუგდიდის მუზეუმის დამაარსებელი. ახალსენაკის ოთხკლასიანი დაწყებითი განათლების დასრულების შემდგომ, მალე ბათუმში გადავიდა სამუშაოდ, იქიდან კი ინგლისში გაემგზავრა... ინგლისის ერთ–ერთ უნივერსიტეტში არქეოლოგია, ეთნოგრაფია, ისტორია, სამუზეუმო საქმე შეისწავლა და მრავალ ექსპედიციაში მიიღო მონაწილეობა. საქართველოში დაბრუნდა და სამეგრელოში გეოლოგიური ექსპედიცია, შემდგომ კი გამოფენაც მოაწყო.  მალე ისევ ლონდონს მიაშურა და სამეფო კოლეჯში გააგრძელა სწავლა. რამდენიმე წლის შემდგომ, აკაკი ჭანტურიამ ამერიკის შეერთებული შტატების ჩრდილოეთ კაროლინის უნივერსიტეტის ბარეტის კოლეჯი დაასრულა. საქართველოში დაბრუნებულს მტკიცედ ჰქონდა გადაწყვეტილი მუზეუმი დაეარსებინა.  ზუგდიდის გარდა დადიანების საგანძური სალხინოსა და ჭკადუაში – პრინც მიურატის სასახლეშიც იყო. ზუგდიდში ნივთების გადმოტანა აკაკის მთელ ძალისხმევად უჯდებოდა – მცველების თანხლებით საგანძურს ურმებით ეზიდებოდა.  მუზეუმი გახსნა, თუმცა საბჭოთა ოკუპაციამ მოუსწრო და განძისადმი მის რუდუნებას ვერ ჩაწვდნენ და მალე აითვალისწუნეს კიდეც. 30–იან წლებში დაიწყო მუზეუმიდან მისი ჩამოშორების პროცესი, მეცნიერს 1940 წელს სიძველეთასაცავის დატოვება მოუწია... მისი ხელით აწყობილი ექსპოზიცია კი დაშალეს... 

ყველაფერი მეგობრების მიერ ლაშქრობებში წაღებული რამდენიმე წიგნით დაიწყო, რომელთაც ადგილობრივ ბავშვებს უტოვებდნენ. მაღალმთიან რეგიონებში მოგზაურობისას აღმოაჩინეს, რომ თანამედროვე ლიტერატურა ნაკლებად ხელმისაწვდომი იყო ბავშვებისთვის. ბევრ რაიონულ ცენტრში საერთოდ არ იყო წიგნის მაღაზია, ბიბლიოთეკებში კი სიძველისგან გაცრეცილი წიგნები ბავშვებს კითხვის ჟინს უკარგავდა. მეგობრებმა გადაწყვიტეს, რომ რამდენიმე წიგნის წაღების ნაცვლად, უფრო მასშტაბური საქმიანობა წამოეწყოთ – ასე შეიქმნა მთიელი წიგნები. ოთხი მეგობრის – გიორგის, ლევანის, ნათიასა და მარიამის წამოწყება თანდათან გაფართოვდა. ბევრ ერთგულ მხარდამჭერთან ერთად სვანეთში, ლეჩხუმსა და ახმეტაში მცხოვრებ 700–მდე ბავშვს და 30–მდე მცირეკონტინგენტიან სკოლას თანამედროვე გამოცემები გადასცეს.  ბავშვებმა კი „მთიელ წიგნებს“ უამრავი ემოციური სტრიქონი დაუბრუნეს: „ბავშვები მეკითხებოდნენ, მართლა რაც გვინდა იმ წიგნს მოგვცემენო, თანაც პირადადო? ვპასუხობდი, მგონი ასე იქნება–მეთქი. დაუჯერებელია ეს ამბავი, დიდი მადლობა წიგნებისთვის, ძალიან გაუხარდათ ბავშვებს...“  „საღამო მშვიდობისა... წიგნი მეორე დღესვე დავასრულე, ბოდიში, განხილვის მოწერა რომ დამაგვიანდა. მადლობა, ეს წიგნი რომ ჩემამდე მოვიდა... უზომოდ მომეწონა... თითქოს კითხვის დროს იქ ვიდექი და სიუჟეტი ჩემს თვალწინ ვითარდებოდა... თქვენი დამსახურებით კიდევ ერთ საუკეთესო დეტექტივს გავეცანი“  „წიგნი ისეთი საინტერესო იყო, საკითხავად რომ ვჯდებოდი, თავის დანებება აღარ მინდოდა, მადლობა“ ბავშვების ემოციები გრძელვადიანი საქმიანობისთვის კარგ მოტივატორად იქცა.  გეგმავენ, რომ საქართველოს მთიანი რეგიონები და მიმდებარე სოფლები სრულად მოიცვან და ახალი კამპანია „დაუბრუნე წიგნი მთას“ დაიწყეს. ამ მიზნით არასამთავრობო ორგანიზაცია „ორბელიანი საქართველოს" „ქრაუდფანდინგის“ პროგრამაში იღებენ მონაწილეობას. ეს თანხის მოძიების თანამედროვე გზაა საზოგადოების, საერთაშორისო თუ ადგილობრივი არასამთავრობო ორგანიზაციების დახმარებით.  ზუსტად ახლა კი, რაჭის მაღალმთიანი სოფლებისთვის ემზადებიან. ბავშვების გამოკითხვის შემდგომ სასურველი წიგნების სიაც მზად არის და 300–მდე ბავშვისთვის წიგნების შეგროვებაც დაიწყეს.

გაიცანით საქართველოს ჟურნალისტური ეთიკის ქარტია - ჟურნალისტთა დამოუკიდებელი გაერთიანება, რომლის მიზანია მედიის პროფესიული და ეთიკური პასუხისმგებლობის ამაღლება თვითრეგულირებადი მექანიზმის საშუალებით. ● „დეზინფორმაციას, განსაკუთრებით კი ანტიდასავლურ პროპაგანდას, ზიანი მოაქვს ჩვენი ქვეყნისთვის. ბოლო დროს საკმაოდ გახშირდა ანტიდასავლური გზავნილები, რომელიც ხელს უშლის ქვეყანის ევროინტეგრაციის პროცესს. ● დეზინფორმაციის საკითხებზე ბევრი არასამთავრობო ორგანიზაცია მუშაობს. აუცილებელია სახელმწიფომაც გადადგას ნაბიჯები დეზინფორმაციასთან ბრძოლაში. ამავდროულად, ამ ნაბიჯებმა საფრთხე არ უნდა შეუქმნას მედიის თავისუფლებას. ● ეთიკის ქარტია თვითრეგულირების ორგანოა, რომლის მიზანიცაა ეთიკური სტანდარტების გაუმჯობესების ხელშეწყობა და პოპულარიზაცია მედიაში. თვითრეგულირება გულისხმობს, რომ მედიამ დაშვებულ შეცდომებზე აიღოს პასუხისმგებლობა და შესაბამისი ნაბიჯები გადადგას. ● ჟურნალისტური ეთიკის ქარტია, საკუთარი მისიის ფარგლებში, იხილავს ჟურნალისტების მხრიდან პროფესიული სტანდარტების დარღვევის ფაქტებს ქარტიაში შესული განცხადებების საფუძველზე; ორგანიზაცია ნებისმიერ მოქალაქეს აძლევს საშუალებას ჟურნალისტურ მასალაში ეთიკური ნორმების დარღვევის შემთხვევაში განცხადებით მიმართოს ქარტიას. ●ქარტიას მართავს საბჭო, რომელიც ჟურნალისტების წინააღმდეგ შესულ განცხადებებს განიხილავს. საბჭოს წევრი ირჩევა 3 წლის ვადით საერთო კრებაზე ქარტიის ხელმომწერი ჟურნალისტების მიერ. ქარტიის ხელმომწერი ამ დროისთვის 300–ზე მეტი ჟურნალისტია. ●საზოგადოებრივი ორგანიზაცია, ასევე ეწევა საგანმანათლებლო-შემეცნებით საქმიანობას ჟურნალისტთა პროფესიონალიზმის ასამაღლებლად; ატარებს მედიის მონიტორინგს, კვლევებს და გამოსცემს პროფესიულ ლიტერატურას; ლობირებს ჟურნალისტთა უფლებების დაცვას და ჯანსაღი და თავისუფალი მედიაგარემოს შექმნას. ● ორგანიზაცია 2009 წელს დაფუძნდა, იმ ხანად 137 ჟურნალისტი გაერთიანდა ეთიკის 11 პრინციპის ირგვლივ, რომელიც ევროპის საბჭოს „ადამიანის ძირითად უფლებათა და თავისუფლებათა ევროპულ კონვენციას“ და ჟურნალისტების საერთაშორისო ფედერაციის მიერ აღიარებულ „ჟურნალისტების ქცევის პრინციპების დეკლარაციას“ ეფუძნება“. მარიამ გოგოსაშვილი, ჟურნალისტური ეთიკის ქარტიის აღმასრულებელი დირექტორი. #11პრინციპი #გაიზიარეპასუხისმგებლობა რადგან #ესქვეყანაშენია

ნიკო ხობის სოფელ ხეთაში დაიბადა და გაიზარდა, ბავშვობიდან ყოველთვის ჰქონდა სურვილი რაც შეიძლება მეტი ცოდნა და გამოცდილება მიეღო, მაგრამ სოფლის გარემო ამის შესაძლებლობას არ იძლეოდა. წლების შემდეგ, სწორედ, ეს გახდა ახალგაზრდული საგანმანათლებლო სივრცის ნიკოს ეზოს დაფუძნების საფუძველი, სადაც ახალგაზრდები შეძლებდნენ სხვადასხვა მიმართულებით ცოდნის გაღრმავებას.  „1997-2003 წლებში სკოლაში მხოლოდ ფორტეპიანოს წრე იყო, შესაბამისად, მეც და ჩემი ბიძაშვილებიც დავდიოდით ფორტეპიანოზე. როდესაც მეოთხე კლასში გადავედით და სხვა ინტერესები გაგვიჩნდა საჭირო იყო რაიონულ ცენტრში სიარული, ხობში დავიწყე ბიძაშვილებთან ერთად ჭადრაკზე და ქართულ ცეკვაზე სიარული. მახსოვს კვირაში 3 დღე სკოლის შემდეგ, როგორ ველოდებოდით ავტობუსს, რომ ხობში წავსულიყავით. სპეციალურად უფროსებთან ახლოს ვდგებოდით, წინააღმდეგ შემთხვევაში ავტობუსი არ გააჩერებდა. ვერც გაამტყუნებ მძღოლს, რადგან ჩვენ თითქმის არასდროს ვიხდიდით მგზავრობის საფასურს და მხოლოდ მადლობით შემოვიფარგლებოდით. იგივე პრობლემები იყო სახლში დაბრუნებისას, ზამთარში განსაკუთრებით, როცა ადრე ღამდებოდა.  მას შემდეგ 20 წელი გავიდა და ბევრი რამ გაუმჯობესდა, მაგრამ სოფლის ახალგაზრდობისთვის ინფორმაციის ნაკლებობის და თანამედროვე სიახლეებზე წვდომის პრობლემა კვლავ აქტუალურია.  2020 წელს გადავწყვიტე, სოფელში, წინაპრების სახლის პირველი სართული შეხვედრების ოთახად გადამეკეთებინა. ყოფილიყო სივრცე, სადაც სიახლეს გაიგებდნენ ახალგაზრდები. გარკვეული ხედვა მქონდა, რა თქმა უნდა, მაგრამ უმეტესწილად ენთუზიაზმით და საკუთარი სახსრებით შევუდექი იდეის განხორციელებას. პირველი თანამოაზრეც გამომიჩნდა - ჩვენი გვარის უხუცესი, 87 წლის კარლო ბაძაღუა, რომელიც ხელოსანი კაცია, ასაკის მიუხედავად ენერგიით სავსეა და შევუდექით ოთახის კეთილმოწყობას, გავარემონტეთ, შევღებეთ, მოვაკოხტავეთ და დავიწყეთ. თავიდან მეგობრები ჩამოდიოდნენ თბილისიდან, ბათუმიდან, რუსთავიდან, რომლებიც თავიანთ საქმეში პროფესიონალები იყვნენ და გამოცდილებას უზიარებდნენ ახალგაზრდებს ისეთ თემებზე, როგორიცაა: საზოგადოებასთან ურთიერთობა, მეწარმეობის საფუძვლები, ადამიანის უფლებები, ფოტოგრაფია და ა.შ. ამ ყველაფერმა იმდენად დიდი ენერგია მოგვცა, რომ გადავწყვიტე დონორი ორგანიზაციებისთვის მიმემართა.  2021 წლის გაზაფხულზე ფრიდირიხ ებერტის ფონდი, კონსულტაციისა და ტრენინგის ცენტრი, იმფაქტ ჰაბ თბილისი დაინტერესდნენ ჩვენით. უკვე გაგვიჩნდა საშუალება დარგის ექსპერტები ჩამოგვეყვანა და კვალიფიციური ინფორმაცია მიგვეწოდებინა ახალგაზრდებისთვის მათთვის საინტერესო ფორმით, თამაშებით, გასვლებით, ფილმის ჩვენებებით და ა.შ. უამრავი ემოცია გავცვალეთ, ბევრი დაუვიწყარი მოგონება აკავშირებს ,,ნიკოს ეზოსა’’ და ახალგაზრებს, საფუძველი ჩავუყარეთ ახალ გამოცდილებებს. მჯერა, რომ ამ ყველაფერს გრძელვადიანი და დადებითი შედეგის მოტანა შეუძლია. ვაგრძელებთ მუშაობას და ვგეგმავთ, რომ 2022 წელი უფრო დატვირთული და ნაყოფიერი იყოს“, ამბობს ორგანიზაცია „ნიკოს ეზოს“ დამფუძნებელი ნიკო ბაძაღუა.

1978 წლის 14 აპრილს, თბილისში, რუსთაველის გამზირზე გამოსული ათასობით ადამიანი წინ აღუდგა საბჭოთა კავშირის ხელმძღვანელობას და არ დაუშვა კონსტიტუციაში შესულიყო ცვლილება, რომლის მიხედვით ქართული ენა კარგავდა სახელმწიფო ენის სტატუსს საქართველოში. მადლობა ასეთი სამოქალაქო გმირობისთვის ყველა მონაწილეს! ქვეყნის წინაშე ჩვენი ერთ–ერთი პასუხისმგებლობაა – ხელი შევუწყოთ ჩვენს ყველა თანამოქალაქეს ქართულის სწავლაში და გავუფრთხილდეთ მრავალსაუკუნოვან საგანძურს. #გაიზიარეპასუხისმგებლობა რადგან #ესქვეყანაშენია

კატო მიქელაძის სახელობის პრემია 2013 წლიდან ქალი უფლებადამცველების გამოვლენას, აღიარებასა და დაცვას ემსახურება. პრემია დააწესა "ქალთა ფონდმა საქართველოში“, რომელიც საზოგადოებაში არსებულ ქალთა უფლებების რეალურ განხორციელებასთან დაკავშირებულ პრობლემებს და გამოწვევებს ეხმაურება - იქნება ეს ქალთა შრომითი თუ სექსუალური/რეპროდუქციული უფლებები, გარემოსდაცვითი სამართლიანობა თუ გენდერული თანასწორობა, ფემინისტი და ქვიარ აქტივისტების უსაფრთხოება, მათი აღიარება და მათზე ზრუნვა.  „ფონდის დაფუძნების უპირველესი მიზანი ქალთა ჯგუფებისა და ორგანიზაციების მხარდაჭერაა, მათი ფინანსური რესურსებით უზრუნველყოფისა და შესაძლებლობის ზრდის კუთხით. აქტივისტები და აქტივისტური კამპანიები არის ის ძალა, რომელიც მოქალაქეებს ზრდის, სამოქალაქო საზოგადოებას ავითარებს და სამართლიანობის შეგნებას უყალიბებს. სწორედ ასეთ აქტივიზმზე დგას დღეს ფემინისტური მოძრაობა საქართველოში.  კატო მიქელაძის სახელობის პრემიის დაჯილდოვების ცერემონია ყოველ წელს, 29 ნოემბერს, ქალი უფლებების დამცველების საერთაშორისო დღეს იმართება და საშუალებას აძლევს ფემინისტ აქტივისტებს ისაუბრონ თავიანთ შრომაზე, მიღწევებზე, მიზნებზე თუ საზოგადოებაში არსებულ ბარიერებსა და სირთულეებზე. როგორც ცნობილია, ფემინისტი აქტივისტები ხშირად ხდებიან დისკრიმინაციის, ძალადობის, ცილისწამების, თავდასხმის ობიექტები და მათ ექმნებათ საფრთხე,  როგორც პირადად, ისე კოლექტიურად. ისინი რთულ და უთანასწორო ბრძოლაში არაინ ჩართულნი, რაც სტრესისა და საკუთარი კეთილდღეობის ფასადაც უჯდებათ ხშირად - ასეთ მოცემულობაში კი, მათი დაფასება და მათ მიმართ მადლიერების გამოხატვა ჩვენთვის სასიცოცხლოდ აუცილებელია. ამიტომაც, ეს დღე ქალი აქტივისტებისთვის საზეიმო და საყვარელ დღედ იქცა.“  🔗 https://www.womenfundgeorgia.org

1989 წლის 9 აპრილს საბჭოთა წითელმა არმიამ 21 ადამიანის სიცოცხლე იმსხვერპლა, მათ შორის ყველაზე პატარა 15 წლის იყო. ასობით ადამიანი დაშავდა თავისუფლებისთვის გამართული მშვიდობიანი დემონსტრაციის სასტიკად დარბევის დროს.  მადლობა თავდადებისთვის!  მადლობა თავისუფლებისთვის!  #გადაიაზრეისტორია რადგან #ესქვეყანაშენია

ნუ ატკენ გულს გაუაზრებელი ფრაზით ვინმეს, სჯობს მოუსმინო  #გაიზიარეპასუხისმგებლობა რადგან #ესქვეყანაშენია

„უკრაინა არის უსამართლო ბრძოლაში, მათ სჭირდებათ ჩვენი დახმარება.“ - "კახეთის ხმის" ინიციატივით კახეთში შეგროვდა 5000-მდე ჩურჩხელა, რომელიც უკრაინაში მებრძოლ ჯარისკაცებს გაეგზავნათ. ჩურჩხელას ჯერ კიდევ საუკუნეების წინ ქართველ მებრძოლებს ატანდნენ, რადგან ომის წინა ხაზზე საკვების მოპოვება ძნელია.

„ამისთანა მაღალმნიშვნელოვანი საზოგადოება ჩვენში ჯერ არ დაბადებულა, მას დანიშნულებად აქვს ერის განათლება." ასე ეხმაურებოდა იაკობ გოგებაშვილი ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების - ერთ-ერთი პირველი ქართული საზოგადოებრივი ორგანიზაციის დაარსებას.