“როდესაც ჩვენ აფხაზეთიდან გადმოვედით, ცხოვრება რთული იყო და საზოგადოება მართლა დახურული იყო ჩვენთვის. ჩემი მეუღლე იყო მოძალადე და ნებისმიერი სახის განვითარების წინააღმდეგი. როდესაც საქმე უშუალოდ თქვენ გეხებათ, არ იცით რა უნდა გააკეთოთ, მაგრამ ერთ მშვენიერ დღეს მე დავტოვე ოჯახი, 22 წლის ძალადობის შემდეგ. თავდაპირველად თავშესაფარში ვიყავი და ფსიქოლოგიური მხარდაჭერის მიღების შემდეგ დავიწყე განვითარება. ახლა მაქვს სამსახური და მე ყველასგან დამოუკიდებელი ვარ.” - ასოციაცია "მერკურის" ბენეფიციარი, ვინაობა - ანონიმური. ასოციაცია "მერკური" 2004 წელს შეიქმნა. ის ძირითადად ქალთა უფლებებზე, ოჯახური ძალადობის საკითხებზე და ახალგაზრდების განვითარების ხელშეწყობაზე მუშაობს. ასოციაციამ სამეგრელო–ზემო სვანეთის რეგიონში ოჯახური ძალადობის მსხვერპლთა პირველი თავშესაფარი გახსნა. მას ასევე ჰყავს ბენეფიციარი აფხაზეთიდანაც.  თავშესაფრის მისამართი არავინ იცის. თუ იქ მყოფი ბენეფიციარი ამას გაამხელს, იგი აუცილებლად დატოვებს თავშესაფარს, თუმცა დღემდე ასეთი შემთხვევა არ ყოფილა. ბენეფიციარები თავშესაფარში არა მარტო ფსიქოლოგიურ დახმარებას იღებენ, არამედ სხვადასხვა პროფესიას ეუფლებიან, რათა მომავალში შეძლონ დასაქმება. თავშესაფარში ასწავლიან ბუღალტერიას, სტილისტის პროფესიას, ასევე გადიან ხელსაქმის კურსებს. რამდენიმე ბენეფიციარი უკვე დასაქმდა სხვადასხვა ორგანიზაციაში.  პანდემიისა და კარანტინის პირობებში, ორგანიზაცია “მერკური” მუშაობის ონლაინ რეჟიმზე გადავიდა. თვითიზოლაციისა და მასთან დაკავშირებულ, სტრესით გამოწვეულ ფსიქოლოგიურ ფაქტორებზე ბენეფიციარებისთვისა და დაინტერესებული ადამიანებისთვის იმართება ონლაინ ვებინარები. ორგანიზაციის ფსიქოლოგი კი ონლაინ ჯგუფში, ლაივის საშუალებით მცირე ასაკის ბავშვებს ზღაპრებს უკითხავს.

კორონავირუსმა ბევრი ქვეყანა გამოწვევის წინაშე დააყენა. აუცილებელი გახდა წლობით გამომუშავებული მუშაობისა და სწავლის მეთოდების გადახედვა და ონლაინ რეჟიმზე გადასვლა. შედეგად, ონლაინ რესურსების არსებობა და ხელმისაწვდომობა განსაკუთრებით აქტუალური გახდა. ჩვენ, ჩვენის მხრივ გიზიარებთ ჩვენს ონლაინ რესურსს: http://bit.ly/2IObx2f სადაც შეგიძლიათ 14 საკითხზე, 7 სპიკერის მიერ წარმოდგენილ 30 ვიდეოს გაეცნოთ.

საქართველოს ისტორიულ-კულტურული თავისებურებებიდან და ეთნოგრაფიული მრავალფეროვნებიდან გამომდინარე, გასაკვირი სულაც არ არის, რომ ქვეყნის არქიტექტურა არაერთგვაროვანია. ქუთაისში დღეს აღრიცხული 300-მდე კულტურული მემკვიდრეობის ძეგლიდან ნახევარზე მეტი საცხოვრებელი სახლია. მე-19 საუკუნის შემდეგ საქართველოს კულტურულ დედაქალაქში ევროპული არქიტექტურის კვალი სჭარბობს. ცნობილია ბოლნისის გერმანული ისტორიაც. აღსანიშნავია ფოთისა და ბათუმის ისტორიული არქიტექტურაც. თუმცა არქიტექტურული ეკლექტურობა ყველაზე მეტად ჩანს თბილისში, რომელიც ერთი, რომ სამყაროთა გზაჯვარედინზე მდებარეობს, მეორე კი - არაერთხელ დანგრეულა და თავიდან აშენებულა. მე-19 საუკუნის მეორე ნახევრიდან მოყოლებული, მე-20 საუკუნის დასაწყისამდე, საქართველოს დედაქალაქმა სწრაფი ევროპეიზაცია განიცადა. თბილისში არაერთი ევროპელი არქიტექტორი მოღვაწეობდა, რომლებმაც შეძლეს მათი ხედვის ინტეგრაცია ქალაქში ისე, რომ არც მისი აღმოსავლური ეგზოტიკისთვის ევნოთ და ინდივიდუალობაც შეენარჩუნებინათ. გერმანელი არქიტექტორების აშენებულია ეროვნული გალერეის, კლასიკური გიმნაზიის, თბილისის საკრებულოს და სხვა არაერთი შენობა. ცალკე აღნიშვნის ღირსია ქაშვეთის ეკლესია, რომელიც ძველი ეკლესიის ადგილას, ასევე გერმანელის - ლეოპოლდ ბილფელდის ესკიზების მიხედვითაა აგებული. მე-19 საუკუნის ბოლოს, რუსეთის იმპერიაში და შესაბამისად საქართველოშიც, ევროპული რენესანსულ-ბაროკოს სტილი გამეფდა. ამიერკავკასიის მთავარ ქალაქ - თბილისში, პოლონელი არქიტექტორი - ალექსანდრე შიმკევიჩი მოიწვიეს, რომელიც ქალაქის მთავარი არქიტექტორის გარდა, პედაგოგის როლსაც ასრულებდა და ლექციებს კითხულობდა. სწორედ შიმკევიჩის აშენებულია დღევანდელი უზენაესი სასამართლოს შენობა (1894), შოთა რუსთაველის სახელობის თეატრი (1901) და ვანო სარაჯიშვილის სახელობის კონსერვატორია (1904). გარდა საზოგადოებრივი შენობებისა, შიმკევიჩი საცხოვრებელ სახლებსაც აგებდა. თბილისის ერთ-ერთ სავიზიტო ბარათს - ოპერისა და ბალეტის თეატრსაც ევროპული ისტორია აქვს. თავდაპირველად ოპერის თეატრი გოლოვინის პროსპექტზე (დღევადელი თავისუფლების მოედანი) იტალიელმა არქიტექტორმა - ჯოვანი სკუდიერიმ ააგო. შენობა 1851 წელს დასრულდა და ამიერკავკასიის კულტურის ერთ-ერთ უმთავრეს ცენტრად ითვლებოდა. შენობა 1874 წელს ხანძარმა გაანადგურა. ოპერის ახალი თეატრი, რომელიც ახლაც რუსთაველის პროსპექტზე დგას, 1891 წელს დასრულდა და მისი ავტორი გერმანელი - ვიქტორ შრეტერი გახლავთ. 1921 წლის ოკუპაციამ და ქვეყანაში საბჭოთა ხელისუფლების დამყარებამ ქალაქის დაგეგმარება შეცვალა და დროთა განმავლობაში, ინდივიდუალობას მოკლებული საბჭოთა რეალობისა და ერთფეროვნების მარწუხებში მოაქცია.

უნიკალური აპლიკაცია საქართველოს ფერმერთა ასოციაციისაგან. გადმოწერე აგრონავტი და მიიღე დეტალური ინფორმაცია ნებისმიერ თემაზე, რომელიც სოფლის მეურნეობას ეხება აგრონავტის გადმოწერა შეგიძლიათ აქედან: iOS - https://apple.co/3auZnag Android: http://bit.ly/2wxFGQo

მე–19 საუკუნის ბოლოს, მე–20 დასაწყისში შიდა ქართლის სოფელი ავლევი გამორჩეული იყო სხვა სოფლებისგან: ჰქონდა ელექტროენერგია, რომელსაც საკუთარი ელექტროსადგურიდან იღებდა, სამეურნეო სკოლა, სადაც გოგონები და ბიჭები ერთად სწავლობდნენ, სასოფლო–სამეურნეო ახალი დანადგარები, კოოპერატივი, ამხანაგობა და საკრედიტო კავშირი, სამჭედლო-სახელოსნოები, თეატრალური დასი და ორკესტრი, რომელიც თბილისშიც მართავდა კონცერტებს. ევროპული ტიპის სოფლად გარდაქმნა და მისი ასეთი კომპლექსური განვითარება, კოსტა ამირეჯიბის დამსახურებაა. მან უცხოეთში მიღებული გამოცდილება ავლევში დანერგა. პირველი მცდელობა კრახით დასრულდა, მაგრამ კიდევ სცადა და... გამოვიდა. საბჭოთა ოკუპაციამ სოფელი ავლევი ჩვეულებრივ სოფლად აქცია, თვითორგანიზების, ადგილობრივ საქმეებში ჩართული თემის მისაბაძი მაგალითი და... კვალი წაშალა. საზოგადოებრივმა ორგანიზაციებმა: CDC სათემო განვითარების ცენტრმა, მკვლევართა ჯგუფთან ერთად, 100-120 წლის წინანდელი, ენთუზიასტების, სოფლის თვითორგანიზების და სათემო გამოცდილების, ანუ სოფლის პრობლემების მოგვარებაში ადგილობრივი მოსახლეობის მონაწილეობის, 20 უნიკალური ისტორია ნაბიჯ–ნაბიჯ შეისწავლა და წიგნად – „ინიციატივა ცვლილებებისთვის“ გამოსცა.

ასოციაცია „ანიკა“ 1997 წელს შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე ბავშვცების მშობლებმა დააარსეს. ორგანიზაციის მიზანი შშმ პირებისთვის ღირსეული არსებობისა და საზოგადოებაში ინტეგრირების პირობების შექმნაა. ამას ისინი არა მათი იზლოაციის, არამედ პირიქით, საზოგადოებასთან მჭიდრო კავშირში მყოფი აქტივობებისა და კულტურულ-საგანმანათლებლო ბანაკების მეშვეობით აღწევენ. "ანიკამ" მსოფლიოს მრავალ ქვეყანაში აპრობირებული, მაგრამ საქართველოსთვის ინოვაციური - პერსონალური ასისტენტის მოდელი დანერგა. მოდელი აძლევს საშუალებას შშმ პირებსა და მათ ოჯახის წევრებს, რომ განსაზღვრული დროით ისარგებლონ პროფესიონალი პირის დახმარებით. ასოციაცია "ანიკას" შესახებ მისი ერთ-ერთი დამფუძნებელი - ირინა ინასარიძე გვესაუბრება: „ჩემი შვილი - ანა, 90-იანებში დაიბადა. ქვეყანაც და მეც გამოუცდელები ვიყავით შეზღუდული შესაძლებლობის მიმართულებით. გვქონდა მცდარი წარმოდგენები. მაგალითად გვეგონა, რომ, თუ ჩვენს ბავშვებს საზღვარგარეთ წავიყვანდით, მათ „გამოჯანმრთელებას“ შევძლებდით. 1997 წელს მე და ჩემმა მეგობრებმა ამ მიზნით არასამთავრობო ორგანიზაცია „ანიკა“ დავაარსეთ, თუმცა ჩვენივე შეცდომებზე მალე ვისწავლეთ და მივხვდით, რომ ჩვენი შვილები ისედაც ჯანმრთელები არიან - მათ უბრალოდ საზოგადოებაში ინტეგრირების პრობლემა აქვთ. პროფესიით ეკონომისტი ვარ და ვოცნებობდი საკუთარი ბიზნესი მქონოდა, თუმცა საბოლოო ჯამში სხვა სფეროში აღმოვჩნდი და ვგონებ, სწორი არჩევანი გავაკეთე. თავდაპირველად, თანხების მოძიების მცდელობისას ყველა გვეუბნებოდა, რომ პროექტი უნდა დაგვეწერა, თუმცა წარმოდგენა არ გვქონდა ეს როგორ უნდა გაგვეკეთებინა. საბოლოო ჯამში, ფონდ „ჰორიზონტის“ დახმარებით ძალიან კარგი პროექტი დავწერეთ სმენის არმქონე ახალგაზრდებისათვის და 3 000 ლარიანი გრანტი მივიღეთ. ამას სხვა გრანტებიც მოჰყვა. დღეს სახელმწიფოსთანაც ვთანამშრომლობთ, თუმცა დაფინანსების დიდი ნაწილი გრანტებზე მოდის. თანხები ინკლუზიური განათლების ხელშეწყობისათვის აუცილებელი სერვისების განვითარებას, პროექტების განხორციელებას და შშმ პირთათვის ადაპტირებული ცენტრების კეთილმოწყობას ხმარდება. ამას გარდა, ვმუშაობთ შშმ პირთა დასაქმების პროგრამებზეც. როდესაც ანა სასკოლო ასაკის გახდა, მისი საჯარო სკოლაში მიღების პრობლემა საკანონმდებლო დონეზეც კი იდგა. მივაღწიე იმას, რომ ჩემი შვილი საჯარო ბაღშიც მიიღეს და სკოლაშიც. როდესაც ანას ერთ-ერთი კლასელის დედამ მადლობა გადამიხადა და მითხრა, რომ სკოლაში ჩემი შვილის სიარულმა მისი შვილიც ძალიან შეცვალა - გახდა უფრო მზრუნველი და მოტივირებული, მეც მომემატა მოტივაცია. საბოლოოდ მოვიპოვეთ შშმ ბავშვების საჯარო სკოლაში შეშვების უფლება საკანონმდებლო დონეზე, რასაც ინკლუზიური განათლების განვითარებაც მოჰყვა. ჩვენს საქმიანობას ნამდვილად დადებითად ვაფასებ. საზოგადოების მიდგომა შშმ პირების მიმართ მნიშვნელოვნად არის შეცვლილი და ცნობიერებაც ამაღლებულია, თუმცა ვფიქრობ, რომ წინ კიდევ დიდი შრომა გველის.“

საქართველოში არსებული საზოგადოებრივი ორგანიზაციებიდან, ჭიათურელთა კავშირი ერთ-ერთი ყველაზე მრავალხმრივია.  2009 წელს დაარსებული ორგანიზაცია ქვეყანაში რამდენიმე მიმართულებით მუშაობს. ძირითადი საქმიანობა ახალგაზრდებთან ურთიერთობა, ვეტერანებთან შეხვედრა, ადვოკატურა, ადამიანის უფლებების დაცვა და გარემოს დაბინძურებასთან ბრძოლაა - რაც ჭიათურელთათვის განსაკუთრებით მწვავე პრობლემაა, თუმცა როგორც ორგანიზაციის დამფუძნებელი - შოთა გაფრინდაშვილი აცხადებს, ჭიათურის პრობლემები მხოლოდ ლოკალური ნამდვილად არ არის და მათ გადასაჭრელად სრულიად საქართველომ უნდა იზრუნოს.  ასე მაგალითად, მანგანუმის მოპოვება დღესაც მოძველებული ტექნოლოგიებითა და მეთოდებით მიმდინარეობს, რაც მდინარე ყვირილასა და ჰაერის დაბინძურებას იწვევს. ჭიათურის ჰაერში მანგანუმის ზეჟანგის კონცენტრაცია დასაშვებ ნორმას ბევრად აღემატება. „ჭიათურელთა კავშირი“ მოხალისეებთან ერთად მუდმივად მონაწილეობს არა მხოლოდ ჰუმანიტარულ აქტივობებში, არამედ გარემოს დაცვისადმი მიმართულ ღონისძიებებში. მაგალითად 2017 წელს ჭიათურელთა კავშირმა რეგიონში 3 500 ნერგი დარგო და 4 ჰექტარი მიწის რეკულტავაცია მოახდინა. „ჭიათურელთა კავშირის“ საქმიანობაში დღეს უამრავი მოხალისეა ჩართული.

1928 წელს პენიცილინის უნიკალური თვისებების აღმოჩენის შემდეგ, მსოფლიო მედიცინაში ნამდვილი გადატრიალება მოხდა. ანტიბიოტიკები დღესაც რჩება ბაქტერიებთან ბრძოლის ყველაზე პოპულარულ მეთოდად; ამასთან, დასავლურმა მედიცინამ დაივიწყა კიდევ ერთი „გმირი“ - ბაქტერიოფაგი, რომელსაც ხშირ შემთხვევაში შეუძლია ანტიბიოტიკების არა მხოლოდ ჩანაცვლება, არამედ ბაქტერიებთან გაცილებით უფრო ეფექტური ბრძოლა.  ბაქტერიოფაგი არის ვირუსი, რომელიც ბაქტერიებს ორგანიზმში „მონადირის პრინციპით“ ეძებს. ანტიბიოტიკებისგან განსხვავებით, ის „წერტილოვანი დარტყმებით“, მხოლოდ მავნე ბაქტერიებს ანადგურებს. ბაქტერიოფაგები, ჯერ კიდევ 1916 წელს შენიშნეს, თუმცა მათ კვლევაში მოწინავე როლი ქართველმა მეცნიერმა - გიორგი ელიავამ და კანადელმა - ფელიქს დ’ერელმა შეასრულეს.  1892 წელს დაბადებულმა გიორგი ელიავამ, 20-იან წლებში, პარიზში, პასტერის ინსტიტუტში მუშაობისას ნამდვილი გარღვევა მოახდინა და დ’ერელთან ერთად უნიკალური კვლევების ავტორი გახდა.  მიუხედავად იმისა, რომ საფრანგეთში დარჩენა და საკუთარი კათედრის გაძღოლა არაერთხელ შესთავაზეს, ელიავამ საქართველოში დაბრუნება და მოღვაწეობა არჩია. 1923 წელს თბილისში მან ბაქტერიოფაგის ინსტიტუტი დააარსა; 100 000 ფრანკის ღირებულების აღჭურვილობა კი საფრანგეთისგან უსასყიდლოდ მიიღო.  1937 წელს, „მადლიერმა“ საბჭოთა რეჟიმმა, მისთვის დამახასიათებელი პასუხი გასცა მეცნიერს და „საფრანგეთის სასარგებლოდ ჯაშუშობისთვის“ და „საბჭოთა ხალხში ეპიდემიის გამოწვევის მცდელობის“ ბრალდებით მეუღლესთან ერთად დახვრიტა.  ბაქტერიოფაგის ინსტიტუტს მუშაობა არ შეუწყვიტავს, თუმცა სსრკ-ს ჩაკეტილობისა და არსებული „რკინის ფარდის“ გამო, ევროპაში 90-იან წლებამდე თითქმის არავინ იცოდა იმ უდიდესი წარმატებების შესახებ, რასაც ქართველი მეცნიერები აღწევდნენ.  საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ განვითარებული მოვლენების გათვალისწინებით, თავად საქართველოშიც კი, ცოტა თუ ხვდებოდა, რამხელა მასშტაბის სამუშაო სრულდებოდა ჩვენს ქვეყანაში.  1996 წელს თბილისში ჩამოსულმა ჩეხმა ჟურნალისტმა - პიტერ ჰრადეცკიმ, ჟურნალ Discover-ისთვის ვრცელი სტატია მოამზადა, რის შემდეგაც თემა New York Times-მა და BBC-მაც აიტაცეს. თბილისის ბაქტერიოფაგის ინსტიტუტი, რომელიც დღეს გიორგი ელიავას სახელს ატარებს, მსოფლიოს წამყვანი დაწესებულებაა ბაქტერიოფაგის კვლევის კუთხით და ევროპელი პარტნიორებისა და ევროკავშირის დახმარებით, აქ დღესაც უამრავი მნიშვნელოვანი პროექტი ხორციელდება. მოქმედებს ბიბლიოთეკა, სადაც 8000-მდე ნაშრომს და 10000-მდე წიგნს შეგიძლიათ გაეცნოთ. შეგიძლიათ ეწვიოთ მუზეუმსაც, სადაც უამრავ საინტერესო ექსპონატს იხილავთ.

8 თებერვალს, თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის დაარსების 102 წლისთავს აღვნიშნავთ და კარგი იქნება, თუ იმ ადამიანებს გავიხსენებთ, ვისმა სამოქალაქო აქტივიზმმა და პასუხისმგებლობამ უდიდესი წვლილი შეიტანა ქვეყნის საგანმანათლებლო ცხოვრებაში.  მათ შორის ერთ-ერთი უდავოდ დიმიტრი შევარდნაძეა - ქართველი ფერმწერი, რომელმაც უნივერსიტეტის გერბი და ბეჭედი შექმნა.  გერბზე ასახული ცენტრალური კომპოზიცია - ირემი და მისი ნუკრი, უფროსი თაობის მიერ უმცროსისათვის ცოდნისა და გამოცდილების გადაცემას ასახიერებს.  თუმცა, ქართული საზოგადოების წინაშე დიმიტრი შევარდნაძის დამსახურება ამით ნამდვილად არ შემოიფარგლება.  1885 წელს, სოფელ ბახვში დაბადებულმა მომავალმა საზოგადო მოღვაწემ 1907 – 1912 წლებში მიუნხენის სამხატვრო სკოლაში, ოტტო ზაიტცის კლასში ისწავლა. იქვე შეისწავლა ფოტოხელოვნებაც და 1916 წელს სამშობლოში დაბრუნდა.  იმავე წელს დააარსა საქართველოს ხელოვანთა ასოციაცია, რომელიც სტიპენდიებს გასცემდა ახალგაზრდა მხატვრებზე, მათ შორის ელენე ახვლედიანზე და ლადო გუდიაშვილზე.  უდიდესი წვლილი მიუძღვის დიმიტრი შევარდნაძეს ქართული ხელოვნების ნიმუშების შეკრებასა და მუზეუმისათვის გადაცემის საქმეში. იყო ნიკო ფიროსმანის ნამუშევართა მკვლევარი და შემგროვებელი. ფიროსმანის პოპულარიზაციაც დიდწილად მისი დამსახურებაა. შევარდნაძე გახლდათ ეროვნული სამხატვრო გალერეისა და სამხატვრო აკადემიის დაარსების სათავეებთან. ამას გარდა, აქტიურად მონაწილეობდა მაშინდელ პოპ-კულტურაში. იყო პირველი ქართული მხატვრული ფილმის - „ქრისტინეს“ დამდგემლი მხატვარი და მრავალი ოპერის, მათ შორის „აბესალომ და ეთერის“ კოსტიუმების ესკიზების ავტორი. 1925 წელს შექმნა ქართული შრიფტის გრაფიკული მოხაზულობის ახალი ვარიანტი.  დიმიტრი შევარდნაძის სიცოცხლე საბჭოთა რეჟიმმა დაასრულა. ლავრენტი ბერიას გადაწყვეტილებით თბილისში მეტეხის ციხის დანგრევა იგეგმებოდა. ამ წამოწყებას წინ არაერთი საზოგადო მოღვაწე აღუდგა, მათ შორის დიმიტრი შევარდნაძე, მიხეილ ჯავახიშვილი და სანდრო ახმეტელი. სამივე მათგანი 1937 წელს დახვრიტეს, თუმცა მათმა და მათი მეგობრების სამოქალაქო აქტივობამ, შეძლო და რიგ ეპიზოდებში, საბჭოთა რეჟიმსაც კი უკან დაახევინა.

„ადგილობრივი დემოკრატიის სააგენტო საქართველო“ ევროპული ორგანიზაციაა, რომელიც 10 წელიწადია საქართველოში მუშაობს და რომლის მთავარი ოფისიც ქუთაისში ფუნქციონირებს. ორგანიზაციის აღმასრულებელი დირექტორი - ნინო ხუხუა გახლავთ. „8 წელია სამოქალაქო საზოგადოებრივ ორგანიზაციაში ვმუშაობ. პირველი ნაბიჯები საქართველოს ახალგაზრდა იურისტთა ასოციაციას უკავშირდება, სადაც სტაჟირებით დავიწყე და შემდეგ სხვადასხვა პოზიციებზე ვმუშაობდი. სწორედ აქ გავიგე, როგორ უნდა მუშაობდეს მსგავსი ორგანიზაციები და როგორი უნდა იყოს ჩვენი როლი პროცესებში. პროფესიით იურისტი ვარ და პირველი სამსახურიც აქედან გამომდინარე შევარჩიე. მიუხედავად იმისა, რომ არასამთავრობო ორგანიზაციაში მუშაობას არ ვაპირებდი, იმდენად მომეწონა ის თავისუფლების ხარისხი რაც აქ იყო, რომ ამ სფეროში დარჩენა გადავწყვიტე. ჩემი მთავარი ინტერესი ადამიანის უფლებების დაცვაა. ჩვენი მიზანი პირველ რიგში იმ ადამიანებისათვის მომსახურების შეთავაზება გახლდათ, ვისაც ფასიანი სერვისით სარგებლობის საშუალება არ აქვს. რაც შეეხება „ადგილობრივი დემოკრატიის სააგენტო საქართველოს“ საქმიანობას - თავიდანვე ზუსტად ვიცოდი, რა უნდა მეკეთებინა და როგორ. რეგიონების და მუნიციპალიტეტების დონეზე დემოკრატიის განმტკიცებისთვის პარტნიორ საერთაშორისო დონორ ორგანიზაციებთან ერთად ვმუშაობთ .“

სოციალური საწარმო ფრილანსერი (Social Enterprise Of Freelancers • SEF) 2019 წელს დაარსდა. მისი ამოცანა კანონთან კონფლიქტში მყოფი პირების რეაბილიტაცია და რესოციალიზაციაა, რასაც სწავლებისა და ინტელექტუალურ სფეროში დასაქმების გზით ახერხებს.  ფრილანსერი პირველი სოციალური საწარმოა საქართველოში, რომელიც პენიტენციალურ სისტემაში დაარსდა. საწარმოს ერთ-ერთი დამფუძნებელი, შოთა მარტყოფიშვილია: "ფრილანსერის გახსნის იდეა მე და ჩემს მეგობრებს შიგნით, პატიმრობისას გაგვიჩნდა, მაშინ, როდესაც თავად აღმოვჩნდით პრობლემის წინაშე. დღეს საპატიმრო დაწესებულებებში არ არის საკმარისი და შესაბამისი სამუშაო სივრცეები, სადაც პატიმრები შეძლებენ ინტელექტუალური საქმიანობით დაკავდნენ, უნარები გაიუმჯობესონ და საქმიანობაში ანაზღაურება აიღონ. იდეა CSRDG-ის დაფინანსებით განხორციელდა. დღეს დასაქმებულია 5 მსჯავრდებული, რომელიც საზოგადოებას ციფრულ მომსახურებას - ვიდეოებზე ტიტრების დადებას, ტექსტების გაციფრულებას, გრაფიკულ დიზაინს და ა.შ. სთავაზობს. ჩვენი მთავარი მიზანი - რესოციალიზაციაა; ეს პროცესი კი, ჩვენი აზრით, პატიმრობაშივე უნდა დაიწყოს. სასიამოვნო სამუშაო გარემო, შესრულებულ საქმეში მიღებული ანაზღაურება და უნარების დახვეწა, ამ მიზნისაკენ გადადგმული ნაბიჯებია. ამჯერად ჩვენი სამუშაო სივრცე მხოლოდ სასჯელაღსრულებით დაწესებულებაში მოქმედებს, თუმცა ვფიქრობთ გაფართოვებაზეც და იმედია მსგავს სივრცეს დაწესებულების გარეთაც გავხსნით. მიუხედავად იმისა, რომ გარკვეული წარმატებები გვაქვს, ჯერ კიდევ დიდი სამუშაო გვაქვს გასაკეთებელი. გვყავს 8-9 ბენეფიციარი, თუმცა მომავალში, იმედი გვაქვს რომ ცენტრებს ყველა სასჯელაღსრულებით დაწესებულებაში გავხსნით და ჩვენს პროგრამაში გაცილებით მეტ მსჯავრდებულს შეეძლება ჩართვა"

არასამთავრობო, არაკომერციული ორგანიზაცია ბილიკი (Society Biliki) 1997 წლიდან ეხმარება ბავშვებს პოტენციალის გამოვლენაში, განურჩევლად მათი სოციალური, ეკონომიკური, ეთნიკური თუ რელიგიური სტატუსისა.  ორგანიზაციასთან თანამშრომლობის საუკეთესო მაგალითია სოფელ სასირეთის სკოლის მოსწავლეთა საზოგადოებრივი აქტივობა, რომლის წყალობითაც სოფელში არსებული XVI-XVIII საუკუნეების სათვალთვალო-სასიგნალო კოშკს, საქართველოს კულტურული მემკვიდრეობის დაცვის ეროვნულმა სააგენტომ კულტურული მემკვიდრეობის უძრავი ძეგლის სტატუსი მიანიჭა. კოშკის შესახებ სასირეთის სკოლის მოსწავლეებმა სახალხო დამცველის აპარატის წარმომადგენლებთან ისაუბრეს; მათ თავის მხრივ, კულტურული მემკვიდრეობის დაცვის სააგენტოს მიმართეს, სააგენტომ კი მოთხოვნა დააკმაყოფილა.  ბილიკისა და სასირეთის სკოლის მოსწავლეთა თანამშრომლობა, კიდევ ერთი დასტურია იმისა, რომ სამოქალაქო აქტივობაში ჩაბმა არასოდესაა ნაადრევი.