ხობში, სოფელ თორსაში პატარა ღელე ჩამოდის, რომელსაც სახელად „თოლისკური“ ჰქვია. როცა პროფესიით ექიმმა გვანცა კიკალეიშვილმა თანამოაზრეებთან ერთად არასამთავრობო ორგანიზაცია დაარსა სახელზე ბევრი არ უფიქრია.„თოლისკური“ ასე ჰქვია, სოფელ თორსაში დაარსებულ განათლებისა და განვითარების ცენტრს, რომელიც ხობში მცხოვრები ახალგაზრდების არაფორმალური განათლების, სამოქალაქო აქტივიზმის და ადგილობრივების ეკონომიკური მდგომარეობის გაუმჯობესების ხელშეწყობის მიმართულებით მუშაობს.  ორგანიზაციამ 8 წლის განმავლობაში სამი ცენტრი შექმნა: შშმ ბავშვთა დღის ცენტრი „ჩვენი სახლი“, ახალგაზრდული ტექნოლოგიური ცენტრი და სოციალური საწარმო „ჩირიგე“. დღეს სოციალურ საწარმო „ჩირიგეზე“ გვინდა გიამბოთ. სოციალური მეწარმეობა ბიზნესის ახალი მიმართულებაა – ქმნის სხვადასხვა პროდუქტს, სერვისს და შემოსავლებს მიმართავს საზოგადოებისთვის მნიშვნელოვანი ინიციატივების განსახორციელებლად. საქართველოში ამ მოდელს ყველაზე ხშირად არასამთავრობო ორგანიზაციები იყენებენ. „თოლისკური“ ერთ–ერთია იმ ორგანიზაციებიდან, რომელმაც სოციალური საწარმოს მოდელი გამოიყენა – ადგილობრივი და დევნილი ქალები დაასაქმა, ადგილობრივი ფერმერებისგან სოფლებში მოყვანილი სხვადასხვა ეკოლოგიურად სუფთა ხილით ჩირის წარმოება დაიწყო. ახალგაზრდული ტექნოლოგიური ცენტრის წევრებმა კი ჩირისთვის სხვადასხვა შეფუთვა მოიფიქრეს და შექმნეს. სოციალური საწარმო „ჩირიგე“ სამომავლოდ ბევრ სიახლეს და განვითარებას გეგმავს, ხოლო სოციალური მიზნებისთვის წარმოებიდან შემოსული თანხით ახალგაზრდების და მათი ინიციატივების ფინანსურ მხარდაჭერას გეგმავს. ინიციატივების, რომლებიც ახალგაზრდების და მთლიანად სოფლის პრობლემებისა და განვითარებისკენ იქნება მიმართული. #გაიზიარეპასუხისმგებლობა რადგან #ესქვეყანაშენია

მე–19 საუკუნის ბოლოს და მე–20 საუკუნის დასაწყისში, საქართველოში მრავალი საინტერესო და იმ დროისათვის პროგრესული საზოგადოებრივი ორგანიზაცია არსებობდა. მაგალითად „ტფილისის მოყვარულ ფოტოგრაფთა საზოგადოება“.  იგი, ალექსანდრე როინაშვილის ატელიეში შეკრებილმა ფოტომოყვარულებმა, 1893 წელს დაარსეს. საზოგადოების მიზანი იყო პოპულარიზაცია გაეწია ფოტოგრაფიისთვის, გაევრცელებინა ცოდნა და ტექნოლოგიური სიახლეები. ამ მიზნით ხშირად ეწყობოდა საღამოები, სადაც საზოგადოების წევრების გარდა, მოწვეული სტუმრებიც კითხულობდნენ ლექციებს.  1897 წლის 23 აპრილს, დღევანდელ სამხატრო გალერეაში, იმ დროისათვის საკმაოდ ამბიციური პროექტი განახორციელეს – გამოფენა მოაწყვეს. 50–მდე ფოტოგრაფის ასეულობით ფოტო იხილა მაშინდელმა საზოგადოებამ. გამოფენაზე ასევე წარმოდგენილი იყო ფოტოგრაფიული აპარატები და მოწყობილობები.  საქართველოს ეროვნულ არქივში დაცულია გამოფენაში მონაწილე ფოტოგრაფთა და საზოგადოების წევრთა სია, ორგანიზაციის საქმიანობის ამსახველი დოკუმენტები. მათ შორის წესდება, რომელიც საზოგადოების შიდა სტრუქტურას, თანამდებობის პირთა არჩევის, საბჭოს მოწვევის წესსა და უფრო მეტიც, ორგანიზაციის საქმიანობის შეჩერების წესსაც ადგენს.  საზოგადოების წესდება 63 პუნქტს მოიცავდა. ერთ–ერთი მათგანის გვამცნობს: (§34) „ ... თავმჯდომარეს აქვს ერთი ხმა, მსგავსად სხვა წევრებისა, თუმცა ხმათა თანაბრობის შემთხვევაში მისი ხმა გადაწონის“.  #გადაიაზრეისტორია რადგან #ესქვეყანაშენია  წყარო: https://cutt.ly/iRKD1Qq

100 წლის წინათ, საქართველოს დამოუკიდებლობის გამოცხადების შემდგომ, პირველი ნაბიჯები სწორედ თვითმმართველობის განვითარების მიმართულებით გადაიდგა.  1918-1920 წლებში აირჩიეს 20 სამაზრო, 26 საქალაქო და 400-ზე მეტი სათემო თვითმმართველობა.  შემუშავებული კანონმდებლობის მიხედვით ადგილობრივ თვითმმართველობას ფართო უფლებები მიენიჭა. თვითმმართველობების კომპეტენციას წარმოადგენდა:  ადგილობრივი გადასახადების შემოღება;  ადგილობრივი ქონების და კაპიტალის მართვა;  სახელმწიფო გადასახადების მოკრების უზრუნველყოფა;  სახალხო განათლების განვითარება;  განსახლება, საცხოვრებელი გარემოს გაუმჯობესება;  საზოგადოებრივი დაზღვევისა და ჯანდაცვის სისტემის განვითარება;  შრომის დაცვა. შრომის ბირჟის ჩამოყალიბება და ა. შ.;  სოციალური უზრუნველყოფის სამსახურები;  ყველა სახის სატრანსპორტო კომუნიკაციების, გზების მართვა და განვითარება;  კომუნიკაციების - ფოსტა-ტელეგრაფის განვითარება;  გარემოს დაცვა;  ბუნებრივი რესურსების (მიწა, წყალი, ტყე) მართვა;  სტიქიურ უბედურებებთან ბრძოლა (საგანგებო, სამაშველო და სახანძრო სამსახურები);  კულტურის განვითარება და კულტურის და ხელოვნების ძეგლთა დაცვა;  სოფლის მეურნეობის და ვაჭრობის განვითარება;  წვრილი კრედიტის და შემნახველ-გამსესხებელი საზოგადოებების მოწყობა;  კოოპერაციის წახალისება;  სამაზრო სტატისტიკის წარმოება;  უსაფრთხოების დაცვა და წესრიგის უზრუნველყოფა.  სირთულეებისა და ხარვეზების მიუხედავად, 1918-1921 წლებში ადგილობრივმა თვითმმართველობებმა არაერთი პროექტი განახორციელეს. მაგალითად სამტრედიიდან სამეგრელოსკენ რკინიგზის ლიანდაგი, რიონის ნაპირსამაგრი სამუშაოები, წყნეთის დედაქალაქთან დასაკავშირებლად ტრანვაის ხაზის პროექტი, ქვეყნის მასშტაბით უამრავი სკოლა,ბიბლიოთეკა, თეატრი, სახალხო უნივერსიტეტი შეიქმნა და ასე შემდეგ. საბჭოთა რუსეთის მიერ საქართველოს ოკუპაციის შემდგომ, ისევე როგორც ყველა დემოკრატიული ინსტიტუტი, თვითმმართველობაც მოისპო და ამ სისტემის შემქნელებიც დიდი საბჭოთა ტერორის მსხვერპლნი გახდნენ.  #გადაიაზრეისტორია რადგან #ესქვეყანაშენია

საბჭოთა კავშირის ხელწერა - გარუსების მცდელობა გვარებსაც შეეხო. მე-20 საუკუნის 30-იან წლებში, პასპორტიზაციის დროს სხვადასხვა ეთნიკური წარმომავლობის მოქალაქეების გვარებს რუსული დაბლოებები („ოვ“, „ევ“ და სხვა) მიენიჭა. მათ შორის საქართველოს მოქალაქეების ნაწილმა დაკარგა ავთენტური გვარი. მაგალითად: მამედლი იქცა მამედოვად, ისმაილი – ისმაილოვად და ა.შ. საქართველოს ტერიტორიებთან ერთად ჩვენი გვარების 20% ოკუპირებულია! არა რუსულ ოკუპაციას! – ამბობენ პლატფორმა „სალამის“ წევრები. სამოქალაქო პლატფორმა „სალამი“ არასამთავრობო ორგანიზაციაა, რომელიც შეიქმნა საქართველოს ეთნიკური და რელიგიური უმცირესობების მიერ. მისი მიზანია უმცირესობების მიმართ ჩამოყალიბებული შეხედულებების შეცვლა, ასევე ეთნიკური უმცირესობების კულტურული იდენტობის, ისტორიის და მემკვიდრეობის შენარჩუნებაა. პლატფორმა წელიწადზე მეტია, რაც ავთენტური გვარების დაბრუნების მიზნით კამპანიას აწარმოებს. მათ გვარის დაბოლოების შეცვლის ოფიციალურ მოთხოვნაზე უარი მიიღეს კანონმდებლობაში შესაბამისი ჩანაწერის არარსებობის გამო. ამიტომ კამპანია გააფართოვეს და საკანონმდებლო ინციატივასთან ერთად ხელმოწერების შეგროვება წამოიწყეს. 27 000–მდე საქართველოს მოქალაქის ხელმოწერა შეაგროვეს და საკანონმდებლო ინიციატივით პარლამენტს მიმართეს. მისი მიზანია ისეთი საკანონმდებლო მექანიზმის შექმნა, რომელიც საშუალებას მისცემს საქართველოს მოქალაქეებს საკუთარი ავთენტური გვარები დაიბრუნონ. #არარუსულოკუპაციას რადგან #ესქვეყანაშენია

გახსოვთ ალბათ ქვემო მაჩხაანის თეატრზე, რომ გიყვებოდით – დაახლოებით 150 წლის წინათ, 9 წელი რომ აშენებდა სოფელი, დასრულების შემდეგ აქ პირველ სპექტაკლებს სანდრო ახმეტელი დგამდა, მოძრავი სცენაც ჰქონდა თეატრს და უამრავი საინტერესო ლექციაც იმართებოდა სოფლის მეურნეობის, ლიტერატურის შესახებ, აქ წერა–კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების შეხვვედრებიც ტარდებოდა ... ახლა კი უფუნქციოდ დარჩენილ თეატრს ბვერ პრობლემასთან ერთად, ჭერიდან ჩასული წვიმის წყალიც აზიანებს მაჩხაანელმა ახალგაზრდებმა გადაწყვიტეს წინაპრების დანატოვარს გაფრთხილებოდნენ. „ცოდნის კაფეს“ დახმარებით საინიციატივო ჯგუფი შექმნეს და დაიწყეს მუშაობა, რათა მეორე სიცოცხლე მიეცათ თეატრისთვის. მეორე სიცოცხლე – სწორედ ასე ჰქვია კამპანიას, რომელიც ადგილობრივმა აქტივისტებმა წამოიწყეს და თეატრის წინაშე მდგარი მთავარი პრობლემის მოსაგვარებლად დაიწყეს მუშაობა. თეატრის სახურავის შესაკეთებლად წერილი დაწერეს, იგი სოფლის თითქმის ყველა მოსახლეს გააცნეს და ხელმოწერილი მოთხოვნა ადგილობრივ მუნიციპალიტეტს წარუდგინეს. მათ მალე არამარტო დასტური მიიღეს, არამედ სახურავის შეკეთებაც დაიწყო.. ფუნქციის აღსადგენად კი თეატრალურ დასებს მიმართეს, რათა მათ სპექტაკლებს გაეცოცხლებინა გამორჩეული თეატრის სცენა. ექვსმა თეატრმა უკვე გამოთქვა ამის სურვილი, პანდემიის გამო ჯერჯერობით ამის განხორციელება ვერ ხერხდება, თუმცა მაჩხაანელი ახალგაზრდებიც და მაცხოვრებლებიც დასახვედრად მზად არიან და სულმოუთქმენლად ელიან წინაპრების ტრადიციების აღდგენას. #გაიზიარეპასუხისმგებლობა რადგან #ესქვეყანაშენია

შშმ პირთათვის დღემდე მთავარ პრობლემად არაადაპტირებული გარემო რჩება. მათი დასაქმების მაჩვენებელი უარესდება სტატუსის სიმძიმის მიხედვით. თითოეული პირისთვის დაბრკოლება უმეტესად საკუთარი სახლის კარიდან იწყება და თითქოს ისინი განწირულნი არიან შინაპატიმრობისთვის, რადგან პრაქტიკულად, შეუძლებელია მათი დამოუკიდებლად გადაადგილება. ადამიანები ყურადღების მიღმა რჩებიან და ხშირად საზოგადოების თუ სახელმწიფოს მხრიდან დისკრიმინაციას განიცდიან.  მაშინ, როდესაც აჭარის რეგიონში არ არსებობდა ორგანიზაცია, რომელიც შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირების უფლებებს დაიცავდა და მათთვის იბრძოლებდა, თომა კაკაბაძემ და მისმა თანამოაზრეებმა გადაწყვიტეს ჩამოეყალიბებინათ შშმ პირთა უფლებების დაცვის მიმართულებით ორგანიზაცია ცვლილებები თანაბარი უფლებებისათვის, სადაც გადაწყვეტილების მიმღები პირები სწორედ ისინი იქნებოდნენ უმრავლესობით. დაფუძნების დღიდან, გუნდი მუშაობს პრობლემების იდენტიფიცირებასა და მათი გადაჭრის, რაც შეიძლება სწრაფი და მოქნილი გზების შექმნისთვის. ისინი აქტიურად თანამშრომლობენ სახელმწიფო უწყებებთან (საერთაშორისო დონორებთან, არასამთავრობო სექტორის წარმომადგენლებთან), სხვადასხვა საჭირო სერვისის ინიცირების ავტორები არიან, რათა შშმ პირთათვის გარემო მათზე მორგებული და უკეთესი გახდეს. არანაკლებ მნიშვნელოვანი საკითხია საზოგადოების ცნობიერების ამაღლება, რადგან ხშირად ადამიანებს არასწორი შეხედულებები აქვთ შეზღუდული შესაძლებლობის პირთა შესახებ. სწორედ ამიტომ, ორგანიზაცია ახორციელებს აქტივობებს სკოლის მოსწავლეებისთვის, სტუდენტებისთვის და სხვადასხვა ადამიანებისთვის, რათა გარემო ამ მიმართულებით გაჯანსაღდეს და საზოგადოება ინფორმირებული იყოს. ორგანიზაციამ 2016 წელს ბათუმში სოციალური კაფე „თავისუფალი სივრცე“ გახსნა, რომელიც შშმპ პირთათვის ერთადერთი სრულად მისაწვდომი ადგილია რეგიონში, სადაც ნებისმიერი აქტივობის განხორციელებაა შესაძლებელი. უმნიშვნელოვანესი მიღწევაა, 5 წლიანი აქტიური ადვოკატირების შედეგად ბათუმის სანაპირო ადაპტირდა და 2019 წელს ხელმისაწვდომი გახდა ეტლით მოსარგებლეთათვის. შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე ყველა პირს აქვს საკუთარი ფიზიკური და მენტალური ხელშეუხებლობის პატივისცემის თანაბარი უფლება. იმისთვის, რომ მათ დამოუკიდებლად არსებობა და სრულყოფილი ცხოვრების საშუალება ჰქონდეთ, სახელმწიფომ უნდა შექმნას თანასწორი გარემო.

საკუთარ ოჯახში დაბრუნების არაერთი მცდელობით დაღლილმა ბავშვებმა, რომლებიც სიღარიბის გამო სასამართლომ მშობლებს დააცილა, დახმარებისთვის არასამთავრობო ორგანიზაციას პარტნიორობა ადამიანის უფლებებისთვის (PHR) მიმართეს. სასამართლოს გადაწყვეტილებით გამოწერილ შემაკავებელ ორდერში მიზეზი არა ძალადობა, არამედ სიღარიბე ეწერა. ამ ამაღელვებელი ამბით შეძრწუნებული ორგანიზაციის წარმომადგენლების თქმით, მანამდე სასამართლოში მსგავსი საქმე არ იყო განხილული და შედეგის წინასწარ განსაზღვრა ძნელი იყო. „კანონებისა და ყოველდღიური მოვლენების მიღმა უნდა დავინახოთ ბავშვების განცდები და შევეცადოთ სიფრთხილით მოვეკიდოთ“, ამბობს ანა არგანაშვილი, რომელიც არასამთავრობო ორგანიზაციას – „პარტნიორობა ადამიანის უფლებებისთვის“ – ხელმძღვანელობს. ორგანიზაციაში ბავშვების მიერ მათდამი გამოცხადებულ ნდობას დიდ პატივად მიიჩნევენ. ისინი დაპირდნენ, რომ ყველაფერს გააკეთებდნენ, რათა ბავშვები საკუთარ ოჯახში დაბრუნებულიყვნენ. ამისთვის, მათ ერთად, დიდი გზა გაიარეს. ადვოკატების დიდი შრომის შედეგად ბავშვებმა გაიაზრეს თუ რისთვის არსებობს სასამართლო, მართლმსაჯულება და რა მნიშვნელობა აქვს საკუთარი აზრის წარდგენას და დაცვას სასამართლოსთვის. საბედნიეროდ, ბავშვების საკუთარ ოჯახში დაბრუნების თავდაუზოგავი მცდელობა მათ სასიკეთოთ დასრულდა. სასამართლომ დაინახა თუ რამხელა ტკივილი მიიღეს ბავშვებმა ოჯახთან დაშორების შედეგად. ცხადი გახდა, რომ მართლმსაჯულების ორგანომ ვერ გაიაზრა და ვერ აარიდა ბავშვებს განსაცდელი. გამარჯვებული საქმე არის სახელმწიფოსთვის და საზოგადოებისთვის მაგალითი, რომ ამ გზით მშობლისა და ბავშვის დაცილების პრაქტიკა გადასააზრებელი და შესაცვლელია.

სოფელ ქვემო მაჩხაანის მოსახლეობის 150 წლის წინანდელი სათემო მუშაობისა და თვითორგანიზების უნიკალური მაგალითია თეატრი, რომლის ასაშენებლად სოფლის თითოეული მკვიდრი 9 წლის განმავლობაში ფულს აგროვებდა. მათ ეს შეძლეს, 1899 წლის 25 ივლისს ქვემო მაჩხაანის თეატრი გაიხსნა სპექტაკლით „ხანუმა“. შენობის არქიტექტორი უცნობია. აგურით ნაშენი 2 სართულიანი შენობა კარგად ერწყმის სოფლის ურბანულ გარემოს და ამავე დროს მისი შიდა არქიტექტურული კონცეფცია იმდროინდელი ევროპული თეატრების მსგავსია – შენობა ითვალისწინებს სამკითხველო სივრცეს და სხვადასხვა დისკუსიებისა თუ საგანმანათლებლო ღონისძიებების გამართვის შესაძლებლობას. ქვემო მაჩხაანის თითოეული მცხოვრები ჩართული იყო სოფლისთვის საჭირო სხვადასხვა ინიციატივის განხორციელებაში – სახავდნენ პრიორიტეტებს სოფლის ეკონომიკური, კულტურულ-საგანმანათლებლო თუ სხვა მიმართულებით და შემდეგ, სხვადასხვა ხერხებით მოიძიებდნენ სახსრებს. მათი თვითორგანიზების და ინიციატივების შედეგი ასეთია: სკოლა, სამკითხველო, თეატრი, სახალხო სახელოსნო დეპო–ბანკი, აფთიაქი და ა.შ. ქვემო მაჩხაანის მსგავსად, საქართველოს ოკუპაციამდე, თემის თვითორგანიზების უამრავი საინტერესო ისტორია სათემო განვითარების ცენტრმა (CDC) და თბილისის თანამედროვე ხელოვნების ცენტრმა (CCA), ფონდის – „ღია საზოგადოება – საქართველო“ მხარდაჭერით, მოიძიეს და წიგნად გამოსცეს. 1921 წლის ოკუპაციამ ყველანაირი მოტივაცია და ინიციატივა ისევე ჩააქრო მაჩხაანშიც, როგორც საქართველოს სხვა სოფლებსა თუ რეგიონებში. მას შემდეგ, იშვიათად თუ გაისმებოდა ხოლმე სოფელში ინიციატივები. დღეს კი, გამოჩნდნენ სიახლესა და კულტურას მოწყურებული ახალგაზრდები. ამის ერთ–ერთი მაგალითია კამპანია, რომელიც ქვემო მაჩხაანის თეატრის მეორე სიცოცხლის შანსია. ისინი იწვევენ სხვადასხვა ქალაქების თეატრებს, ქვემო მაჩხაანში სპექტაკლების გასამართად. #გაიზიარეპასუხისმგებლობა რადგან #ესქვეყანაშენია

ახმეტის ახალგაზრდობის ჩართულობისა და განვითარების ცენტრი ახლადდაარსებული ორგანიზაცია იყო, როდესაც ახალგაზრდების საინიციატივო ჯგუფმა გადაწყვიტა, სკოლებში ველო სადგომები მოეწყო. „ჩავთვალეთ, რომ ახმეტას მისი რელიეფიდან გამომდინარე, ველო კულტურის განვითარების დიდი პოტენციალი ჰქონდა. ამასთან, სურვილი გვქონდა ევროპაში კარგად დამკვიდრებული ველო კულტურა ჩვენთანაც განვითარებულიყო და ახალგაზრდების ჯანსაღი ცხოვრების წესისთვის ხელი შეგვეწყო“, ამბობს ვახტანგ ქადაგიძე, ახალგაზრდული პროექტების მენეჯერი. თავდაპირველად, იდეის მხარდამჭერი „ორბელიანი საქართველო“ იყო. ამ ორგანიზაციის ფინანსური დახმარებით, ახმეტის, ქისტაურის, ბირკიანის ხუთ სკოლაში მოეწყო ველო სადგომები. მეორე ეტაპზე, თუშეთის განვითარების ფონდის ფინანსური მხარდაჭერით, ქვემო და ზემო ალვანის სკოლებსა და სპორტულ მოედნებზე მოეწყო კიდევ 5 ველო სადგომი. ამ ეტაპზე, მათ სულ ათ ლოკაციაზე ვხვდებით. როგორც ვახო აღნიშნავს, საგრანტო დაფინანსებით მხოლოდ ველო სადგომები და შესაბამისი მასალები შეიძინეს, მათი დაყენება კი ორგანიზაციის წევრების, სკოლის ადმინისტრაციისა და მოსწავლეების მოხალისეობრივი ჩართულობით გახდა შესაძლებელი. „იდეის განხორციელების შედეგად, გაიზარდა ახალგაზრდების ინტერესი ველო კულტურის მიმართ, უფრო მეტი მოსწავლე დადის სკოლაში ველოსიპედებით, ახალი ველო სადგომები მათთვის იყო ერთგვარი მოტივატორი და წამახალისებელი. ამასთანავე, უნდა აღინიშნოს, რომ ზემო ალვანის #1 სკოლაში იმდენად გაიზარდა ველოსიპედების რაოდენობა, რომ სკოლის ადმინისტრაციამ საკუთარი ინიციატივით დაამატა ახალი ველო სადგომები“, აღნიშნავს ვახტანგი. ცენტრმა დაფინანსება ორივე ორგანიზაციიდან ღია კონკურსში მონაწილეობის შედეგად მოიპოვა, პროექტები წარმატებით განახორციელა და დონორების მოწონებაც დაიმსახურა. ახმეტის ახალგაზრდობის ჩართულობის და განვითარების ცენტრის მიზანია მუნიციპალიტეტში მცხოვრები ახალგაზრდების განვითარება და გაძლიერება. ამ ეტაპზე, ორგანიზაცია განახლების პროცესშია და სამომავლო გეგმებზე მუშაობს. ავტორი: თეკლე ქაროსანიძე

„ცოდნის კაფე“ კახეთში დაარსებული სოციალური საწარმოა და ამავე დროს, რეგიონის ერთადერთი მრავალფუნქციური საგანმანათლებლო დაწესებულება. საწარმო აერთიანებს თანამედროვე ბიბლიოთეკას, სივრცეს არაფორმალური განათლებისთვის, კაფეს და წიგნების მაღაზიას, გაყიდვებიდან შემოსულ თანხას კი „ცოდნის ფონდის“ შექმნისთვის იყენებს. უკვე სამი წელიწადია „ცოდნის კაფეს“ ასაშენებელი კამპანია მიმდინარეობს, თუმცა პანდემიის გამო შარშან აქტივობები სრულად შეჩერდა, წელს კი ახალი იდეებითა და განახლებული ძალებით დაიწყო „ცოდნის კაფეს“ მშენებლობისთვის თანხების მოძიება.  2021 წელს, „ცოდნის კაფეს“ გუნდმა, საქართველოს მასშტაბით წამოიწყო პროგრამა „ბუთქემფი“. თავისი არსით, ბუთქემფი ინტენსიური ტრენინგ კურსებით კონკრეტული საგნის, თემის შესახებ უნარების განვითარებას, გაუმჯობესებას და პრაქტიკული გამოცდილების შეძენას გულისხმობს. „ცოდნის კაფეს“ პროგრამა კი იმ თინეიჯერებისთვის შეიქმნა, რომლებსაც ბიზნესი, მარკეტინგი, ადამიანის უფლებები აინტერესებდათ. მთავარი მოტივაცია კი კახეთში საგანამანათლებლო სივრცის „ცოდნის კაფეს“ მშენებლობაში წვლილის შეტანა იყო.  „ველოდით, რომ ბუთქემფის ფარგლებში, მაქსიმუმ 30-მდე სკოლა დარეგისტრირდებოდა, 10-ს შევარჩევდით და ეყოლებოდა 3 გამარჯვებული, თუმცა წარმოუდგენელი რამ მოხდა, აღმოვაჩინეთ, რომ 30 კი არა, 128 სკოლა იყო დარეგისტრირებული თითქმის ყველა რეგიონიდან“, ამბობს „ცოდნის კაფეს“ თანადამფუძნებელი ქეთი მოლაშვილი.  პირველ ეტაპზე, გუნდებმა ინტენსიური ონლაინ სემინარები გაიარეს და ამასთან, ჩაუტარდათ ლექცია თემაზე: „სამოქალაქო და სათემო სოლიდარობის მაგალითები“. მეორე ეტაპის პირველ ტურში კი წარმოადგინეს ბიზნეს გეგმა სტარტაპებისთვის და მიზნის მისაღწევად გადაეცათ საწყისი თანხა, 100 ლარის ოდენობით, რომელიც სულ მცირე, უნდა გაესამმაგებინათ. ამ ეტაპზე გამარჯვებულ გუნდებს ნახევარფინალის დავალების შესასრულებლად ქართული სტარტაპების დამფუძნებლებმა უხელმძღვანელეს. გუნდები, რომლებმაც მეორე ეტაპის პირველ ტურში მინიმუმ გაასამმაგეს საწყისი თანხა, თავიანთი წევრების სახელ-გვარებს, გუნდის და სკოლის სახელს „ცოდნის კაფეს“ მაშენებლების კედელზე იხილავენ. „ოცივე მენტორი იყო ძალიან დაკავებული და ერთ-ერთი ყველაზე წარმატებული სტარტაპების მფლობელები/დამფუძნებლები მთელი ქვეყნის მასშტაბით. ისინი 1 კვირის განმავლობაში, სრულიად უსასყიდლოდ, მოხალისეობრივად, მხარს უჭერდნენ საკუთარ გუნდებს, აძლევდნენ რჩევებს, ცვლიდნენ კონტაქტებს, ცდილობდნენ საკუთარი გუნდი წარმატებული გაეხადათ იმ სტარტაპ იდეაში, რა იდეაც გუნდს ჰქონდა“, აღნიშნავს ქეთი მოლაშვილი.  სტარტაპ იდეები გულისხმობდა ბრენდირებული პირბადეების, ინდივიდუალური კალმების, ღია ბარათების, დეკორატიული ყვავილების ნერგების, ტკბილეულის, ხელთნაკეთი აქსესუარების დამზადება-გაყიდვას... 17 დღეში 20-მა გუნდმა 35 000 ლარზე მეტის შეგროვება შეძლო სტარტაპ იდეების განხორციელებითა და ქრაუდფანდინგის კამპანიის შედეგად, რაც საკმაოდ სოლიდური თანხაა.  გაიმარჯვა გუნდა „ინოვატორმა” რომელმაც 7 დღეში, 2380 ლარის მობილიზება შეძლო. ახალგაზრდებმა ისწავლეს, როგორც სტარტაპების შექმნა და მართვა, ასევე, თანხების მოძიება და ორგანიზაციებთან, ბიზნესებთან კომუნიკაცია, თანამშრომლობა. მოულოდნელი იყო ამხელა თანხის მობილიზებაც და ახალგაზრდების უშრეტი მოტივაციაც. გუნდები, რომლებიც არც „ცოდნის კაფეში“ ყოფილან და არც ქიზიყში, სრული გააზრებით და პასუხისმგებლობით აცხადებდნენ, რომ მათ სურდათ საკუთარი აგური დაედოთ რეგიონის განვითარებისთვის და მზად იყვნენ ეშრომათ იმდენი, რამდენიც შეეძლოთ“, გვიყვება ქეთი მოლაშვილი.  აღსანიშნავია, რომ 5 გუნდი კონკურსის დასრულების შემდეგაც გააგრძელებს ბუთქემფის ფარგლებში დაწყებული სტარტაპების მართვას. პროგრამამ ახალი იდეებიც გააჩინა და გუნდი „მელო“ საკუთარ სოფელში ბიბლიოთეკის დაარსებასაც გეგმავს. „ცოდნის კაფეს“ ასაშენებელი კამპანია გრძელდება, ამჟამად შენობის მწვანე კარკასისთვის გროვდება თანხა. აქამდე უკვე 53 000-მა მოქალაქემ შესწირა თანხა კამპანიას, მათ შორის ორგანიზაციებმა, ბიზნეს კომპანიებმა. „ყველას შეუძლია თავისი წილი აგური დადოს სივრცის ასაშენებლად. მშენებლობას ზაფხულში ვიწყებთ. ვიცით, რომ თანხა საკმარისი არ არის, მაგრამ ვფიქრობთ, დარჩენილის მობილიზებას მშენებლობის პარალელურად შევძლებთ. ვგეგმავთ, განვახორციელოთ TED Talks-ის მსგავსი პროგრამა ბუთქემფის გამარჯვებული 10 გუნდის მონაწილეობით, რომლებმაც ყველაზე მეტი თანხის მობილიზება შეძლეს და გაიმარჯვეს სხვადასხვა ნომინაციებში. ღონისძიება თბილისში გაიმართება და გაყიდული ბილეთებიდან შემოსული თანხა, კვლავ ცოდნის კაფეს მოხმარდება“, ამბობს ქეთი მოლაშვილი.  ცოდნის კაფე რეგიონში განათლების მიღების შესაძლებლობებს გაზრდის. რეგიონის ახალგაზრდებს ექნებათ სივრცე, სადაც მათი იდეები ხორცს შეისხამს და სურვილის შემთხვევაში, მათთვის ყველა მომსახურება ხელმისაწვდომი იქნება. აღსანიშნავია, რომ ცოდნის კაფეს აქვს 60 + კლუბი, სადაც მოსახლეობა იკრიბება, ესწრება ტრენინგებს, ურთიერთობს ერთმანეთთან, სწავლობს ასაკის შესაფერისი საინტერესო საქმეების კეთებას და იხალისებს ყოველდღიურობას. სივრცის დამფუძნებლები აღნიშნავენ, რომ ადგილი პატარაა და ყველა მსურველი ვერ ახერხებს ღონისძიებებში მონაწილეობას, ეს კი „ცოდნის კაფეს“ ასაშენებლად კიდევ ერთი სარწმუნო მიზეზია.  სივრცის ასაშენებელი კამპანიის მხარდამჭერია EWMI-ACCESS. თქვენც შეგიძლიათ მონაწილეობა მიიღოთ კამპანიაში: #ცოდნისკაფესთვის GE56BG0000000228253800  მიმღები: ცოდნის კაფე, დანიშნულება: 1 აგური ცოდნის კაფეს ავტორი: თეკლე ქაროსანიძე

გინდა შეცვალო შენი უბნის, თემის, სოფლის, ქალაქის ან ქვეყნის ცხოვრება სასიკეთოდ? იხილე ვიდეო და გაიგე მეტი ორგანიზაციის „ორბელიანი – საქართველოს“ და მისი ონლაინ პლატფორმის შესახებ, რომელიც აქტივისტებს სხვადასხვა იდეის განხორციელების საშუალებას აძლევს...

სამოქალაქო ინტეგრაციის ფონდი 2005 წლიდან მუშაობს ეთნიკური უმცირესობების უფლებების, ახალგაზრდული საკითხების, არაფორმალური განათლების, ადამიანთა ჰარმონიული თანაცხოვრების მიმართულებით სამცხე ჯავახეთსა და ქვემო ქართლში. ეთნიკური უმცირესობების საკითხებზე მომუშავე არასამთავრობო ორგანიზაციაში მიიჩნევენ, რომ მათი ბენეფიციარი საქართველოს ყველა მოქალაქეა – ერთად მუშაობა და განათლება ინტეგრაციის საუკეთესო საშუალებაა.